Patrice Mac-Mahon cytaty

Marie Edme Patrice Maurice de Mac-Mahon, diuk de Magenta , książę de Solferino – marszałek Francji i jej prezydent w latach 1873–1879. Mac Mahon był Francuzem pochodzenia irlandzkiego. Jest jedną z dwóch osób w historii pochodzącą z Irlandii, która była głową państwa na kontynencie.

Jego rodzina była w przeszłości zwolennikami obalonego w wyniku drugiej rewolucji angielskiej króla Jakuba II i z tej racji musiała po sukcesie rewolucji emigrować do Francji.

Mac Mahon urodził się w Sully nieopodal Autun , ukończył akademię wojskową. Brał udział w walkach w Algierii , potem został komendantem Legii Cudzoziemskiej, w tej roli brał udział w wojnie krymskiej . Od roku 1852 pełnił funkcje generała dywizji. Walcząc na Krymie zdobył fort Małachowa pod Sewastopolem.

Zasiadał w senacie II Cesarstwa w roku 1856.

Mac-Mahon wyróżnił się podczas wojny francusko-austriackiej we Włoszech. W nagrodę otrzymał w 1859 roku tytuł marszałka i diuka Magenty.

Sprawował funkcję gubernatora-generała Algierii od 1 września 1864 aż do wybuchu wojny francusko-pruskiej. Dowodził drugą armią pod Wörth, a następnie został wzięty do niewoli pod Sedanem. Powrócił w 1871 roku, walcząc jako dowódca armii wersalskiej i tłumiąc powstanie Komuny Paryskiej.

Został wybrany prezydentem III Republiki po obaleniu Louisa Adolphe’a Thiersa. Podobnie jak jego poprzednik był zwolennikiem monarchii, ale w odróżnieniu od niego dążył do restauracji legitymistycznej i sam uważał się za „przejściowego przywódcę między powrotem Burbonów na ich prawowity tron”. Po dramatycznym głosowaniu w Zgromadzeniu Narodowym, w którym jego stronnictwo klerykalno-monarchistyczne przegrało zaledwie jednym głosem walkę o obalenie Republiki . Nie poddał się i przygotował w roku 1873 obwołanie hrabiego Chambord królem poprzez decyzję senatu, w którym miał większość, ale plan runął, gdy Chambord odmówił uznania trójkolorowej flagi republiki i współrządzenia z parlamentem. Mac-Mahon zaczął wtedy, jak pokaźna część legitymistów, popierać restaurację cesarstwa Bonapartych z Napoleonem IV jako monarchą. Rok przed upływem swej siedmioletniej kadencji Mac-Mahon podał się do dymisji . Jego następcą został przekonany republikanin Jules Grevy, Republika została utrwalona.

Mac Mahon zmarł 16 października 1893 roku na zamku Montcresson, Loiret. Pochowany został w Kościele Inwalidów w Paryżu. Wikipedia

✵ 13. Maj 1808 – 16. Październik 1893

Patrice Mac-Mahon: 4 Cytaty 0 Polubień

Patrice Mac-Mahon słynne cytaty

„Ile wody! Ile wody!”

Patrice Mac-Mahon

Que d’eau! Que d’eau! (fr.)
o wylewie rzeki Garonny.
Źródło: Gilbert Guislain, Pascal Le Pautremat, Jean-Marie Le Tallec, 500 citations de culture générale http://books.google.pl/books?id=pBQMTdLS_wUC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Studyrama, 2005, s. 58.

„Tyfus to straszna choroba, mogę coś na ten temat powiedzieć. Kończy się śmiercią albo kretynizmem.”

Patrice Mac-Mahon

La fièvre typhoïde, je sais ce que c’est. Je l’ai eue. On en meurt ou on en reste idiot. (fr.)
Źródło: Emmanuel Melmoux, David Mitzinmacker, 100 personnages qui ont fait l’histoire de France http://books.google.pl/books?id=Z1KqEd4j79oC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Editions Bréal, 2004, s. 178.

„Legia jest w Magencie, sprawa jest w worku!”

Patrice Mac-Mahon

La Légion est à Magenta, l’affaire est dans le sac! (fr.)
po zdobyciu Magenty w 1859.
Źródło: Emilio Condado Madera, Histoires de l’Histoire de la légion http://books.google.pl/books?id=98QHTcdoKksC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Editions Publibook, s. 242.

„Tu jestem, tu zostaję.”

Patrice Mac-Mahon

J’y suis, j’y reste. (fr.)
podczas zdobywania wieży Małachowskiej (podczas oblężenia Sewastopola 1854–1855).
Źródło: Gilbert Guislain, Pascal Le Pautremat, Jean-Marie Le Tallec, 500 citations de culture générale http://books.google.pl/books?id=pBQMTdLS_wUC&printsec=frontcover&source=gbs_ge_summary_r&cad=0#v=onepage&q&f=false, Studyrama, 2005, s. 59.