Fryderyk II Wielki cytaty

Fryderyk II Wielki, niem. Friedrich II von Hohenzollern – król Prus w latach 1740–1786. Pod jego rządami Prusy stały się jednym z najpotężniejszych państw europejskich. Wikipedia  

✵ 24. Styczeń 1712 – 17. Sierpień 1786   •   Natępne imiona Fridrich II. Veľký, Re Federico il Grande, Friedrich der Große
Fryderyk II Wielki Fotografia
Fryderyk II Wielki: 93   Cytaty 7   Polubień

Fryderyk II Wielki słynne cytaty

„Szemrzą? Niech szemrzą, byle by płacili.”

król o swoich poddanych.

„Dyplomacja bez armat jest jak muzyka bez instrumentów.”

Źródło: „Nowe Drogi” nr 9/1985, s. 174.

Fryderyk II Wielki Cytaty o ludziach

„Berlińskie baby mogą mówić o układach rozbiorowych, pruscy oficerowie, którzy przeszli ze mną ostatnie wojny, wiedzą, że ani liczba naszych wrogów, ani trudności nie są w stanie odebrać nam zwycięstwa.”

opinia skierowana w liście do brata Henryka, będąca odpowiedzią króla na obawy, głównie ludu berlińskiego, przegrania wojny, skutkującej potencjalnym rozbiorem Prus przez „koalicję Kaunitza”, 1756.

„Kiedy władcy grają o prowincje, ludzie są żetonami, którymi się płaci”

pesymistyczna refleksja króla-filozofa, w trakcie trwania wojny siedmioletniej.

Fryderyk II Wielki: Na czasie cytaty

„Przeszliśmy przez góry, teraz będzie lżej, Krucki.”

La montagne est paseé, nous irons mieux, Krucki (fr.)
ostatnie słowa wypowiedziane przed śmiercią do obecnego przy łożu króla kamerdynera Kruckiego.

Fryderyk II Wielki cytaty

„To bardzo wiele jak na człowieka, który nigdy nie miał głowy.”

po zajęciu przez armię pruską pałacu Henryka Bruhla, gdzie znaleziono ogromną ilość peruk.

„Oto nadszedł moment gruntownej przebudowy starego systemu politycznego.”

słowa wypowiedziane do najbliższych współpracowników po śmierci Karola VI (mające w domyśle oznaczać uderzenie na Austrię).

„Moi panowie, wielkich rzeczy dokonał ten tu oto.”

De grandes choses, Messieurs, celui-ci a fait. (fr.)
słowa wypowiedziane do swoich dworzan obecnych przy otwarciu trumny Fryderyka Wilhelma (1620–1688).

„Jeśli wbrew naszym nadziejom nikt nie przyjdzie nam z pomocą, to stawiam sprawę otwarcie, iż nie widzę żadnej szansy odroczenia lub zażegnania naszej zguby.”

z listu do brata Henryka napisanego w 1761, w związku z próbą nakłonienia Turcji do ataku na Austrię.

„Moje dzieci, jestem tylko waszym sługą.”

zwrot użyty (a nawet używany kilkukrotnie) podczas rozmowy z poddanymi niższego stanu.

„Teraz, kiedy zostały uratowane dobre imię i honor mojego narodu, mogę spokojnie zejść do grobu.”

z listu do siostry Wilhelminy, pisanego po bitwie pod Rossbach.

„Wszystkie te rozważania mogą być znakomite. Jeżeli ich autor miałby dla ich poparcia 200 tysięcy żołnierzy, należałoby się nad tym zastanowić.”

odpowiedź na polskie pisma, broniące praw Rzeczypospolitej do 1300 wiosek i 52 miast dodatkowo zagarniętych jeszcze przez Prusy po I rozbiorze.

„Wszystkie religie, jeśli się je zbada, opierają się na systemie mitów, mniej lub bardziej absurdalnym.”

wypowiedziane w 1752.
Źródło: Paweł Jasienica, Rzeczpospolita Obojga Narodów. Dzieje agonii, wyd. Czytelnik, Warszawa 1999, s. 258.

„Kiedy August pił, cała Polska była pijana.”

Lorsque Auguste buvait, la Pologne était ivre. (fr.)
o polskim królu Auguście III Sasie.

„Moim życzeniem jest, by jeśli Polacy będą przeciw nam krzyczeć, Pan winien krzyczeć jeszcze głośniej przeciw nim.”

ściśle tajna korespondencja Fryderyka z rezydentem pruskim w Warszawie, którym był Benoît.

„Najszczęśliwszy dzień życia to ten, w którym się z nim rozstajemy.”

po powrocie z wojny siedmioletniej (1756–1763).

„Kiedy się tam znajdę, będę bez troski.”

Quand je seri la, je serai sans souci. (fr.)
słowa wypowiedziane ze wskazaniem na wybudowany dla króla grobowiec obok pałacu Sanssouci, podczas spaceru z d’Argensem.

„Zawsze na posterunku.”

Toujours en vedette. (fr.)
z przemówienia w 1775

„Biednych tych Irokezów będę się starał oswoić z cywilizacją europejską.”

słowa dotyczące Polaków zamieszkujących terytoria włączone do Prus po I rozbiorze (z listu do d’Alemberta).

„I dla kogóż to mamy oszczędzać Saksonię, dla Brühla? To już lepiej, że my na niej użyjemy. (…) Wymagają tego prawa wojenne, polityka i koniunktury.”

z listu do brata Henryka. (Saksonia, mimo siedmiu lat okupacji i toczących się w chwili pisania listu rozmów pokojowych, była nadal rabowana przez Prusy)

„Pierwszy promyk zapowiadający po ciężkiej burzy piękne dni.”

uwaga wypowiedziana na wiadomość o śmierci carycy Elżbiety.

„Żegnaj, mój panie, skoro uprawiasz tchórzliwą politykę.”

słowa skierowane do ministra spraw zagranicznych, Podewilsa, odradzającego uderzenie na Saksonię w 1756.

„Umarło zwierzę – zginęła trucizna.”

Morta la bestia – morto il veneno (wł.)
o śmierci cesarzowej Elżbiety Romanowej.

„Twoje troski poważam, wzruszają mnie i widzę w Tobie jedyny wzór doskonałej przyjaźni w naszym zepsutym stuleciu.”

słowa zawarte w liście do siostry Wilhelminy, 9 września 1759.
Źródło: Stanisław Salmonowicz, Fryderyk II

„Ojciec uważał mnie za rodzaj ludzkiego ciasta, z którego może ulepić, co mu się tylko podoba.”

Fryderyk II o swoim ojcu Fryderyku Wilhelmie I (1688–1740).

„Psy, chcecie żyć wiecznie?”

Hunde, wollt ihr ewig leben? (niem.)
okrzyk, jaki Fryderyk II rzekomo skierował do żołnierzy wycofujących się z pola bitwy pod Kolinem.

„Pójdźcie, dziatki, ze mną oddać życie za ojczyznę.”

z przemówienia do młodocianych żołnierzy przed bitwą pod Zorndorfem (Sarbinowem).

„Kto zdobędzie ujście Wisły, będzie właściwym jej panem, a nie ten, kto nią rządzi.”

o Gdańsku.
Źródło: Melchior Wańkowicz, Walczący gryf, Czytelnik 1963, s. 140.