„Ze wszystkich okropnych rzeczy w życiu najokropniejsze jest pożegnanie.”

„Okropne jest to, że nie można ani żyć z kobietami, ani bez nich.”

„Tak osobliwie się wszystko dzieje, iż prawda zawarta jest w historii tych, co się już pożegnali z życiem.”

„Rasowy aktor, który pożegna scenę, do końca życia gra już tylko człowieka.”

„Wiecznie to samo balansowanie między śmiercią, jako jedynym nasyceniem, a życiem, rozproszkowanym w przypadkowości (to było najokropniejsze) nawet tych niby „koniecznych” „dzieł sztuki.””

„Najokropniejsze, co w życiu widziałem. Tubylcy są opóźnieni w stosunku do nas o 5000 lat. A od 200 lat siedzą tam Brytyjczycy. Z każdego dolara włożonego w taką Gambię, wyciskają dziesięć. To czysty wyzysk.”

„Natura życia była dla mnie tajemnicą. Wszystkie rzeczy, których uczyłem, były zaledwie jak małe cząsteczki tych rzeczy. Nie sumowały się w nic co dawałoby się odczuć jako mądrość.”

„Czuła się jak alkoholik po tygodniowym pijaństwie. Bolało ją całe ciało, oczy miała spuchnięte, w ustach sucho, a żołądek podjechał jej do gardła. To była okropna noc, okropny tydzień. W gruncie rzeczy przeżyła dziesięć strasznych dni, a wszystko zaczęło się w chwili, gdy odkryła, że jest w ciąży.”

„Odtąd pospiesznie cieszyli się każdą chwilą, chcąc w pełni korzystać z tego cholernego życia, które ukazuje swoją wartość właśnie wtedy, kiedy trzeba się z nim pożegnać.”

„Ja nie wyżyję, pożegnajcie ode mnie wojsko, pozdrówcie Góry Świętokrzyskie, pożegnajcie Kresy. Powiedzcie żonie i rodzicom, że ich bardzo kochałem, i że umieram jako Polak...”