Joanna Szczepkowska: Nie Żyje

„Czasem muszę odetchnąć od teatru, zetknąć się z prawdziwym życiem, bo przychodzi czas, kiedy męczy mnie ciągłe tworzenie iluzji. Teatr jest fantastyczny, ale zgodnie z tym, co powiedział Władysław Gomułka, który raz w życiu był w teatrze – „to takie bujdy.””

Joanna Szczepkowska

W tym wypadku miał rację
Inne wypowiedzi
Źródło: „Gala” nr 20, 12 maja 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/55636.html

O czasie

„(…) wielu ludzi i artystów żyje przytłoczonych codziennością.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O ludziach

„Na temat moich felietonów powstało sporo prac magisterskich, więc ja się o sobie dużo dowiaduję. Gdy wydałam zbiór opowiadań Fragmenty z życia lustra, to dopiero pytania czytelników zaczęły mnie naprowadzać na klucze interpretacyjne. A odpowiedzi na ogół mają swoje korzenie w dzieciństwie.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O dzieciństwie , Pytanie

„Zagranica dla mojego pokolenia była miejscem bajkowego, ale i prawdziwego życia. Myśmy byli tylko cieniami zagranicy.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

„Moje życie w sensie artystycznym spełniło się ponad oczekiwania. Do szkoły teatralnej poszłam jako dziecko aktorskie, więc dobrze wiedziałam, że to się może skończyć życiem w ciągłym czekaniu, widziałam wielu niespełnionych aktorów. Ale bakcyl teatru był silniejszy i prawdę mówiąc, od pierwszych kroków na scenie nie zdarzyło mi się czekać na telefon. Może dlatego, że pisanie stało się moim drugim „tworzywem”, a tutaj nikt nie musi do mnie dzwonić – trzeba tylko wstać odpowiednio rano.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gala” nr 20, 12 maja 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/55636.html

O życiu , O dzieciach , O czekaniu , Sens

„Felieton to gorąca rzecz. Podjęłam decyzję, żeby pisać felietony literackie, a nie publicystyczne. Chciałam, by moje felietony aluzyjnie traktowały rzeczywistość. To moja tama, by nie wykorzystywać felietonu do promocji siebie, niszczenia wrogów i kreowania przyjaciół. Nigdy nie lubiłam sytuacji, w której dostawałam fory. A tu jako aktorka mogłam to felietonowe poletko wykorzystać do pisania, że właśnie obcięłam włosy i że kocham swoje dzieci. Nie zrobię bożka ze swojego życia, choć pewnie to przyjemne.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gazeta Wyborcza”, Kraków, 8 maja 2004 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/joannasz.htm

O dzieciach , O rzeczywostości , O decyzjach , Kochać się

„(…) garderoba była moim drugim domem. Spotykały się w niej wszystkie pokolenia. Po spektaklu zostawało się czasami i do rana. Omawianie przedstawienia, biesiadowanie, opowiadanie anegdot – tworzyły niesamowicie silne więzy w naszym środowisku. Dziś jest inaczej – konkurencja na rynku zrobiła się tak duża, że aktorzy po prostu nie mogą być zmęczeni. Żyją bardziej po mieszczańsku, dbają o swoje domy, o rodziny, dzieci i spłatę kredytów. Teraz teatr pustoszeje po spektaklu w jedną minutę.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O dzieciach , O domu

„Ludzie włączają telewizor od razu po przyjściu do domu, jakby tam było prawdziwe życie, nie potrafią żyć domem, patrzą na innych, porównują się, zazdroszczą. To choroba naszego czasu. Ale uleczalna czasem jedną, dobrą rozmową.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Gala” nr 20, 12 maja 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/55636.html

O życiu , O ludziach , O chorobach , O domu

„Kiedy czytam, to się denerwuję, że nie piszę. Gdy piszę, to myślę, że trzeba by coś przeczytać. Cały czas uczę się języków. Jestem jak postać na indyjskich rysunkach, która ma 10 rąk. czytam kilka książek naraz. Czytam wiersze, bo potrzebuję innego spojrzenia na świat. Poezja jest mi niezbędna do życia jak tlen.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O książkach , O świecie , O myślach , O czasie

„Nie chciałabym żyć w strachu, czy jestem dostatecznie popularna. Wychowałam się w środowisku artystycznym i naprawdę widziałam, jak zmienia się mentalność, gdy ktoś sprowadza swoją duszę artystyczną do takiego bożka. Nie chcę być bożkiem. Chcę dobrze zagrać, chcę dobrze napisać. To wszystko.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Existence” nr 3, jesień 2009.

O strachu , O duszy

„(…) Kolejny raz w życiu straci wszystko, ale nie będzie nieszczęśliwa. Po prostu pójdzie dalej. Nie zdziw się, jeśli po głośnym sukcesie znajdzie swoje miejsce na przykład w sklepie z pieczywem. Ona spędzi życie tylko na jednym.
– Na czym?
– Na nieustannej próbie zrozumienia siebie. Wszystko, co zrobi, będzie służyło tylko temu. Tak już jest.”

Joanna Szczepkowska

Kocham Paula McCartneya

O życiu , O zrozumieniu , O stracie , O sukcesie

„Mam „spokojne” ADHD. Nadpobudliwość psychoruchowa mnie nie dotyczy. Wchodzę w pustki, odpływam, zapominam. Dekoncentruję się. Dawniej udawałabym, że z panią rozmawiam, nawet do rzeczy, a tak naprawdę rozmyślałabym na przykład o pani spódnicy, która przypomina mi wodę. To, że dziś potrafię się skupić, wynika z wiedzy o ADHD. Diagnozę postawiono mi trzy lata temu. To jedno z ważniejszych wydarzeń w moim życiu. Odwiedzałam lekarzy najróżniejszych specjalizacji: „Nic pani nie jest. Artyści bywają roztrzepani”. W końcu trafiłam do psychoterapeutki neurologa. Pokazałam jej mój zeszyt ze szkoły. W środku bałagan: notatki, wiersz napisany różową kredką, obok równania chemiczne. „A może pani ma ADHD?”, zapytała lekarka. Zrobiłam testy. „Jest pani podręcznikowym przypadkiem”, usłyszałam. Uff. To ulga usłyszeć, że coś takiego mają też inni.”

Joanna Szczepkowska

Źródło: „Twój Styl” nr 1, 28 stycznia 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/50624.html

O wiedzę , O wodzie , O zapominaniu

„Przez tę prawdomówność zatopiłam wiele rzeczy w życiu. Ale jedno jest pewne: zrobiłabym to jeszcze raz.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Twój Styl” nr 1, 28 stycznia 2008 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/50624.html

„Ja nie umiem żyć bez teatru, co do tego nie ma wątpliwości, ale też trudno mi podporządkować się logice świata tworzonego przez reżyserów, kiedy go do końca nie akceptuję. Przeżywam wtedy tortury straty czasu, rozdwojenie tożsamości. Dlatego w teatrze ciągle czuję się na wylocie.”

Joanna Szczepkowska

Inne wypowiedzi
Źródło: „Rzeczpospolita”, 25 października 2008 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/anmbg.htm

O stracie , O czasie