Angus Young cytaty

„[Bon] był zabawnym, ogromnie zabawnym facetem. Miał wyjątkowe poczucie humoru. Zdarzało się, że powiedział coś i tarzałeś się ze śmiechu przez dwa dni. Przed wyjściem na scenę błagaliśmy go, by milczał, bo gdyby zaczął te swoje gadki, nie bylibyśmy w stanie grać.”

„(…) i wyszedł. Ale dalej grałem na swoim Gibsonie SG tak, że z drewna została tylko zgnilizna, ponieważ wiele potu spadało na nią. Byłem spocony na całej szyi. Kupiłem go z drugiej ręki; chodziło o ten z ’67. Miała prawdziwie chudą szyję, bardzo szczupła, jak szyja Custom. To był ciemny brąz.”

„Mamy tylko dwie gitary, bas i perkusję i naprawdę jedyne kolorowanie, jakiego używamy, to ja czarujący na gitarze. Wszystko chcemy utrzymać na minimalistycznym poziomie, chyba myślimy w sposób artystyczny, by trzymać się podstaw. Dobre zespoły rockandrollowe zawsze są pozbawione wodotrysków. Zawsze uważałem, że najlepsze kapele rockowe mają w sobie ten bluesowy element. W dzisiejszych czasach bombardują nas image’em i zaczyna to wyglądać, jakby wygląd był najważniejszy, myślę, że chyba się trochę pogubili.”

„Myślę, że dużo ludzi myśli, że jestem chronicznym alkoholikiem czy coś takiego. Zazwyczaj kiedy mówię, że nie piję, oni myślą, że kłamię. Kiedy byłem nastolatkiem, priorytetem było pójście do pubu… Wtedy zawsze myślałem, okej, dobra, byłem, widziałem, robiłem to i tamto i co jeszcze? Pomyślałem, że nie chcę włóczyć się po barach całe życie.”

„W Europie byliśmy w miesiącach zimowych i nie wiedzieliśmy, że wracamy latem. Myśleliśmy, że chcielibyśmy zagrać coś innego, więc wymyśliliśmy, że prawdopodobnie najlepiej będzie, jeśli zagramy parę piosenek, których publiczność nie słyszała od dawna. Ostatni raz, kiedy graliśmy Up to My Neck With You, przypada mniej więcej na nasze pierwsze koncerty w Ameryce z Bonem, chyba w San Francisco w jakimś starym klubie. Więc niektórych kawałków od tamtej pory nawet nie próbowaliśmy grać. Ale byliśmy dzielni!”

„Pamiętam, jak robiliśmy zdjęcia i jakiś koleś powiedział: „Patrzcie, to Sex Pistols!” i widziałeś Johnny’ego Rottena wyglądającego jak Rod Stewart – blondynkowatego. Wiem tylko tyle, że byli w Nashville, kiedy graliśmy, a następnym razem, jak ich widzieliśmy, mieli wszystko, co miał na sobie Bon, każdą jedną jebaną rzecz!”

„Kiedy po raz pierwszy przyjechałem do Ameryki, niektóre kobiety, które mnie szukały, były jak Amazonki. Otwierałem drzwi i mówiłem: „Nie ma problemu, jestem tylko jego lokajem.””

„Pamiętam, że pod koniec pieprzony piec dymił, dym wydobywał się z tyłu jebanego wzmacniacza! George się, kurwa, drze: „Nie przestawaj!” Ja siedzę tam, napierdalam, ile wlezie, i widzę, jak dym wypełnia jebany pokój. Trwało to do końca i wtedy ten piec normalnie się, kurwa, chyba poddał, zrobił „Blaaaaah!” Stopił się. Let There Be Rock był albumem, gdzie się normalnie gotowało.”

„Wiem, że Keith Richards jest wielkim fanem. Ktoś powiedział, że jakiś koleś rozmawiał z nim i Jaggerem i koleś spytał: „Słyszałem, że jesteś fanem AC/DC”. A on na to: „Owszem jestem”. A Jagger powiedział: „Jasne, że jest i puszcza ich non-stop!””

„Myślę, że najwcześniejszą rzeczą, jaką zrobiłem – prawdopodobnie pierwsza rzecz jaką w ogóle zagrałem – była krótka 12-barowa melodyjka bluesowa. Jeden z moich starszych braci, Alex pokazał mi parę chwytów i to była pewnie jedyna lekcja, jaką kiedykolwiek miałem!”

„Było mi wtedy trochę niedobrze. Zwłaszcza kiedy wisiałem 13 metrów nad ziemią. Miałem szczęście. Dali mi tego kaskadera, który pokazał mi, co robić, ale powiedziałem mu: „Super, ale wiesz, ja jestem tylko gitarzystą.””

„Zawsze czuję się z tym dziwnie. Malcolm powiedział kiedyś, że da mnie na okładkę. Odpowiedziałem, że zawsze dają mnie na okładkę albo gdzieś w okolicy. On na to, że to dlatego, że ludzie mnie znają, wiedzą, że jestem częścią AC/DC, mogą się skupić. Nawet jeśli ktoś nie wie, jak się nazywam, wiedzą, że to ten koleś w krótkich spodenkach. A ja zawsze chowałem się do tyłu, od samego początku, ale zawsze było to samo. Malcolm i George zawsze mówili, że trzeba mnie dać na przód. Tłumaczyli, że oni wiedzą, że ja umiem grać na gitarze, ale ludzie też muszę wiedzieć. Odpowiadałem na to: „Ale przód jest też miejscem, gdzie strzelają rakietami!””

„Gdy nagrywaliśmy Back in Black początkowo wyglądało to dość żałośnie… Malcolm grał non-stop akordy AC/DC, Brian darł się, jak nieboskie stworzenie zagłuszając Phila na perkusji, który walił w nią tak, że prawie popękały talerze, Cliff krzyczał, że z taką hołotą nie da się pracować. Ja patrzyłem na ten kabaret i zastanawiałem się, czy zadzwonić do Eddiego Van Halena, by nagrał za mnie solówkę, bo mi się nie chcę… Na szczęście wszystko się jakoś ułożyło.”

„Dotrwaliśmy do końca koncertu, ale on [Brian] padł przed samym, samym końcem, więc tak naprawdę nie mogliśmy wyjść na bisy. Więc musiałem im powiedzieć; musiałem wyjść tam i kazać publiczności zachować spokój. Kiedy stoisz przed 20 000 ludzi, możesz się trochę denerwować, ponieważ oni patrzą na ciebie jak na jakieś wielkie zwierzę. Czułem się trochę jak chrześcijanie rzuceni lwom na pożarcie.”

„Lubiłem lekcje plastyki, bo dzięki sztuce wiele ci może ujść na sucho!”

„Przyjeżdżaliśmy w starym kombi i spędzaliśmy pół dnia, walcząc na zewnątrz z ochroniarzami, żeby nas wpuszczono na koncert. Wiele zespołów przyjeżdżało limuzynami i tym podobnym szajsem.”

„Było trochę tego oraz to, że zawsze trzymały się nas żarty. Od samego początku mówiliśmy, że mamy większe usta niż Mick Jagger i Presley, kiedy je wydymamy. Właściwie jak spojrzysz na okładkę Highway to Hell, zobaczysz, że mam tak podciągniętą wargę. Pamiętam, jak byłem dzieciakiem, zobaczyłem wczesny biało-czarny film z Brigitte Bardot, która miała takie wydatne usta i stwierdziłem, że bardzo podoba mi się to, co ma do zaoferowania.”

„Nigdy nie jest za późno na szczęśliwe dzieciństwo…”

„Było wokół nas sporo szumu i jakaś laska zapytała mnie, jak nazwiemy kolejną trasę. Powiedziałem: „To pieprzona autostrada do piekła. To trasa AC/DC.””

„Pojawiły się plotki. To stało się w niedzielę, a w poniedziałek, chyba graliśmy wtedy w Palladium w Nowym Jorku, jakieś parę setek ludzi czekało, aż wyjdę gotowy przyłożyć każdemu, kto choćby mrugnął.”

„To było po prostu… magiczne. Czuło się tą magię… Bon stwierdził, że było to jak rzucenie chrześcijanom lwom. Graham ściągnął skądś jakieś zajebiście wielkie jaszczurki, iguany czy jakieś inne smoki z Komodo na scenę, a Bon praktycznie się w nich tarzał! Ale był to jeden z tych jakby magicznych momentów.”

„Nigdy nic nie zrobiłem. Nie siadałem i nie celebrowałem. Widzisz, w momencie śmierci Bona ja chwilę wcześniej się ożeniłem. I to też pamiętam. A jeśli zapomnę, może dojść do kolejnej śmierci! Zobaczyłbym Bona wcześniej, niżbym chciał!”

„Niektórzy próbują podążać za dzisiejszą modą. Patrzą na to, co dzieje się wokół nich, i zapominają. W tym sensie muzyka staje się fast foodem. Jest łatwo dostępna, ale z dostępnością przychodzi też nadużycie. Rozumiem, kiedy media zawsze trują: „Musimy mieć coś nowego”. To mogę zrozumieć. Ale to trochę przeraża, kiedy taki koleś jak Pete Townshend, który napisał My Generation, zaczyna mówić, że rock and roll nie żyje i tym podobne. Ja na to: „Nie byłeś w moim domostwie!”.”

„Byłem ja, Malcolm, George, Ray i paru innych gości i poszliśmy do tego klubu na końcu George Street w Sydney. Nie chcieli nas wpuścić. Powiedzieli, że wyglądamy zbyt prostacko, a grali AC/DC na cholernej dyskotece! Popatrzyliśmy na siebie i poszczaliśmy się ze śmiechu.”

„Kiedy we dwóch wskoczyliśmy w tłum, wszyscy nagle wstali i ruszyli w naszą stronę. Obydwaj wrzasnęliśmy: „Kurwa! Uciekamy!” To naprawdę była desperacka ucieczka.”

„Pamiętam nawet, jak jednej nocy Bon prasował swoje dżinsy na barze. Wszyscy się trochę zdenerwowali, kiedy zrzucił z niego wszystkie drinki, ale udało mu się zrobić taki fajny kant wzdłuż tych spodni!”

„Bon powiedział: „Kawałek dalej jest taki kolo. Jeśli chcesz mieć tatuaż, to ten koleś jest wybitny! Robi wszystko za jednym razem, tak jakby ci to wypalał!” Zamierzał dać dodatkowy tusz do swoich kolorów, by nieco bardziej świeciły, więc poszedł i sobie je zrobił. Miał już jeden poniżej pasa. Powiedziałem: „Kurwa mać, Bon! Ty to dzielny jesteś! Tak po prostu tam włazisz i sobie to robisz.””

„Myślę, że przez całą tę adrenalinę to wyglądało gorzej niż naprawdę było. Wyglądało to trochę jak w filmach, wiesz, gdzie krew tryska na wszystkie strony. Myślę, że moja krew zalała tej nocy parę dziewczyn. Wróciły do domów posmarowane sosem pomidorowym!”

„Jeśli chodzi o motoryzację, to nie w przeciwieństwie do Briana nie jestem jakiś wielkim fanatykiem. Mam tylko jeden spokojny rodzinny samochód – jaskrawo żółte Lamborghini Miura z 1972 roku…”

„Zdejmowałem kurtkę, a pod nimi [szortami] miałem bokserki. Normalnie zdejmuję te szorty i pokazuję drugą parę pod nimi, na którą przyklejam flagę albo coś. Tej nocy, kiedy zdjąłem górne szorty, te pod spodem się porwały, o czym nie wiedziałem. Odwracam się, a chłopaki krzyczą: „Ang! Ang!”, ale ja byłem w swoim świecie. Później Brian powiedział: „Odwracam się i widzę, jak machasz swoim pisiorem!” Miałem szczęście. Publiczności to nie przeszkadzało, a jak powiedział Brian, nie mam nic do ukrycia!”

„Kurde, a nie mieliśmy nawet płyty w pierwszej pięćdziesiątce! Szum i przejęcie po Day on the Green były wielkie i bardzo dobrze, bo te wszystkie zespoły, co miały albumy na pierwszych miejscach, dostawały niezłego pietra, jak się dowiadywały, że gramy z nimi.”

“I'm sick and tired of people saying that we put out 11 albums that sound exactly the same. In fact, we've put out 12 albums that sound exactly the same.”

“We want to appeal to everyone and get rich quick. We want to be millionaires. I've got this plan to buy Tasmania you see…”

“I love the music from Nat King Cole, BB King, Albert King… When I think of it, I wouldn't mind being renamed Angus King.”

“The best AC/DC cover I've heard? There was an all-girl cover band in America, the Hell's Belles.”

“If it was happening, I'd call it Heavenly Beast. If it wasn't happening, I usually call it Arsehole.”

“You should hear me on my own. It’s horrendous.
I saw Deep Purple live once and I paid money for it and I thought, Geez, this is ridiculous.”

“Angus Young's frantic over-the-top soloing has sparked many of AC/DC's biggest tunes. But beneath the reckless theatrics and naughty schoolboy images lurks a skilled guitarist.”

“I don't like to play above or below people's heads. Basically, I just like to get up in front of a crowd and rip it up.”

“It's just rock and roll. A lot of times we get criticized for it. A lot of music papers come out with: 'When are they going to stop playing these three chords?' If you believe you shouldn't play just three chords it's pretty silly on their part. To us, the simpler a song is, the better, 'cause it's more in line with what the person on the street is.”