Tomasz Gluziński – poeta polski, w czasie II wojny światowej żołnierz AK, od 1950 roku związany z Zakopanem. Również trener narodowej kadry narciarek – alpejek .
Był synem Józefa, nauczyciela gimnazjalnego i poety, oraz Zofii z Konradów, urzędniczki.
Debiutował w 1958 r. wierszami Homo sapiens i Wehikuł w "Tygodniku Powszechnym". Członek Związku Literatów Polskich od 1982 r. Nagrodzony w 1962 r. Nagrodą "Czerwonej Róży" i w 1978 r. Nagrodą im. Roberta Gravesa Polskiego PEN Clubu za tom wierszy Przebieg wydarzeń.
W swoich wierszach zawiera refleksje nad miejscem człowieka we współczesnym odhumanizowanym świecie, m.in. Wątek, Wokaliza , Motowidło , Przebieg wydarzeń , W żarnach świata . Wybór wierszy "Wielkie pastwisko".
„Nie szukaj nigdy ratunku w odwadze.”
Źródło: Antologia poezji głupich i mądrych Polaków, wybór Ludwik Stomma, Gdańsk 2000.
