„Inne oczy słońca
Kwitną jak sny ubogich dzieci. Kwiaty paproci
Rozkładają przed nami ramiona by płynąc bez końca
W ciemnym oku tunelu. Ich bramy to białe linie
Jak żyły. Bez uśmiechu.”

—  Jacek Kawecki

Źródło: Dwa wiersze na otwarcie, 1

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 21 maja 2020. Historia
Tematy
dzieci , uśmiech , kwiat , dziecko , brama , oko , ramię , biały , ciemny , tunel
Jacek Kawecki Fotografia
Jacek Kawecki 3
1987

Podobne cytaty

„Białe sady kwitną nad nami w obłokach,
Białe sady płyną i kołysze je tylko wiatr.”

Leszek Aleksander Moczulski (1938–2017)

Źródło: Sady w obłokach, piosenka z repertuaru Skaldów

Alfred de Musset Fotografia

„Dzieci chowane bez pieszczoty są jak kwiaty hodowane bez słońca.”

Alfred de Musset (1810–1857) poeta i pisarz francuski
Dante Alighieri Fotografia

„Trzy rzeczy pozostały z raju: gwiazdy, kwiaty i oczy dziecka.”

Dante Alighieri (1265–1321) średniowieczny poeta włoski
Friedrich Rückert Fotografia

„Gdzie kwitnie kwiat – musi być wiosna, a gdzie jest wiosna – wszystko wkrótce zakwitnie.”

Friedrich Rückert (1788–1866)
Peter Hille Fotografia

„Kwiat jest uśmiechem rośliny.”

Peter Hille (1854–1904)

Die Blume ist das Lächeln der Pflanze. (niem.)
Źródło: Ausgewählte Dichtungen

Walter James Turner Fotografia

„Jabłka, jak bańki tryskające z drzew
nabrzmiałe, ciche wśród ciemnych gałęzi:
(…) były jak wątłe duchy lat ubiegłych,
jak duchy duchów, sny o oczach ducha.”

Walter James Turner (1884–1946)

Źródło: Milczenie, tłum. Władysław Dulęba, „Życie Literackie” nr 5, 3 lutego 1957, s. 3 http://mbc.malopolska.pl/dlibra/doccontent?id=14848

Włas Doroszewicz Fotografia

„Wtedy wstał czarny, mroczny, zły Śiwa i stworzył Głupotę.
Uniosła się ona z Ziemi, ogromna i szpetna. Bezbarwne włosy wielkimi kosmami opadały na jej ramiona i plecy a oczy jej były ślepe. Patrzyła na słońce – i nie widziała słońca. Patrzyła w gwiazdy – i nie widziała gwiazd.
Wokół niej kwitły kwiaty a ona nie odczuwała ich woni. Kiedy palące promienie słońca padały na jej ciało – nie kryła się w cieniu rozłożystych drzew. A kiedy od chłodu drżały jej wszystkie członki – nie chodziła wygrzewać się na słońcu.
(…) A wokół unosił się okropny fetor, słychać było jęki, lała się krew.”

Włas Doroszewicz (1865–1922)

Тогда поднялся чёрный, мрачный, злой Шиву и создал Глупость.
Она поднялась от земли, огромная и безобразная. Бесцветные волосы космами падали по её плечам, и глаза её были слепы. Она смотрела на солнце – и не видела солнца. Смотрела на звёзды – и не видела звёзд.
Кругом цвели цветы, и она не слышала их аромата. Когда знойные лучи солнца жгли её тело, – она не пряталась в тень широколиственных деревьев. И когда от холода дрожали её члены, – она не шла греться на солнце.
(...) А кругом подымался смрад, раздавались стоны, лилась кровь. (ros.)
Źródło: legenda O pochodzeniu głupoty http://wiersze.wikia.com/index.php?title=O_pochodzeniu_głupoty&useskin=monobook

„wrośniesz we mnie prośbą przychylnym podaniem otworzysz się
raną białego tunelu który prowadzi w ciemność”

Marta Kapelińska (1988)

Źródło: Martwy sezon

Miuosh Fotografia

„Twarze naszych dzieci są coraz starsze,
chcą nami być coraz bardziej, choć coraz mniej jest to warte,
my nawet nocą szukamy słońca przez palce.”

Miuosh (1986)

Pan z Katowic
Źródło: utwór Pan z Katowic

„Zobaczyłam w ogrodzie krzak bzu.
Wyrastał z ziemi ot, tak sobie,
prostodusznie rozrzucając liście.
Niósł na ramionach kwiaty,
jak nagie dzieci,
nie wstydząc się ich nagości.”

Ksienija Niekrasowa (1912–1958)

Źródło: Bzy, tłum. Ałła Sarachanowa

Pokrewne tematy