Appiusz Klaudiusz Ślepy – rzymski polityk żyjący między IV a III wiekiem p.n.e. Najstarszy znany z imienia autor prozy łacińskiej. W 312 p.n.e. piastował stanowisko cenzora mimo iż nie był wcześniej konsulem. Wybudował w Rzymie jeden z pierwszych akweduktów , zwany od jego imienia Aqua Appia i najstarszą bitą drogę rzymską Via Appia.
Appiusz, będąc cenzorem, zmienił także łacińską pisownię, wprowadzając literę G powstałą z przekształcenia C, a literze C nadał wartość k. Dawniej bowiem litera C, pochodząca od greckiej Γ, oznaczała g, zaś litera K miała wartość k.
Dwukrotnie piastował urząd konsula: w 307 p.n.e. oraz w 296 p.n.e. W 295 p.n.e. został pretorem co prawdopodobnie było częściowym przedłużeniem konsulatu z roku poprzedniego. Następnie dłużej niż zwyczajnie sprawował urząd dyktatora w latach 292-285 p.n.e.
Miał osobliwą cechę zjednywania sobie ludu – nawet plebejuszy, a wszystko to dzięki swemu niewolnikowi, którego zadaniem było znać wszystkich obywateli po imieniu. Appius idąc ulicami Rzymu znał wszystkich obywateli – nawet nędzarzy – po imieniu. Nikt nie spostrzegał jednak, że imiona te podpowiadał mu niewolnik.
Brał czynny udział w wojnach, które prowadził Rzym przeciw Etruskom, Sabinom i Samnitom. Pod koniec życia stracił wzrok, stąd przydomek Caecus „Ślepy”. W 280 p.n.e. wygłosił w senacie mowę przeciw Pyrrusowi, którą spisał Enniusz, ojciec literatury rzymskiej. Appian relacjonuje, że gdy Rzymianie długo się wahali, Appiusz przyprowadzony przez synów do senatu stwierdził:
W wyniku tej mowy senat odrzucił warunki pokojowe zaproponowane przez Pyrrusa, nakazał wycofanie jego wojsk z Italii oraz zaproponował, aby dopiero wtedy Pyrrus przysłał posłów do negocjacji. Pyrrus wyruszył na Rzym, pustosząc okolice.
Appiuszowi Klaudiuszowi przypisywana jest sentencja: Każdy jest kowalem własnego losu .
Wikipedia
„Panować nad sobą, by nieopanowanie nie spowodowało jakiegoś oszustwa i sromoty.”
Compotem esse, ne quid fraudis stuoprive ferocia paret. (łac.)
Źródło: C. Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 1988, s. 51.
„Na widok druha zapomnij o biedzie.”
Amicum cum vides, obliviscere miserias. (łac.)
Źródło: C. Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 1988, s. 22.
„Każdy jest kowalem własnego losu.”
Faber est suae quisque fortunae. (łac.)
Źródło: Czesław Jędraszko, Łacina na co dzień, Warszawa 1988, s. 94.
“But experience has shown that to be true which Appius says in his verses, that every man is the architect of his own fortune.”
Sed res docuit id verum esse, quod in carminibus Appius ait, fabrum esse suae quemque fortunae.
Sallust, Epistulae ad Caesarem senem, I.1.2
