Albert Camus: Na czasie cytaty (strona 5)

„Nadzieja, wbrew ogólnemu znaczeniu, jest równoważna z rezygnacją. A żyć to znaczy nie rezygnować.”

„Rozkosz nigdy nie jest oschła.”

„Nocą widok tysiąca oświetlonych okien i ogromnych czarnych graniastosłupów, wznoszących ich migotanie wpół nieba, sprawia na mnie wrażenie ogromnego dogasającego pożaru, który utworzy na horyzoncie tysiące ogromnych, wypalonych szkieletów żarzących się jeszcze gdzieniegdzie. Pełne wdzięku.”

„Czasem nie śpi się z dziwką, na którą ma się ochotę, bo nie śmie się poprosić o wydanie reszty.”

„Oddycha się tu melancholią bardzo szczególną, melancholią krańców świata.”

„Nie ma wolności dla człowieka, jak długo nie pokonał on strachu przed śmiercią.”

„Wszystko, co wiem o moralności i obowiązkach, zawdzięczam piłce nożnej.”

„W świecie pozbawionym nagle złudzeń i świateł człowiek czuje się obcy. Wygnanie jest nieodwołalne skoro braknie wspomnienia utraconej ojczyzny albo nadziei na ziemię obiecaną. Ta niezgodność pomiędzy człowiekiem a jego życiem, pomiędzy aktorem a dekoracją, jest właśnie poczuciem absurdu.”

„Aby wypełnić ludzkie serce, wystarczy walka prowadząca ku szczytom. Trzeba sobie wyobrażać Syzyfa szczęśliwym.”

„Śmierć nadaje kształt miłości, jak nadaje go życiu – przekształcając ją w los.”

„Nie każdy musi być wielkim człowiekiem. Być człowiekiem to już bardzo dużo.”

„(…) człowiek realizuje się tylko w miłości, w niej bowiem, w kształcie krótkotrwałym znajduje obraz swego losu bez jutra.”

„Mama mówiła często, że człowiek nie jest nigdy zupełnie nieszczęśliwy. Przyznawałem jej rację, kiedy niebo nabierało barw i dzień wślizgiwał się do mojej celi.”

„Łatwiej zdobyć sukces, trudniej na niego zasłużyć.”

„Los staje się sprawą ludzką i określaną przez ludzi.”

„Kończę dzień, jak zwykle, w obliczu morza, tego wieczora pełnego przepychu w świetle księżyca, który na powolnej fali zapisuje arabskie znaki fosforyzującymi kreskami. Niebo i wody nigdy się nie kończą. W jak dobrym towarzystwie przebywa smutek!”

„Bez ziemskiego światła formy rzeźbiarskie nie mogłyby powstać, lecz owe formy z kolei przydają blasku światłu ziemi.”

„Kochać to zgadzać się na to, by się starzeć z drugim człowiekiem.”

„Dopiero w samym środku zimy przekonałem się, że noszę w sobie niepokonane lato.”