Henryk Sienkiewicz: Na czasie cytaty (strona 3)

„Najenergiczniejszy człowiek potrzebuje, by go ktoś kochał. Inaczej czuje w sobie śmierć i jego energia zwraca się przeciw życiu.”

„Higiena i miłość nigdy nie będą w zgodzie, albowiem pierwsza poleca owoce dojrzałe, a druga ich nie znosi.”

„Nieznajomość historii u Francuzów równa się w wielu razach osławionej nieznajomości geografii.”

„(…) miłość nie jest całkowicie ślepą, ale cierpi na daltonizm.”

„(…) walory pokonanego wroga powiększają rozmiary własnego sukcesu.”

„Jesteśmy narodem zdemoralizowanym do gruntu i upadłym. Cudzoziemcowi, który by tak twierdził, wybiłbym zęby, ale między nami mówiąc: tak jest (…).”

„Wyrachowanie na tym polega, aby nie żałować wydatku na to, co warte wydatku.”

„Ale gdy pożyjesz dłużej, poznasz, że gdy ktoś chce czegoś na świecie dokazać, temu nie wolno ni własnej, ni cudzej słabości folgować, nie wolno większych spraw dla mniejszych poświęcać.”

„Boć przecież, zaiste, pisma nie na to istnieją, byśmy ich szpaltami łatali nasze miłości własne.”

„Nie rzeczywistość sama, ale serce, z jakiem ku niej przystępujemy, daje rzeczom kształty i kolory.”

„Cóż bowiem są smutki, jeśli nie myszy, które gryzą ziarna wesołości złożone w naszych sercach?”

„Przyjaźń jest jak nieśmiertelnik: to blady kwiatek, ale niewiędnący nigdy.”

„Dobroć serca jest tym, czym ciepło słońca: ona daje życie.”

„(…) promień słońca wchodził przez szybę i oblewał jasnością złotą, rozczochraną główkę dziecka i twarz, w której nie zostało kropli krwi.”

„Głowa mędrca, śpiąca na piersiach kobiety, to największy tryumf miłości.”

„Nie blednieje, nie zgrzyta zębami, nie gryzie pięści z bólu i nie szarpie sobie duszy ten, kto wcale nie kocha…”

„Nie może być nic bardziej gnębiącego dla człowieka, który prawdziwie kocha, jak to poczucie, że przynosi zło i szkodzi istocie kochanej.”

„W wielkim i szczerym kochaniu powinna się mieścić także przyjaźń.”

„Wola ludzka kończy się tam – gdzie zaczyna się miłość (…).”