„pod skrzydłami dźwig,
wzrok dwururki
błysk kota
gniazdo
cisza
rozbiła się w jego krtani
aż papier
poczerwieniał od śpiewu”

„W jaki sposób potrafiła być tak delikatna i zarazem konkretna? Tak słodka i okrutna? Tak bliska i tak daleka? Tę samą dwoistość rozpoznał w jej wzroku, energiczny błysk oczu, nieskończona słodycz w rysunku brwi.”

„Urodzeni wysoko czy nisko, pomarli bez wyjątku.
Wszyscy oni umarli, obróciwszy się w proch i pył.
W salonach, zamiast ich tańców i śpiewów, grasują teraz lisy.
Ulotni jak sen, jak błysk, jak bańka powietrza – są wszyscy wieczni podróżni.”

„Chciałem od błysku do błysku opisać, jakie przedmioty stają się współczesnymi mitami i jakie promieniowanie je otacza.”

„Papier się nie rumieni.”

„Nigdy nie potrafiłam wyczyścić na błysk jednego pokoju z kuchnią, poza tym uważałam, że błysk do niczego mi się nie przyda.”

„Tym tylko byłem
Czego Ty dotknęłaś dłonią (…)
Tyś potrącała przecież zmysł
By drżał by nie usnął (…)
Tyś to w wilgotną głąb krtani
Łuki podniebień
Kiedy wołałem Ciebie
Miękki wkładała głos
Ślepy byłem lecz szłaś
Przesłonięta i jawna
Wzrok wszczepiając mi z nagła
Tak zostawia się ślad
I tak się światy stwarza.”

„Papier jest cierpliwszy od człowieka.”

„Szybko wygasa domowe ognisko i rozwiewa się w ostrym wietrze wonny dym rodzinnego namiotu. Gniazdo człowiecze trwa tak samo długo jak gniazdo pająka.”

„Czy ten ptak kala gniazdo, co je kala,
Czy ten, co mówić o tym nie pozwala?”