Cytaty na temat zebra (6 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Zebra może być bardzo miła, ale jeśli ją wkurzysz, może być niesympatycznie.”

Frank Iero (1981) gitarzysta i wokalista amerykański (My Chemical Romance)

„Mogę powiedzieć dowcip sytuacyjny. W 2003 roku w Sejmie toczyła się dyskusja w obronie zwierząt. Czekaliśmy na głosowania i jeden z posłów nachylił się między mną a Krzysztofem Jurgielem i zaczął opowiadać anegdotę, że w związku z wejściem do Unii chłopi postanowili sprowadzić do Polski jakieś egzotyczne zwierzę. Otworzyli atlas i wskazali zebrę. I ta zebra stoi przed obórką z krową i bykiem… Atmosfera ciężka, nikt z nikim nie rozmawia, ale zebra – zwierzę nowoczesne – chce rozluźnić atmosferę, więc pyta krowę: Kto ty jesteś? Odpowiedź: krowa. – A co ty dajesz? – Mleko. Rozmowa się urywa. Po chwili zebra odwraca się do byka: – Kto ty jesteś? – Byk. – A co ty dajesz? – Oj, mała, zdejmij tę piżamkę, to ci pokażę… Z ustawą o ochronie zwierząt zawsze kojarzy mi się ta rozmowa.”

Przemysław Gosiewski (1964–2010) polski prawnik i polityk

odpowiedź na pytanie o dowcip

O ustawie , O czekaniu , O zwierzętach

„Zebra i koń nie mogą się parzyć i spłodzić kolejnego zwierzęcia. A kino może się parzyć na prawo i lewo. Nie ma autonomii i jej nie zdobędzie. Już za późno. Bo jest narracyjne. W naturze nie ma czegoś jak narracja. To zjawisko wymyślone przez człowieka, sposób abyśmy mogli się komunikować. Budzimy się rano i rozmawiamy z babcią, kochanką, psem. Najlepsi malarze nie są narracyjni, więc dlaczego kino ma takie być? Myślę, że ludzie, którzy potrzebują narracji, są lękliwi i leniwi. To obraz ma zawsze ostatnie słowo. I teraz następuję wielka rewolucja w społeczeństwie. Dominację tekstu zastępuje dominacja obrazu i musimy się z tym pogodzić. Każdy z nas musi stać się jej częścią, czy tego chce, czy nie.”

Peter Greenaway (1942) brytyjski reżyser filmowy

Źródło: Wywiad, 2007 http://www.stopklatka.pl/wywiady/wywiad.asp?wi=41379

O ludziach , O myślach , O naturze , O zwierzętach

„Ryzyko jest w każdym interesie. Nawet przy przechodzeniu przez jezdnię. W Szczecinie bodaj większe niż w Nowym Jorku, bo wasi szoferzy nie lubią zwalniać przed skrzyżowaniami i przed zebrami.”

Jerzy Edigey (1912–1983)

Mister MacAreck i jego business

„W serialach zaczynają grywać modelki, piosenkarze, dziennikarze. Sztuka zdemokratyzowała się w sposób niebywały. Ktoś, kto prezentuje wypchaną zebrę w formalinie lub czaszkę ludzką inkrustowaną brylantami, uważa się za artystę. Jestem przekonany, że także w sztuce powinny obowiązywać pewne kryteria. Te, które uwzględniają istotną różnicę między np. kompozycjami Piotra Rubika i Krzysztofa Pendereckiego. Nie każdy, kto występuje na scenie, jest aktorem, i nie każdy, kto gra na instrumencie, jest muzykiem. Sam fakt, że ktoś ma sklep, nie znaczy, że jest handlowcem. Są jeszcze, myślę, jakieś punkty odniesienia. Zresztą nie tylko w Polsce. Idąc do teatru, niejeden widz zastanawia się, czy np. tarzanie się na scenie jest sztuką. Chcemy zobaczyć Szekspira, a to, co powstaje, jest tylko jego recyklingiem. Tego rodzaju sztuka – mówię otwarcie – mnie nie interesuje.”

Wojciech Pszoniak (1942) polski aktor

Źródło: „Rzeczpospolita”, 9 kwietnia 2010 http://www.teatry.art.pl/n/czytaj/20417

O sztuce , O grach , O myślach , O czytaniu

„Ach, Wodzisław, Wodzisław, nic tu nie zostało do odgruzowania spod nalotu najntisów, może generalny kształt rynku, uliczek jak w Pompejach, ale każde polskie miasto to Pompeje przygniecione gównem-samostrojem jak pyłem wulkanicznym. Tak naprawdę, musiałeś przyznać, lubiłeś to wszystko, lubiłeś te wyciorane zebry na ulicach, te najntisowe plomby z kosmosu, te twingo, transity i cinquecenta poparkowane jednym kołem na ulicy, a drugim na chodniku, te zakłady fryzjerskie, (…) te niemieckie auta z napisem „Niemiec płakał jak sprzedawał” i patrząc na ten napis, zawsze się zastanawiałeś, co by Polak musiał sprzedać własnej produkcji, żeby po tym płakać (…). Lubiłeś to tandetne ogarnięcie, ten idiotyczny dobór materiałów, ten odlewany z betonu otaczający dziurę w samym centrum miasta (…).
Lubiłeś to wszystko tak, jak się lubi rzeczy po prostu znane od dzieciństwa i kojarzące się z domem. Rzeczy dla Polski pospolite, rzeczy ojczyste, najojczystsze, najpolstsze – sympatyczny pysk małego fiata 126p, zielone drogowskazy, litery układające się w słowo POLSKA, gdzie „P” wydaje się zawsze uśmiechnięte i które to słowo, zapisane, odbiera się bardziej jako jeden hieroglif niż zbitkę liter, czarno-białą krowę na zielonym tle, przeżuwającą beznamiętnie i gapiącą się na twój samochód, gdy przejeżdżasz, krój okien w blokach, kiosk Ruchu, dom-kostkę z białego pustaka, z dachem układającym się w północny zarys Polski.”

Ziemowit Szczerek (1978) polski pisarz i publicysta

Siódemka (2014)
Źródło: s. 159.

O samochodach , O domu , O dzieciństwie , O płaczu