„Wyrwano mu z serca najdelikatniejsze kwiaty i rzucono na ziemię jak wstrętne trujące grzyby.”

„Miłość zmienia serce człowieka w grzybnię, w ogród bujny i bezwstydny, w którym plenią się grzyby tajemnicze i zuchwałe.”

„Serce matki i kwiaty zawsze uwielbiam.”

„Kwiaty na to są, ażeby więdły, ale serca są, aby kochały.”

„Małżeństwo jest jak kwiat. Trzeba go codziennie doglądać, pielęgnować, podlewać, trzeba dbać o niego z miłością, trzeba nawozić ziemię, na której rośnie…”

„(…) serca, podobnie jak kwiaty, muszą same się otworzyć.”

„Moja córka, moja córka umarła!…
Jak sercu powiedzieć: nie płacz,
kiedy rozpacz serce przeżarła,
a to serce wyrwać i zdeptać?”

„Kiedy wschodzi księżyc,
morze kryje ziemię
i serce jest wyspą
wśród nieskończoności.”

„Lecz to widmo, ta rana, ten krzyk, te cierpienia?!
To stało się tak dawno. O nocy zaklęta,
Nicości, weź mnie z sobą! – Prawdy nic nie zmienia:
Ktoś wyrwał moje serce. Wciąż o tym pamiętam.”

„Pokój zniknął, by ustąpić miejsca trwodze. to wstrętne serce chce wyskoczyć z piersi.(…) Myślę, że przerwę ten dziennik w tym miejscu, słyszę niepokojące hałasy. Obym wytrwał! Panno Święta, na Pomoc! Żegnajcie wszyscy i niech Pan was błogosławi!”