„Tathagata uczy, że każda wojna, w której człowiek zabija swego brata, jest godna ubolewania; ale nie mówi, że ci, którzy walczą w słusznej sprawie po wyczerpaniu wszystkich środków dla zachowania pokoju, są godni potępienia. Jest to wina tego, kto jest tej wojny właściwą przyczyną.”

„To było i jest słuszne, że obstawaliśmy przy logice pokoju, zamiast przyjąć logikę wojny.”

„Wojna prowadząca do pokoju? Wojna prowadząca do wojny?
Pokój prowadzący do pokoju? Czy pokój prowadzący do wojny? (Andrzej Coryell)”

„Cel, który musi uświęcać środki, godzien jest tych środków.”

„Człowiek nie jest godny Bogu, ale nie jest niezdolny stać się Go godnym.”

„To najbardziej niefortunna wojna, nad którą trzeba głęboko ubolewać.”

„Jedynie osoby, które nie dają przyczyn do zazdrości, godne są, aby być zazdrosnym o nie.”

„Cóż jest naganne w wojnie? Czy to, że z jej powodu giną ludzie, którzy i tak kiedyś umrą, by [ci, którzy ocaleją] żyli w pokoju? Wyrzucanie tego jest cechą ludzi tchórzliwych, a nie ludzi religijnych. Chęć wyrządzania krzywdy, mściwość i okrucieństwo, duch nieprzejednany i bezwzględność buntownika, nadto żądza panowania – oto, co zasługuje w wojnie potępienie.”

„W imieniu Boga czyni się dziwne rzeczy i oczekuje się od Niego dziwnych przysług. Siły zbrojne obierają Go sobie za swego opiekuna i swoje natchnienie, dzięki czemu każda wyprawa wojenna staje się wojną słuszną, wojną uprawnioną, w której Boga stawia się zazwyczaj po stronie rzekomej „sprawiedliwości’.”

„Ludzie są dobrzy i źli, odważni i tchórzliwi, szlachetni i godni pogardy (…) A najdziwniejsze jest to, że najczęściej wszystkie te cechy naraz goszczą w jednym tylko człowieku. I dopiero wówczas jest on całością. Całością silną i słabą, godną szacunku i godną współczucia. taki właśnie jest człowiek. Wielki i mały jednocześnie.”