„Wywiad jest jak starzejąca się dama: może ona jeszcze od biedy obnażyć niekiedy swe ramiona, innym razem ukazać kark i szyję, kiedy indziej włożyć krótką sukienkę, ale wara obnażać ją całą.”

„Jeśli kobietę zapytać, co przez swe „ja” rozumie, nie potrafi ona przedstawić sobie pod tym nic innego, jak tylko swe własne ciało. Jaźnią kobiety jest jej powierzchowność zewnętrzna.”

„Szlachetny troszczy się o swe cnoty, a nie o to, że mu w biedzie żyć przyszło.”

„Gdybyż tylko była dość śmiała,
By mnie pewnej nocy zaprosić do komnatki,
Gdzie się rozdziewa,
I w tym miejscu tajemnym
Zarzucić mi ramiona na szyję.”

„Hanna Gronkiewicz-Waltz taka wielka dama, a w za krótkich garsonkach chodzi.”

„Daj mi trochę ciepła
okryje się nim jak płaszczem
zarzuć mi ramiona na szyję
i z pocałunków upleć szal
– bo przecież znowu będzie zima”

„Lecz nade wszystko wiedzieć, że wszystko, co było, nie mogło, nie powinno być inaczej, z innym, gdzie indziej, kiedy indziej – to właśnie jest szczęście.”

„Sława to taka gruba dama, która co prawda z nami nie sypia, ale kiedy człowiek się budzi, nie kto inny, a właśnie ona zawsze stoi przy łóżku i bacznie się nam przygląda.”

„Siła razy ramię, nieważne, co się stanie.”

„Ja dziennikarzy uwielbiam! I używam… tak jak mediów do swoich celów. Gdybym mówiła wszystkim, co naprawdę myślę, to ukazałby się może jeden wywiad ze mną, a ja chcę, żeby ludzie jednak dowiedzieli się o tej płycie.”