„Witaj, Królu, w polskiej ziemi
Ojcze między dziećmi swemi,
Tyś nam wrócił byt i prawa
Niech Ci będzie wieczna sława.”

„Czyż zatem między bytem i myśleniem jest wieczna przepaść i sprzeczność?”

„Jak moje dzieci złotemi swemi głowami rosną coraz wyżej w swoją stronę ukochaną, a nigdy już dla mnie niedościgłą… Więc niech rosną…”

„Przede wszystkim witam dzieci tułacze, które przeszły gehennę na „nieludzkiej ziemi”. Bardzo serdecznie witam jednocześnie o. Łucjana Królikowskiego, sybiraka, który otoczył ojcowską opieką dzieci cudem ocalałe z niewoli sowieckiej.”

„Ból jest chwilowy, sława trwa wiecznie!”

„Naturo, tyś mi bóstwem, twemu tylko ulegam prawu.”

„Wszystkie dzieci niepokoją swych rodziców, gdyż ci wiecznie boją się, że ujrzą w nich siebie.”

„Wszystko idzie, wszystko powraca, wiecznie toczy się koło bytu.”

„Przeto chciejmy wziąć przed się myśli godne siebie,
Myśli ważne na ziemi, myśli ważne w niebie;
Służmy poczciwej sławie, a jako kto może,
Niech ku pożytku dobra spólnego pomoże.”

„Wiem, że sława nie trwa wiecznie i jeśli to wszystko się skończy to wyjadę do Dublina i założę kiosk z frytkami.”