Libba Bray cytaty

strona 9

„Na tych, którzy chcą widzieć, czeka świat.”

„A co się dzieje, jeśli nasza decyzja okazuje się błędna?
– Musisz spróbować ją skorygować.
– A jeżeli jest za późno? Jeżeli już się nie da?
– Wtedy musisz nauczyć się z nią żyć.”

„Ustanie cichy szloch serc naszych, zdjętych trwogą, Co żyć nie potrafią i umrzeć nie mogą.”

„To jakby… być mężczyzną, prawda? Kobieta nigdy nie powinna zachowywać się tak niestosownie.”

„Ludzie popełniają błędy, Gemmo. Robimy złe rzeczy kierowani dobrymi pobudkami i dobre rzeczy ze złych pobudek.”

„Nadal jestem nietknięta. Czysta. Pełnowartościowy artykuł handlowy.”

„(…) światła szczerości. To światło niesie wyzwolenie. Jest konieczne. Przerażające. Stoimy w nim nadzy i odarci ze wszystkiego. A kiedy nasze oczy nie mogą już znieść tego widoku, tworzymy kolejną iluzję, która nas uchroni przed bezwzględną prawdą.”

„Nikt nie pyta, jak się czuję czy jak sobie radzę. Nie mogłabym ich mniej obchodzić. My, dziewczęta, jesteśmy tylko lustrami, istniejemy jedynie po to, by ukazywać ich obraz, takimi, jakimi chcą się widzieć. Jesteśmy jak puste naczynia, wypłukane z własnych emocji, potrzeb i opinii, czekające, aby je napełnić letnią wodą pełnej wdzięku uległości.”

„Siedzimy zasłuchani i zauroczeni jak zawsze, gdyż dobre opowieści mają to do siebie, że ich magia nigdy nie blaknie.”

„Oto logika pięciolatki: skoro ja czegoś nie widzę, to coś nie może widzieć mnie. Niewątpliwie dzięki podobnym założeniom wielu nieszczęśników skończyło z odciętymi głowami.”

„One wierzą, a wiara wszystko zmienia. Mamy prawo marzyć i to, przypuszczam, jest największą siłą magii i przekonanie, że możemy zrywać możliwości jak dojrzałe owoce z drzewa (…).”

„Takie właśnie jest życie – jedno wielkie kłamstwo. Iluzja, w której wszyscy odwracają wzrok i udają, że nie istnieje nic nieprzyjemnego, nie ma goblinów w ciemnościach, nie ma upiorów w duszy.”

„Nigdy nie zrozumiem twojej gotowości, żeby się położyć i umrzeć. Nie mam dla ciebie współczucia, skoro nawet nie chcesz spróbować o siebie walczyć.”

„Nie da się nigdy nikogo poznać do końca. Dlatego jest to jedna z najbardziej przerażających rzeczy – przyjmowanie kogoś na wiarę i nadzieja, że on przyjmie nas tak samo. Jest to stan równowagi tak chwiejnej, że aż dziw, iż w ogóle się na to decydujemy. A mimo to…”

„Ludzie mają w zwyczaju z całego serca wierzyć w fikcję, żeby móc ignorować prawdę, której nie potrafią zaakceptować.”

„Jak to jest (…) próbować nadążyć za światem, który puszcza cię niczym rozkręconego bąka w przyszłość, a ty i tak wiesz, że zawsze zostajesz o krok z tyłu?”

„Każdy z nas jest swoim chiroscuro, własnym kawałkiem iluzji, który stara się przerodzić w coś konkretnego, coś realnego.”

„Nadal tam jest. Ze zniszczonym kwiatem w dłoni. Daleko za nami. Mała gasnąca gwiazda, która wypadła z naszej konstelacji.”

„Mówią, że diabeł tkwi w szczegółach. To samo można powiedzieć o prawdzie. Odrzuć szczegóły, zostaw samo sedno i możesz na nim ukrzyżować każdego.”

„– Jaki smutny dźwięk. Taki samotny. (…) Czujesz się tak czasami?
– Samotny? (…)
– Niespokojny. Jakbyś jeszcze sam siebie nie spotkał. Jakbyś minął się we mgle, a twoje serce drgnęło nagle: „Hej, to ja! Tego fragmentu mi brakowało!”. Ale wszystko dzieje się zbyt szybko i część ciebie znów znika. I szukasz jej przez resztę swoich dni.”

„Ale przebaczenie… Trzymam się tego niewielkiego okruchu nadziei i tulę go mocno, pamiętając, że w każdym z nas mieszka dobro i zło, światło i ciemność, sztuka i ból, wybór i żal, okrucieństwo i poświęcenie. Każdy z nas jest swoim własnym chiaroscuro, własnym kawałkiem iluzji, który stara się przerodzić w coś konkretnego, coś realnego.”

„Spójrz na małpkę, memsahib. Jaka jest urocza! – zachwyca się Sarita, jakbym nadal miała trzy latka i trzymała się spódnicy jej sari. Wydaje się, że do nikogo nie dociera, iż kończę już szesnaście lat i chcę, nie, m u s z ę pojechać do Londynu, gdzie będę zwiedzała muzea, chodziła na przyjęcia i poznawała mężczyzn mających więcej lat niż sześć, a mniej niż sześćdziesiąt.”

„(…) nie mogę powstrzymać się od refleksji, co też musieli wycierpieć w dzieciństwie bracia Grimm. Niezbyt wesołe stworzyli bajeczki (…).”

„Kim jesteś, obcy człowieku, żeby mi mówić, co mogę, a czego nie mogę robić?”

„Nie ma w pobliżu nikogo, kto by nas uciszał. Nikogo, kto by nam mówił, że to, co myślimy albo czujemy, jest niewłaściwe. Nie chodzi o to, że robimy to, co chcemy. Chodzi o to, że w ogóle możemy chcieć.”

„Problem z porankiem polega na tym, że nadchodzi on na długo przed południem.”

„Jeszcze nie wiem, jak smakuje władza. Ale z całą pewnością wygląda właśnie tak i chyba zaczynam rozumieć, dlaczego (…) nasi nauczyciele i adoratorzy chcą, żebyśmy zachowywały się w odpowiedni i przewidywalny sposób. Nie chodzi o to, że chcą nas chronić. Oni się nas boją.”

„Wszyscy od czasu do czasu bywamy niemili. Wszyscy robimy rzeczy, które bardzo chcielibyśmy cofnąć. Te żale stają się częścią tego, kim jesteśmy, wraz ze wszystkim innym. Jeśli ktoś próbuje to zmienić, to tak, jakby chciał gonić chmury.”

„Prawda to stan umysłu. Dla bankiera pieniądze w księdze głównej są bardzo prawdziwe, choć w rzeczywistości nie może ich zobaczyć ani dotknąć. Ale dla bramina one po prostu nie istnieją w sensie takim, jak istnieje powietrze i ziemia, ból i poczucie straty. Dla niego rzeczywistość bankiera to szaleństwo. A dla bankiera idee bramina są równie błahe jak kurz.”

„Każde zakończenie stanowi początek czegoś nowego.”

„Nieobecność to dziwna sprawa. Gdy przyjaciele są nieobecni, ich osobowość zdaje się potężnieć, aż w końcu ich brak staje się dominującym elementem naszego życia (…).”

„Rzeczy nie są dobre ani złe same z siebie. Stają się takie przez to, co z nimi robimy.”

„(…) Szanse damy na dobre zamążpójście często znacznie wzrastają dzięki idealnej postawie.
– Zwłaszcza gdy podstawą tej postawy jest odpowiedni majątek.”

„Nie, nie jestem [sama]. Jestem taka jak wszyscy na tym głupim, cholernym, zdumiewającym świecie. Niedoskonała. Nawet bardzo. Ale pełna nadziei. Nadal jestem sobą.”

„Ludzie spieszą to tu, to tam, uzbrojeni w poczucie celu.”

„Spójrz na małpkę, memsahib. Jaka jest urocza!”

“There are no wrong decisions ― only different ones.”

“Everyone's dying. A little, every day. Make it count.”

“Without further warning, the sky opens up and cries.”

“We have traveled through space and time. We have been many places. Visited many worlds. And there is good news: the acoustics everywhere are terrific.”

“… I took Advanced PowerPoint last semester. You guys are always misunderestimating me. I'm totally ready to handle the big stuff.”

“I am dying a thousand cruel and unusual deaths as fifty pairs of eyes take me in, size me up like something that should be hanging over a fireplace in a gentleman's den.”

“They have money and position and Ann has none. It's amazing how often you can be right as long as you have those two things working in your favor.”

“I hate high heels. Walking in high heels for eight hours a day should be forbidden by the Geneva Convention.”

“They kept the lie going, and the people loved it.”

“Oh, hello," Dr. M says, shaking Balder's hand. "Wonderful costume. I'm a bit of a role player myself on the weekends. Tell me, where did you get the helmet?"
"It was forged in the North, blessed by the hands of Odin, given to me by my mother, Frigg," Balder answers.
"Lovely. I got mine on the Internet.”

“I'm related to Davy Crockett on my mom's side. Honest.”

“I have an artificial left eye. I lost my real eye in a car accident when I was eighteen. In fact, I had to have my entire face rebuilt because I smashed it up pretty good. It took six years and thirteen surgeries. However, I did have the pleasure of freezing a plastic eyeball in an ice cube, putting it in a friend's drink, ("Eyeball in your highball?") and watching him freak completely. Okay, so maybe that's not going down on my good karma record. But it sure was fun.”

“My dad was a Presbyterian minister. Yes, I am one of those dreaded P. K. s — Preacher's Kids. Be afraid. Be very afraid…”