„Bez serc, bez ducha – to szkieletów ludy.
Młodości! podaj mi skrzydła!
Niech nad martwym wzlecę światem
W rajską dziedzinę ułudy…”

„Nie wołam – Muzo! Daj mi skrzydła!
Zwyczajnie proszę – podaj szczudła!”

„Przestrzenią ducha, gdzie może on rozwinąć skrzydła, jest cisza.”

„Abyśmy byli jedno, podajmy sobie ręce.
Abyśmy byli razem i jedno mieli serce.
Dzielmy się chlebem, dzielmy się niebem.
Niech się odmieni, niech się odmieni oblicze ziemi, tej ziemi.”

„Prześwietlić świat jak rentgenem i ujrzeć tam szkielet-Pustki.”

„Świat bez miłości jest martwym światem i zawsze przychodzi godzina, kiedy człowiek, zmęczony, błaga o twarz jakiejś istoty i serce olśnione czułością.”

„Zmysły mają zbyt krótkie skrzydła w stosunku do nieśmiertelnego lotu ducha.”

„Czucie i wiara silniej mówi do mnie,
Niż mędrca szkiełko i oko.

„Martwe znasz prawdy, nieznane dla ludu,
Widzisz świat w proszku, w każdej gwiazd iskierce;
Nie znasz prawd żywych, nie obaczysz cudu!
Miej serce i patrzaj w serce!””

„Kampania rzymska! to świat mej młodości!
Duch mój wzrósł w siłę tam, gdzie Tyber płynie!
Harfy sitrunami na natchnienia włości
Podbiłem sobie wiekową pustynię!”

„Wszystkie żywota gorycze
Zamknąłem w sercu, jak w grobie:
Niech drzemią w nim tajemnicze,
Nie mówiąc światu o sobie.”