Józef Grajnert – polski działacz oświatowy, folklorysta, etnograf, pisarz, tłumacz i wydawca.
Jako uczestnik powstania styczniowego aresztowany i zesłany na Sybir, gdzie spędził trzy lata. Po powrocie w roku 1866 założył pierwsze w Królestwie czasopismo ludowe „Zorza”, które redagował przez 20 lat. Założyciel czasopisma „Opiekun zwierząt”.
Badania nad folklorem rozpoczął w latach pięćdziesiątych XIX wieku. W 1859 wydał rozprawę „Studia nad podaniami ludu naszego”. Był też autorem cennych materiałowo szkiców popularyzatorskich:
„Wycieczka na Podlasie”
„Legenda o osiczynie i leszczynie”
„O Kaszubach”
„O św. Marynusie”
„Drzewa podaniowe”
„O podaniach słowiańskich, a w szczególności o naszych”
„Sklepienie niebios w podaniach ludowych
„Kilka pieśni wojackich”
„Zapiski etnograficzne z okolic Wielunia i Radomska”
„Rok przedchrześcijański u nas”
„Notatki o wsi Topoli”
Ponadto napisał „Podarunek dla ludu naszego” oraz „Podania, powiastki, pieśni i bajki” , „Legendy, powiastki i pieśni” , „Legendy” oraz scenki rodzajowe dla teatrów amatorskich .
Przetłumaczył i wydał w 1873 powieść Juliusza Verne’a W osiemdziesiąt dni dookoła świata.
Członek Akademii Umiejętności.
Źródło: Studya nad podaniami ludu naszego (dokończenie) [w]: „Biblioteka Warszawska. Pismo poświęcone naukom, sztukom i przemysłowi”, 1859, Tom trzeci, nowej serii tom VII, s. 73
