Żegota Pauli, właśc. Ignacy Pauli – polski historyk i archeolog, bibliotekarz i bibliograf, badacz polskiej i słowiańskiej kultury ludowej, jeden z pierwszych polskich etnografów i krajoznawców.
Od najwcześniejszych lat interesował się wszystkimi tymi dziedzinami wiedzy, które łącznie mieścimy dziś w haśle "krajoznawstwo". Jeszcze jako uczeń nowosądeckiego gimnazjum odbył swą pierwszą podróż po Galicji , której opis ogłosił później pt. Wyimki z podróży po Galicyi w r. 1831. Zawarł w nim m.in. szereg danych historycznych, opisy strojów i zwyczajów górali pienińskich oraz podania ludowe . Ważny wpływ na jego późniejsze zainteresowania posiadał sądecki wikary i katecheta ks. Michał Głowacki "Świętopełk", później jeden z organizatorów „poruseństwa” chochołowskiego. W latach 1835/36 był więziony za kontakty z patriotyczną spiskową organizacją młodzieży lwowskiej. W latach 1840–42 podróżował po Beskidach, docierając do Żywca. Od 1843 r. brał czynny udział w życiu literackim i politycznym Lwowa. W 1854 r. odbył większą podróż w Tatry i na Spisz. Pracował jako bibliotekarz i konserwator archiwum Potockich w Krakowie, a następnie w Bibliotece Jagiellońskiej. Poza wydanymi pozycjami pozostawił liczne materiały rękopiśmienne, m.in. tekę materiałów dotyczących Tatr i Podhala .
W 1896 r. Pauli został uczczony w Krakowie tablicą pamiątkową na murze klasztoru bonifratrów przy ul. Krakowskiej 48, gdzie przez szereg lat mieszkał i gdzie zmarł, głoszącą: "W tych celkach Braci Miłosierdzia przemieszkał ostatnich 25 lat życia swego Żegota Pauli, nestor archeologów i etnografów polskich; historiograf Uniwersytetu Jagiellońskiego". Pochowany został na Cmentarzu Rakowickim w Krakowie, w kwaterze Kr. Upamiętnia go również epitafium w kościele św. Anny w Krakowie.