Krzysztof Globisz: Aktor

„Aktor to człowiek, który ma w sobie ogromną rzekę możliwości. Ma możliwość bycia każdym, dlatego nie jest nikim. Ludzie, którzy nie są aktorami, w czasie rozwoju, edukacji, określają się. Cechą aktora jest niedookreślenie.”

Krzysztof Globisz

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005

O ludziach , O czasie

„Scena jest miejscem walki wstydu z bezwstydem. Wstydzimy się pewnej intymności, w której aktor pracuje. Intymne jest to, aby z siebie wydobyć cudze myśli, żeby mieć tak dalece posuniętą bezczelność, by mówić czyjeś teksty i utożsamiać się z nimi. To wymaga bezwstydu, ażeby go osiągnąć, trzeba pokonać wstyd. Kiedy mówię wiersz napisany przez poetę, dotykam jego stanu intymnego.”

Krzysztof Globisz

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005

O myślach , O walce , O myśleniu

„Przestrzeń, w której funkcjonują role charakterystyczne przeznaczone dla aktorów w moim wieku wyglądających tak a nie inaczej, z pewną nadwagą, powoduje, że spektrum grania jest trochę większe niż dla amantów. Nadchodzi czas, w którym role amantów będą grywali aktorzy charakterystyczni. Skończył się czas identyfikacji z niemrawym pięknem. Za to nastąpił czas identyfikacji z prawdą. Tylko że prawda nie zawsze jest piękna, a jej bohaterowie również.”

Krzysztof Globisz

„Angora”, 33/03

O prawdzie , Cytaty o pięknie , O czasie , O wieku

„Jeśli traktujemy aktorstwo tylko jako zawód, czyli zarabianie pieniędzy – to nie ma żadnego problemu. Natomiast, jeśli traktujemy go jako rodzaj ekspresji – jest on sferą szaleństwa. Pomiędzy dionizyjskim a apolińskim podejściem do sztuki aktorstwo jest bliskie dionizjom. To jest rodzaj zatracania się. Przez dwie, trzy godziny wolno nam się zatracać, zaprzedawać własną duszę. Takich wariatów – aktorów kochamy. Nie lubimy polonistów aktorstwa, ale kochamy szaleńców, dla których zatracanie się w roli jest wyznawaniem jakiegoś potwornego boga, wyznawaniem potwornej herezji. Idę w to całym sobą. Jeśli tylko lenistwo mnie nie dopada.”

Krzysztof Globisz

„Dziennik Polski”, 2 kwietnia 2010

O Bogu , O wariatach , O duszy , O szaleństwie

„Wolę grać role charakterystyczne, bo są one bogatsze. A dobre role charakterystyczne są najczęściej rolami negatywnymi. Obszar zła jest bardziej pociągający i pełen tajemnic. Ale dla mnie jako aktora tak naprawdę nie ma znaczenia.”

Krzysztof Globisz

„Gazeta Krakowska”, 2 września 2006
Źródło: Wywiad http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/cdzy.htm

O tajemnicy

„Wydaje mi się, że kończąc szkołę teatralną, już wówczas zdawałem sobie sprawę z tego, że gdybym wyjechał za granicę, to nie po to, aby grać. Musiałbym być kimś innym, a to nie wchodziło w rachubę. Chciałem być aktorem i pracować w określonej materii, którą jest m. in. język.”

Krzysztof Globisz

„TV Sat Magazyn”, 4 listopada 2005
Źródło: Wywiad http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/swiadomoscj.htm

„Andrzej Seweryn jest aktorem europejskiej rangi. Ma w sobie tyle energii, ambicji, nie mówiąc już o talencie, że pod jego kierownictwem Stary Teatr będzie mógł się odciąć od opinii, wedle których jesteśmy grupką krnąbrnych łobuziaków.”

Krzysztof Globisz

„Rzeczpospolita”, 7 lipca 2001

„Aktor to ekstrawertyk, który potrafi tę cechę swego charakteru ująć w formę artystyczną. Aktorem nie może być ktoś, kto zamyka w sobie troski i bóle, kto nie ma ochoty dzielić się nimi z ludźmi. Ten zawód to czytanie roli poprzez siebie. Staram się być wierny autorowi, ale budując postać, korzystam przede wszystkim z własnych doświadczeń. Aktorstwo to dla mnie rodzaj kalectwa, ponieważ poza graniem niczego innego nie umiem robić.”

Krzysztof Globisz

„Gazeta Wyborcza”, 9 sierpnia 2002

O charakterze , O czytaniu

„Nie zwracam na nie uwagi. Czasami zdarza się, że coś czytam, żeby dowiedzieć się, do jakiego stopnia zidiocenia, niezrozumienia i pogardy dla aktorów, reżyserów, można dojść pisząc coś. Krytycy zajmują się często swoimi prywatnymi animozjami wobec teatru, aktora, autora sztuki, a nie tym, co dany reżyser, aktor chciał przekazać. W świecie biologii istnieje organizm żywy i pasożyty. One przestałyby istnieć, gdyby nie było organizmu, z którego czerpią. Tak to u nas wygląda.”

Krzysztof Globisz

o recenzjach.
„Gazeta Krakowska”, 2 września 2006

O czytaniu

„(…) im lepsi aktorzy grają w (…) serialach, tym są one lepsze.”

Krzysztof Globisz

„Dziennik Zachodni”, 22 kwietnia 2005

„W ogóle moimi idolami są postaci rysunkowe. One są absolutnymi symulacjami naszych marzeń, są idealnymi aktorami, bo nie mają ograniczeń. Królik Bugs może się rozciągnąć na kilometr, może się poruszać z prędkością światła. Animki są idealnymi wykonawcami. To jakby Craigowska nadmarioneta. Wszystko może, wszystko umie.”

Krzysztof Globisz

„Gazeta Krakowska”, 2 września 2006

O prędkości

„Jestem aktorem, z tego żyję. Dla mnie to naturalne, że jednego dnia jestem aniołem, innego dnia mroczną postacią z tragedii Szekspira.”

Krzysztof Globisz

„Rzeczpospolita”, 25 listopada 2004

O aniołach

„Do 1989 roku aktor był błaznem narodowym, któremu czasem pozwalano mówić o rzeczach zakazanych.”

Krzysztof Globisz

„Gazeta Wyborcza”, 9 sierpnia 2002

O czasie

„Dobre kreskówki są robione na bazie dobrych aktorów. Tylko Robert de Niro reaguje, śmieje, dziwi, złości się w swój specyficzny sposób. A w kreskówce można to wszystko wygenerować w jednej postaci, ale z kilku aktorów. W ten sposób tworzymy coś idealnego. I tak dzieje się właśnie w kreskówkach. Mamy idealne postacie, które mają najlepsze cechy kilku aktorów.”

Krzysztof Globisz

„Dziennik Zachodni”, 22 kwietnia 2005