„Czytam dużo klasyki i sensacji, a także literaturę polską. Ciągle wracam do Dostojewskiego, to mój życiowy nauczyciel. Natomiast za największego poetę uważam ks. Twardowskiego. Nie wiem, czy ktoś jeszcze na świecie pisze tak dobre i mądre wiersze, jak on. Gdybym mogła przyznawać Nobla, to dawno by go dostał! W jego wierszach jest coś szczególnego. Jeśli czegokolwiek chcemy się dowiedzieć o życiu, w prawdach prostych a nie natrętnych, to wszystko można znaleźć u ks. Twardowskiego. To „niezbędnik” w trudnych chwilach.”

— Daria Trafankowska

Źródło: Małgorzata Karnaszewska, Daria Trafankowska – Nie jestem kobietą luksusową http://www.nadobre.pl/18904/daria-trafankowska-nie-jestem-kobieta-luksusowa.html

Pochodzi z Wikiquote. Ostatnia aktualizacja 4 czerwca 2021. Historia

Tematy

nie żyje , kobiety , literatura , nauczyciel , czytanie , klient , wiersz , dużo , dobry , czytać , szczególny , natomiast , ktoś , sensacja , znalezienie

Daria Trafankowska 2

aktorka polska 1954–2004

Podobne cytaty

„Jako dziecko uczyłam się liter nie przy pomocy alfabetu, ale wiersza Pani Twardowska Mickiewicza, czytał mi go mój ojciec. Pierwszą literą było więc nie „a”, ale „j”, bo wiersz zaczyna fraza „Jedzą, piją, lulki palą.””

Joanna Szczepkowska (1953) aktorka polska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Wrocław, 6 maja 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/pttst.htm

„Trzeba pisać. Żeby zarobić na chleb. I na podróż do Patagonii. Albo na Alaskę. (…) O czym pisać? O wszystkim. O poezji zatem więc. Bo wszystko jest poezją, każdy jest poetą. (…) Wszystko jest poezją, a najmniej poezją jest napisany wiersz; każdy jest poetą, a najmniej poetą jest piszący wiersze.”

Edward Stachura (1937–1979) polski poeta, prozaik, pieśniarz i tłumacz

Wszystko jest poezja. Opowieść-rzeka (1975)

„Nie wiem co to poezja
nie wiem, po co i na co,
wiem, że czasami ludzie
czytają wiersze i płaczą.”

Władysław Broniewski (1897–1962) polski poeta

„Nie byłem dysydentem, ale ciągle trzeba było uciekać przed idiotyzmem tamtych czasów. Gdy chciałem dostać paszport, a nie miałem pieczątek, bo nigdzie nie pracowałem, wmówiłem takiemu gościowi, że jestem poetą. I że nie należę do Związku Literatów, bo jestem na razie młodym poetą. „Gdzie pan pracuje?” – pytał. „W domu. Piszę wiersze”. „Ale musi pan mieć poświadczenie” – naciskał. „Mama mogłaby wystawić” – odpowiadałem. „Ale ona nie ma pieczątek” – konstatował tamten. „No nie ma””

Wojciech Mann (1948) polski dziennikarz muzyczny

odpowiadałem. I straszno, i śmiesznie było.
Źródło: „Gala” http://www.gala.pl/gwiazdy/wywiady/zobacz/viewpointer/1/artykul/wojciech-mann-manifest-na-60-ke.html