Cytaty na temat wskakiwanie (13 cytatów)

„Człowiek, który się żeni z miłości, jest jak żaba, która wskakuje do studni. Ma obfitość wody, ale nie może się wydostać.”

Samuel Taylor Coleridge (1772–1834) poeta angielski

„Po lasach pełno było cietrzewi. Tokowiska zaczynały się bardzo wczesną wiosną. Cietrzewie zaczynały tokować już w początkach marca. W tych miejscach robiło się z jedliny wygodne budki, wykopywało dół, by można było wygodnie nogi spuścić, obkładało się darnią, gałązkami, siadało jak na krześle i przez jedlinę obserwowało teren naokoło. Wszystko zaczynało się o drugiej, trzeciej nad ranem. Wpierw odzywał się cietrzew, który zwoływał inne, na Białorusi nazywany takawik. Zaczynał gruchać, potem raptownie słyszało się łopot skrzydeł przypominający klaskanie, brzmiało to tak: czuhsiii, czuhsiii. Pierwszy cietrzew rzucał jak gdyby wezwanie, po nim przylatywał drugi. Tokowiska bywały tak bogate, że zbierało się jakieś czterdzieści, pięćdziesiąt par. Koguty prowadziły ze sobą walkę. Walczyły nie tylko parami, czasami w jednej gromadzie zbierało się trzech, czterech samców i jeden drugiego walił na wszystkie strony. Samiczki siadały oddzielnie, tak jak damy na turnieju, w jednym rzędzie i przyglądały się. Prawdopodobnie zwycięzca szedł potem po swoje laury i odbierał nagrodę. Wszystko to zaczynało się, kiedy jeszcze było całkiem ciemno, później dopiero robiło się szaro, jaśniej i jaśniej, aż do wschodu słońca. Jeżeli działo się to na dużej polanie, na którą zaczynały padać promienie wschodzącego słońca, to w momencie kiedy tarcza słoneczna wychylała się zza horyzontu, toki zamierały zupełnie. Ten, który je zwoływał i siedział na drzewie, także cichł, bitwa ustawała, wszystko nieruchomiało. Samce i samiczki, które siedziały wygodnie, zwracały się główkami do słońca i jakieś pół minuty, czasami minutę, trwała cisza. Sprawiało to przejmujące wrażenie, było coś nadzwyczajnego w patrzeniu na ten hołd oddawany słońcu. Później zaś znowu toczyła się walka. Wszystko trwało jeszcze około pół godziny, nie dłużej, po czym ptactwo odlatywało. Wcześniej, gdy jeszcze było szaro, jak ustrzeliło się jednego samca z walczącej pary, to często drugi wskakiwał na niego i walił go dziobem, aż i jego się ustrzeliło. Strzały początkowo nie płoszyły cietrzewi, dopiero kiedy słońce było wyżej, robiły na nich wrażenie, i po jednym, drugim strzale ptaki rozpierzchały się. Cichym przykazaniem myśliwych było, aby nie wychodzić z ukrycia, dopóki cietrzewie same się nie roproszyły. Żeby nie zapamiętały, że w budkach ukryci są ludzie. Jak już odleciały, wychodziło się, zabierało zabite sztuki i wracało do domu. Wieszało się je na kilka tygodni w przewiewnym miejscu, aby mięso skruszało. Na wielkanocnym stole zawsze był cietrzew.”

Aleksandra Ziółkowska (1949) pisarka polska

Lepszy dzien nie przyszedł już
Źródło: Z miejsca na miejsce [w: Lepszy dzień nie przyszedł już], Warszawa, Iskry 2012, str 214–215

O ludziach , O domu , O wiośnie , O wrażeniach

„Kto jest obecnie bramkarzem nr 1 w reprezentacji? No może Fabiański, drugi Szczęsny, trzeci może Tytoń A czwarty Sandomierski, tak? Czyli jak trzech nie może grać, to wskakuje Sandomierski? A tu Dyzma [tak Tomaszewski nazywa Franciszka Smudę] wstawia jakiegoś gościa, co do niedawna był trzecim bramkarzem Lechii i na razie nadaje się do łapania, ale much! To się kupy nie trzyma, a w zasadzie tylko kupy się trzyma, bo śmierdzi na odległość. Sandomierski musiał grać w meczu z Litwą! Ale ta kadra to jest jeden wielki burdel. Facet zdejmuje Lewandowskiego, który jako jedyny coś gra. Przez rok nie widział Rogera w kadrze i nagle zapałał do niego miłością. Ja się pytam – kto jest menedżerem Rogera? Kto tych panów zeswatał?”

Jan Tomaszewski (1948) piłkarz polski (bramkarz)

Źródło: sport.pl, Jan Tomaszewski: Małkowski nadaje się do łapania much!, 28 marca 2011 http://www.sport.pl/sport/1,65025,9333095,Jan_Tomaszewski__Malkowski_nadaje_sie_do_lapania_much_.html

O facetach , O grach , O sporcie , O odległości

„Panowała opinia, że Polacy przynajmniej przyzwoicie się zachowują. Ja się tym pocieszałam. Szokiem było wejście Niemców z NRD, to było jakieś przełamanie tabu, po raz pierwszy od II wojny światowej armia niemiecka najechała terytorium innego państwa. Strasznie wyglądali Rosjanie: obdarci, w łachmanach, głodni – coś nawaliło z aprowizacją i oni przez kilka dni nie mieli zapasów, nie mieli co jeść. I tu trzeba powiedzieć, że Czesi nie byli tacy poczciwi, żeby ich karmić; wręcz przeciwnie, na ich oczach zajadali się pieczoną kiełbasą albo brzoskwiniami, taki mieli sposób na walkę z okupantem. Pierwsze dni po wejściu wojsk były szalenie ciekawe. Ciągle gdzieś się biegało, w powietrzu latały kule, chłopcy wskakiwali na czołgi i walili motykami w zbiorniki z benzyną.”

Agnieszka Holland (1948) polska reżyserka i scenarzystka

Źródło: rozmowa Agnieszki Wiśniewskiej, Dwie rewolucje, krytykapolityczna.pl, 3 maja 2013 http://www.krytykapolityczna.pl/artykuly/film/20130503/holland-dwie-rewolucje

O wojnie , O piekle , O walce

„One są białe, bo tam jest ciemno, a one nie chcą, żeby człowiek je dotykał. Pewnego razu spróbowałem, ale się nie udało: natychmiast wskakują do wody, są dobrymi pływakami.”

Jurij Łużkow (1936–2019) rosyjski polityk

o niespotykanej pladze karaluchów, która nawiedziła podziemia Moskwy.
Źródło: „Forum”, 28 czerwca 2010

„[Ale w getcie, jak ktoś rabował, nawet i z głodu, to często okradał kogoś, kto także był głodny - WB, KB].
Nie zawsze. Taki haper – chłopak, który stał koło bazaru i jak kupowałeś ćwiartkę chleba, wskakiwał na ciebie, chwytał i od razu gryzł i jadł. Czasem to było mydło, bo on nie wiedział, co masz w paczce, ale czasem coś, co za swoje ostatnie grosze kupiłeś, czasem nie, no i co? Jak go osądzić? Czy to jest kradzież? Oczywiście, 72 złote wtedy kosztował bochenek chleba, ja zarabiałem 52 złote, on to złapał i już. No więc to jest kradzież oczywiście, no i co? Przestańcie mówić takie rzeczy. Inna jest moralność w czasie wojny, moralność głodu, i inna moralność w normalnej sytuacji, kiedy mamusia prowadzi do przedszkola, daje manną kaszkę, wychowuje dobrze itd. To są sytuacje w ogóle nieporównywalne, i z takiego hapera, Co? Złodziej, to do więzienia go, tak? No powiedzcie.(…) Ja nie jestem takim moralistą, żeby wiedzieć to wszystko. Każdy człowiek powinien móc przeżyć, a inny nie musi mieć stu miliardów czy dwustu miliardów… Przecież nie pójdzie z nimi do grobu, więc co? Ale też co z tego, że ktoś ma duże pieniądze? Niech ma. Ja nie potrzebuję, mnie wystarcza to, co mam. Wystarczy mi, żeby jakiejś dziewczynie dać 200 złotych, żeby sobie kupiła piękne buciki. Choć nie wiem po co, jeśli ona ma już ładne nogi.”

Marek Edelman (1922–2009) przywódca powstania w getcie warszawskim, lekarz, działacz polityczny

Źródło: s. 160–161.

O pieniądzach , O głodzie , O wojnie , O czasie

„Nigdy jeszcze nie rozmawiałem z kobietą taką jak ona ani nie spotkałem takiej niewiasty. Była wojownicza, a jednocześnie za grosz zalotna. Odnosiłem wrażenie, że jej słowa są niczym staw wypełniony zimną wodą, w którą wskakiwałem, nie zważając na konsekwencje.”

Elizabeth Kostova (1964)

Historyk
Źródło: rozdział 17, s. 132

O kobietach , O wrażeniach , O wodzie

„Ktoś zapytał Kieślowskiego, czego by nie nakręcił. Odparł, że płaczu dziecka. Bo dziecko by tego nie zagrało, tylko płakało naprawdę. Tak samo jest w przypadku nagości. Paradoksalnie, takie sceny łatwiej mi wychodzą w teatrze niż przed kamerą. Bo tam przecież nie wskakuję kimś do łóżka w minutę po wejściu na scenę.”

Radosław Krzyżowski (1972)

Źródło: Marta Paluch, Jestem dosyć humorzasty, ale mam poczucie humoru!, „Polska Gazeta Krakowska” nr 140, 17 czerwca 2011 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/119473.html

O dzieciach , O płaczu

„Najbardziej tęskniłam za rodzicami. Chciałam znowu być małą dziewczynką, przytulić się do nich, wcisnąć między mamę i tatę tak jak wtedy, gdy miałam trzy, cztery lata i wskakiwałam do ich łóżka, przytulnego, ciepłego i najbezpieczniejszego miejsca na ziemi.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Seria Jutro, Jutro 4: Przyjaciele mroku

O rodzicach

„Czasami podchodził do siedzących domowników i, po chwili wahania, wskakiwał im na kolana, stawał z rozczapierzonymi pazurami i wpatrywał się głęboko w oczy bez mrugnięcia. Potem przekrzywiał głowę, nie odwracając wzroku, i miauczał, tylko raz, i od razu wiadomo było, że William przekazywał właśnie coś ważnego i mądrego, coś, czego człowiek nigdy nie zrozumie.”

Ian McEwan (1948)

Kot

„na odgłos kroków zbliżającego się policjanta rabusie uciekają
policjant wzywa do poddania się, bandyci strzelając
wskakują do auta i jadą
za miasto w towarzystwie czekającej na nich kokoty
dotąd policji nie udało się odkryć ich śladów”

Jan Brzękowski (1903–1983)

Źródło: walka policji z bandytami

O walce

„Całe życie czytałem. Pamiętam nawet, jak to się u mnie zaczęło. Moja mama była śpiewaczką. Pracowała do późnych godzin nocnych. A ja nie lubiłem chodzić do przedszkola. Wolałem zostawać w domu. I zawsze rano czekałem, kiedy o 9 czy 10 mama otworzy oczy. I wtedy wskakiwałem do jej łóżka. Miałem taką wielką, przedwojenną książkę z baśniami braci Grimm, która była napisana gotykiem. I miała niesłychane ilustracje. Mama mi to czytała, tłumacząc a vista z niemieckiego. I te bajki towarzyszyły mi przez całe dzieciństwo. I potem, jak już się nauczyłem czytać, zacząłem czytać wszystko. I to bez umiaru. Wszystkie historie o latarkach pod pierzyną podczas czytania, to – wypisz wymaluj – moje dzieciństwo. Potem, kiedy tylko skończyłem szkołę podstawową, były to fantastyczne czasy, kiedy trzeba było bardzo dużo czytać lektur. Ja nigdy nie brzydziłem się czytania lektur.”

Roberto Skolmowski (1957)

Źródło: Urszula Krutul, Całe życie czytałem, „Gazeta Współczesna” nr 102, 28 maja 2012 http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/140042.html

O życiu , O domu , O historii , O czekaniu

„Trener i tak nie zrezygnuje ze swoich zawodników, których już wcześniej wybrał koncepcyjnie, na rzecz siatkarza, który nagle wskakuje, rzeczywiście z najlepszej drużyny świata. To nie jest odosobniony przykład: Łukasz Kadziewicz, Krzysiek Ignaczak… Oni też nie pasują charakterologicznie do tej drużyny, względem Daniela Castellaniego.”

Jerzy Mielewski (1980) polski dziennikarz sportowy i komentator

o konflikcie Łukasza Żygadło z Danielem Castellanim.
Źródło: Punkt, Set, Mecz http://aktualnosci.siatka.org/pokaz/2010-07-07-punkt-set-mecz-dlaczego-zygadlo-wylecial-z-kadry