Aleksandr Kutiepow cytaty

Aleksander Pawłowicz Kutiepow - generał piechoty armii Imperium Rosyjskiego z 1920 r., uczestnik wojny z Japonią 1904 - 1905, uczestnik I wojny światowej, uczestnik walk z bolszewikami.

Pochodził z rodziny szlacheckiej. Zakończył gimnazjum klasyczne w Archangielsku i Szkołę Oficerską junkrów w Petersburgu. Oficer z 1904 r. Po mianowaniu na stopień oficerski służył w 85 Wyborskim Pułku Piechoty, w którym walczył w wojnie rosyjsko-japońskiej. Od 1907 r. oficer w Preobrażeńskim Pułku Gwardii Cesarskiej. W I wojnie światowej kapitan - dowódca kompanii, batalionu w tymże pułku. Od sierpnia 1917 dowódca Preobrażeńskiego Pułku Gwardii Cesarskiej. Siłami pułku w końcu 1917 r. próbował rozbroić żołnierzy Wołyńskiego i Litewskiego Pułków Gwardii Cesarskiej, stany osobowe których opowiedziały się po stronie bolszewików. 2 grudnia 1917 rozformował Preobrażenski Pułk Piechoty. W czasie I wojny trzykrotnie ranny. 24 grudnia 1917 w Armii Ochotniczej. Walczył po stronie Białych jako dowódca kompanii i batalionu w pułku Korniłowa. W czasie walk o Taganrog prowadził uporczywe boje z bolszewikami. Po walkach komendant Taganrogu. W okresie grudzień 1917 - marzec 1918 brał udział w I kubańskiej wyprawie lodowej. Od 15-30 marca 1918 r. pomocnik dowódcy 1 pułku oficerskiego, a od 30 marca - 12 czerwca 1918 dowódca tego pułku. W czerwcu 1918 brał udział z pułkiem w II Kubańskiej wyprawie. Od 12 czerwca 1918 dowódca 1 Dywizji Piechoty z którą walczył pod Tichorecką na kierunku Kuszczewskim. Od 15 lipca 1918 dowódca 1 Brygady w 1 Dywizji. Po zajęciu Nowoczerkaska od 13 sierpnia 1918 - grudnia 1918 Czarnomorski Generał Gubernator. Od 26 stycznia 1919 do kwietnia 1920 dowódca 1 Korpusu Armijnego. W marcu 1920 ewakuowany na Krym. Od 4 września 1920 dowódca 1 Armii Sił Zbrojnych Południa Rosji, po rozdzieleniu Armii Wrangla na 1 i 2 Armię. W listopadzie 1920 ewakuowany z pozostałościami Armii z Krymu do Turcji. i dowódcę 1 korpusu Armijnego w Turcji, w skład której wchodziły wszystkie jednostki armii rosyjskiej oprócz jednostek kozackich. 20 listopada 1920 mianowany generałem piechoty. Po ewakuacji z Krymu w listopadzie 1920 wyznaczony na pomocnika Naczelnego Dowódcy gdzie przebywał na emigracji. W grudniu 1921 r. razem z jednostkami Korpusu armijnego przybył do Bułgarii. 8 listopada 1922 pomocnik Naczelnego Dowódcy armii rosyjskiej. W 1923 r. przeniósł się do Serbii. W marcu 1924 r. zwolniony ze wszystkich obowiązków i stanowisk wojskowych w związku z wyjazdem do Paryża do dyspozycji wielkiego księcia Mikołaja Mikołajewicza.

Po przybyciu do Francji kierował tajnymi pracami na Rosję i był członkiem Rosyjskiego Związku Ogólnowojskowego . Po śmierci generała Piotra Wrangla 29 kwietnia 1928 Mikołaj Mikołajewicz wyznaczył go przewodniczącym tej organizacji.

W styczniu 1930 roku został porwany w Paryżu przez grupę OGPU Jakowa Sieriebrianskiego wraz z rezydentami francuskimi. Organizatorem porwania był późniejszy attaché Rosji Sowieckiej generał hrabia A. A. Ignatiew. Z Paryża został przetransportowany do Hawru na statek rosyjski "Nieftiesyndykat". Według jednego źródła statek ten przywiózł go do Leningradu 3 maja 1930 nieprzytomnego pod wpływem środków odurzających, a 5 maja dostarczono go więzienia NKWD w Moskwie, gdzie zmarł nie odzyskawszy przytomności. Według innego źródła transportowany statkiem zmarł na Morzu Czarnym w pobliżu Noworosyjska.

Nagrodzony Bronią św. Jerzego, Orderem Świętego Włodzimierza IV stopnia z mieczami i kokardą, orderem św. Jerzego IV stopnia, Orderem św. Mikołaja Cudotwórcy II stopnia, Orderem Świętej Anny IV stopnia, Orderem Świętego Stanisława II i III stopnia, Złotym Medalem "Za Odwagę", Medalem Dla Upamiętnienia 300-lecia Panowania Domu Romanowów, Orderem Korony Prus, Orderem Korony Rumunii i wieloma odznakami.

✵ 16. Wrzesień 1882 – 26. Styczeń 1930