Francis Scott Fitzgerald cytaty

strona 14

„Pokażcie mi bohatera, a ja napiszę tragedię.”

„Nie chcę tylko słów. Jeśli to wszystko, co dla mnie masz, lepiej odejdź.”

„Im więcej wiesz, tym więcej pozostaje do poznania i wciąż tego przybywa.”

„Umysł małego dziecka jest fascynujący, ponieważ dziecko we wszystkim odkrywa coś nowego – ale to się kończy w wieku mniej więcej lat dwunastu. Później młode stworzenie niewiele już może dać i nic takiego nie potrafi zrobić ani powiedzieć, czego by dorosły nie wiedział lepiej.”

„Nie ucząc się łaciny, straciłem coś dobrego, coś takiego, jak cudowny wieczór z ładną dziewczyną. Tak, przez lenistwo wyrzekłem się dobrowolnie poznania wspaniałego dorobku ludzkości, bo nie miałem ochoty zadać sobie trochę trudu.”

„Próżniacy to oddzielna kategoria ludzi, których nie można uratować, nie można niczym przekonać – jedyny ich wkład w życie ludzkości to to, że zagrzeją miejsce przy wspólnym stole.”

„Jeżeli przez tydzień będziesz oddzielnie kłaść każdą rzecz na miejsce, myśląc o tym, co robisz od chwili wzięcia jej do ręki aż do odłożenia – zamiast chwytać trzy rzeczy na raz, to po miesiącu systematyczność wejdzie ci w nałóg i będziesz miała życie o wiele łatwiejsze.”

„Nikt nie został pisarzem tylko dlatego, że chciał nim być. Jeśli masz coś do powiedzenia, coś, czego Twoim zdaniem nikt jeszcze nie powiedział, musi w Tobie być tak nieprzeparta chęć wypowiedzi, że w końcu znajdziesz sposób, i to zupełnie nowy, przez nikogo dotąd nie zastosowany, a wtedy rzecz i jej wyraz tak będą mocno ze sobą spojone, jakby myśl i forma rodziły się jednocześnie.”

„Interesują mnie tylko ci, co tak jak ja myślą i pracują, i mało jest prawdopodobne, żebym to właśnie ja, w moim wieku mógł się zmienić.”

„Co się tyczy p r z y m i o t n i k ó w: każda dobra proza opiera się na czasownikach, ponieważ one dźwigają zdania. Nadają zdaniom ruch.”

„Ile razy masz ochotę kogoś krytykować (…), przypomnij sobie, że nie wszyscy ludzie na tym świecie mieli takie możliwości jak ty.”

„Taka już jest logika życia, że młodemu nigdy nie uda się wykręcić sianem. Oszukasz rodziców, ale nie oszukasz rówieśników.”

„Nie można przeżyć na nowo czasu, który się już raz przeżyło.”

„Rosemary pojechała do Monte Carlo zgnębiona - na miarę swoich możliwości - wprost bezgranicznie.”

„Spośród moich znajomych wszyscy, którzy pili na umór, mając lat osiemnaście czy dziewiętnaście, dziś spokojnie leżą w grobie.”

„Zacznij od jednostki, a stworzysz typ; zacznij od typu, a nie stworzysz nic.”

„Kiedy kupuje krawat, zawsze pyta, czy kolor puszcza od dżinu.”

„Wielkie piękności często stają się zupełnie kimś innym, kiedy mają trzydzieści osiem lat.”

„Nieuczciwość w kobiecie to rzecz, której nigdy nie potępia się zbyt surowo.”

„Byłem ciężkim idiotą, pozwalając się dyskwalifikować za brak pracy, gdy inni o zdolnościach nieskończenie mniejszych dostawali bardzo dobre stopnie bez większego wysiłku.”

„Nauczyłem się pisać przez pokonywanie trudności, choć nie miałem na to najmniejszej ochoty.”

„Trzeba skręcać, kiedy droga zakręca, a jeżeli skręcisz w złą stronę, może cię to kosztować całe lata niepowodzeń i niedoli.”

„I pomyśleć, że w tym upale komuś może nie być obojętne, czyje wargi całuje, czyja głowa odcisnęła mokry ślad na kieszeni piżamy, tuż nad sercem!”

„Uśmiechnął się wyrozumiale – więcej niż wyrozumiale. Był to jeden z tych rzadkich uśmiechów, dających pewność i otuchę na zawsze, uśmiech, który można spotkać w życiu cztery albo pięć razy. Obejmował – albo zdawał się obejmować na moment – calusieńki nieskończony świat, a potem koncentrował się na tobie z nieodpartą życzliwością. Było w nim akurat tyle zrozumienia, ile ci było potrzeba, i tyle wiary w ciebie, ile sam chciałbyś mieć; uśmiech ten zapewniał cię, że wywarłeś takie wrażenie, jakie – w najkorzystniejszych okolicznościach – chciałbyś wywrzeć”

„Aby powstrzymać się od sądzenia bliźnich, trzeba mieć ogromny zapas ufności. Do dziś pozostała mi obawa, że coś istotnego przeoczę, że coś mi się wymknie, jeśli nie będę pamiętał, iż poczucie fundamentalnych zasad przyzwoitości nie wszystkim przy urodzeniu jest równo dane.”

„Można gładzić ludzi słowami.”

„Najbardziej winien jest ten, kto pierwszy wynalazł świadomość. Więc straćmy ją na parę godzin.”

„Moje pokolenie radykałów i burzycieli nie wymyśliło niczego na miejsce zacnych starych cnót, takich jak praca i odwaga, i staroświeckich zalet – grzeczności i uprzejmości.”

„Powiedzieć sobie: „Będę robić coś wartościowego i potrzebnego” to akt mądrości i odwagi.”

“Curiously enough he found in senior year that he had acquired a position in his class. He learned that he was looked upon as a rather romantic figure, a scholar, a recluse, a tower of erudition. This amused him but secretly pleased him — he began going out, at first a little and then a great deal.”

“One well-known critic has been pleased to like this extravaganza better than anything I have written. Personally I prefer "The Offshore Pirate." But, to tamper slightly with Lincoln: If you like this sort of thing, this, possibly, is the sort of thing you'll like.”

“They're all deserting me. I've been too kind. Spare the rod and spoil the fun. Oh, for the glands of a Bismarck.”

“Those were the days of "Florodora" and of sextets, of pinched-in waists and blown-out sleeves, of almost bustles and absolute ballet skirts, but here, without doubt, disguised as she might be by the unaccustomed stiffness and old fashion of her costume, was a butterfly of butterflies. Here was the gayety of the period — the soft wine of eyes, the songs that flurried hearts, the toasts and tie bouquets, the dances and the dinners. Here was a Venus of the hansom, cab, the Gibson girl in her glorious prime. Here was…”

“There are no second acts in American lives.”

“I fell in love with her courage, her sincerity and her flaming self-respect. And it's these things I’d believe in, even if the whole world indulged in wild suspicions that she wasn’t all she should be. But of course the real reason, Isabelle, is that I love her and that’s the beginning and end of everything. You’re still a Catholic, but Zelda’s the only God I have left now.”

“John T. Unger came from a family that had been well known in Hades — a small town on the Mississippi River — for several generations.”

“It takes a genius to whine appealingly.”

“He doesn't believe that public swimming-pools and a kind word in time will right the wrongs of the world; moreover, he takes a drink whenever he feels like it.”

“Faint winds, and far away a fading laughter…
And the rain and over the fields a voice calling…”

“You've got to sell your heart, your strongest reactions, not the little minor things that only touch you lightly, the little experiences that you might tell at dinner. This is especially true when you begin to write, when you have not yet developed the tricks of interesting people on paper, when you have none of the technique which it takes time to learn. When, in short, you have only your emotions to sell.”

“Summer was gone and now Indian summer. The grass was cold and there was no mist and no dew. After he left she would go in and light the gas and close the shatters, and he would go down the path and on to the village. To these two life had come quickly and gone, leaving not bitterness, but pity; not disillusion, but only pain.”

“Of this story I can say that it came to me in an irresistible form, crying to be written. It will be accused perhaps of being a mere piece of sentimentality, but, as I saw it, it was a great deal more. If, therefore, it lacks the ring of sincerity, or even, of tragedy, the fault rests not with the theme but with my handling of it.”

“"Jelly-bean" is the name throughout the undissolved Confederacy for one who spends his life conjugating the verb to idle in the first person singular — I am idling, I have idled, I will idle.”

“I care not who hoes the lettuce of my country if I can eat the salad!”

“In 1913, when Anthony Patch was twenty-five, two years were already gone since irony, the Holy Ghost of this later day, had, theoretically at least, descended upon him.”

“But the book lived always, so beautifully had it been written, and so astounding the quality of imagination with which these men of mind and genius had endowed it. They had neglected to give it a name, but after they were dead it became known as the Bible.”

“Finally, let us take care that the book possesses all the virtues of style, so that it may last forever as a witness to our profound scepticism and our universal irony.”

“So the men did, and they died.”

“Often people display a curious respect for a man drunk, rather like the respect of simple races for the insane... There is something awe-inspiring in one who has lost all inhibitions.”