Mario Vargas Llosa: Na czasie cytaty

„Bez wprowadzenia do władzy zasad moralnych demokracja (…) nie przetrwa albo nadal będzie swoją własną karykaturą.”

„Kocham literaturę ponad wszystko, ale nie podoba mi się pomysł bycia pisarzem zamkniętym w swojej wieży z kości słoniowej, odciętym od reszty świata. Nie napisałbym połowy swoich powieści, gdyby nie dziennikarstwo, gdyby nie moje felietony czy reportaże.”

„Nie chodzi o to, że Latynoamerykanie mają zakodowaną w genach anarchię. Raczej zawsze wyczuwali, iż prawa nie są po to, aby zagwarantować im sprawiedliwość, ale by chronić interesy mniejszości. W ich rozumieniu prawo to zasłona dymna, za którą przeprowadzane są różne ciemne interesy, aby klasy rządzące lub uprzywilejowane mogły się wzbogacić. To powoduje pogardliwy stosunek do prawa.”

„To osoby się zmieniają, a nie istota sprawy.”

„Marzenia rozwiały się w dym wówczas, gdy powinny się spełnić.”

„Przez te dwa lata przekonałem się, że przynajmniej w moim wypadku nie jest prawdą, iż miłość wyciera się, ubożeje lub gaśnie od długiego użycia. Moja miłość rosła każdego dnia.”

„Obowiązkiem świeckiego państwa jest autonomia wobec nacisku grup religijnych.”

„Bez obaw i bez wstydu, prawda nie obraża i nie zabija.”

„W Ameryce Środkowej, Kolumbii, Peru… narkobiznes jest wszędzie. I ma on potężną władzę ekonomiczną, państwo tak naprawdę nie może konkurować z narkopaństwami. Narkobiznes może płacić swoim ludziom więcej aniżeli państwo własnym urzędnikom i politykom. Handlarze narkotyków wykazali niezwykłą pomysłowość, aby czerpać korzyści z globalizacji.”

„Należy swoje ułomności nosić jak szaty królewskie, ze spokojem. Jak aureolę, którą lekceważymy, udając, że jej nie dostrzegamy. Tylko sylwetki ułomnych nie rozmywają się w mętnej przejrzystości atmosfery. Piękno jest cudowną ułomnością formy.”

„Każdy interes jest brudny, stary (…) jeśli masz forsę, możesz robić najgorsze interesy bez ryzyka.”

„Kochanie się we trójkę jest wyrazem czci wobec Najświętszej Trójcy: Boga Ojca, Syna Bożego i Ducha Świętego.”

„Jestem taki, jaki jestem, i to mi wystarczy. Świadomość, że z wieloma innymi jest jeszcze gorzej, stanowi, oczywiście, wielką pociechę.”

„Lituma już nie był tak naiwny jak przedtem, odkąd zrozumiał, jak okrutni mogą być ludzie na tym świecie.”

„Zmiany wywołujące (…) kataklizm ontologiczny (…) możemy nazwać s k o k a m i j a k o ś c i o w y m i, zapożyczając formułę z dialektyki Heglowskiej, która głosi, że nagromadzenie ilościowe powoduje „przemianę jakości.””

„Zostałabym z tobą już od tamtego razu, kiedy pokazałeś mi Paryż, kiedy zapraszałeś mnie do tych okropnych garkuchni dla żebraków. Zawsze porzucałam cię dla bogaczy, którzy okazywali się śmieciami. I sama skończyłam jak śmieć.”

„Czy retoryczne spory burżuazyjnych partii mają cokolwiek wspólnego z interesami biedoty?”

„Jest coś, czego musisz się nauczyć. Nic nie jest łatwe, Lituma. Prawdy, które wydają się najbardziej prawdziwe, przy dokładnym ich zbadaniu i przyjrzeniu się im z bliska, są nimi tylko połowicznie lub przestają nimi być.”

„Zawsze ją fascynują dziwne drogi pamięci, kierunki, jakie przybiera w zależności od tajemniczych bodźców, nieprzewidzianych skojarzeń.”