Cytaty na temat ścisłość (8 cytatów)

„[Nauki matematyczne są] składem prawd pewnych, wzorowego ich związku i ścisłości, i dlatego, że są rzetelnym zaszczytem ludzkiego rozumu w rozległych wynalazkach i w ważnych przysługach wyrządzonym tylu naukom i kunsztom.”

Jan Śniadecki (1756–1830) polski astronom i matematyk

Źródło: Pisma filozoficzne, t. 1, Warszawa 1958, s. 53.

O nauce

„Jest to broszura polityczna, ale napisana ze ścisłością i powagą pracy naukowej (…), pominięcie autorów książki] Broszura ta stanie się niewątpliwie pierwszorzędną sensacją w świecie politycznym.”

Irena Pannenkowa (1879–1969)

O Irenie Pannenkowej i Legendzie Piłsudskiego
Źródło: z recenzji „Kuriera Warszawskiego”, cyt. za: Daria i Tomasz Nałęcz, Józef Piłsudski…, op. cit., s. 48.

O książkach

„Ówczesna sprawiedliwość niewiele się troszczyła o ścisłość i rzetelność w procesach kryminalnych. Byleby można było powiesić obwinionego - o resztę niewiele dbano.”

Wiktor Hugo książka Katedra Marii Panny w Paryżu

Katedra Marii Panny w Paryżu

O sprawiedliwości

„Jesteśmy jak sery. Nasze dziury dojrzewają w drodze do ścisłości.”

Sławomir Wróblewski (1967)

Źródło: „Przekrój” nr 40–52, 1996, s. 28.

„(…) osoby wielojęzyczne mają do dyspozycji więcej niż jedno słowo na każdą pojedynczą, konkretną rzecz bądź doznanie zmysłowe, co oczywiście powoduje podważenie poczucia, że słowo jest tym, co oznacza. A w każdym razie poddanie w wątpliwość ścisłości tego związku.”

Jorie Graham (1950)

Źródło: wywiad http://fraza.univ.rzeszow.pl/numer/nr65-66-portrety_2.php

„Ludzie mylą się często co do istoty i natury powodów, dla których niektóre umysły areligijne lub pozbawione wiary mają dla katolicyzmu wielki szacunek, prowadzący do wielkiego przywiązania. (…) Istotny jest byt moralny, do którego wznosi się myśl, kiedy usta wypowiadają imię Kościoła rzymskiego. (…) Starzec w białych szatach, siedzący na samym szczycie katolickiej hierarchii, może przypominać władców, jednak przez większość czasu jego władza to pełnienie pokojowej funkcji przewodnika chóru, dyrygującego śpiewem, który chórzyści rozumieją. Zewnętrzny porządek nie kończy pojęcia katolicyzmu, jego harmonia idzie dalej. (…) Zasady rządzące wnętrzem organizacji odnajdują się w ścisłości krytycznych wyborów, racjonalnych opinii, jakie logika dogmatu nakazuje wiernym. Obowiązują hierarchiczne stopnie, na których spoczywają majestatyczne autorytety. Wszystko to, co człowiek może otrzymać od wiary Kościoła, dostaje proporcjonalnie, wedle stopnia ważności, użyteczności i dobroci. Nic w świecie nie może się równać z tym ciałem złożonym z zasad tak prostych, podporządkowanych jednej idei, że wszyscy ci, którzy zgodzą się tę wielkość uznać, nie będą mogli nigdy się tłumaczyć, że zbłądzili z powodu niewiedzy czy nieświadomości.”

Charles Maurras (1868–1952)

Le dilemme de Marc Sangnier. Essai sur la démocratie religieuse
Źródło: s. 59

O ludziach , O wierze , O myślach , O naturze

„Imię moje: Izmael. Przed kilku laty — mniejsza o ścisłość jak dawno temu — mając niewiele czy też nie mając wcale pieniędzy w sakiewce, a nie widząc nic szczególnego, co by mnie interesowało na lądzie, pomyślałem sobie, że pożegluję nieco po morzach i obejrzę wodną część świata. Taki mam właśnie sposób odpędzania splinu i regulowania krwiobiegu. Gdy tylko stwierdzę, że usta wykrzywiają mi się ponuro, gdy tylko do duszy mej zawita wilgotny, dżdżysty listopad, gdy złapię się na tym, że mimowolnie przystaję przed składami trumien albo podążam za każdym napotkanym pogrzebem, a w szczególności, gdy moja hipochondria tak mnie opanuje, iż potrzeba mi silnych zasad moralnych, by się powstrzymać od rozmyślnego wyjścia na ulicę i metodyczmego strącania ludziom z głów kapeluszy — wtedy uznaję, że już wielki czas udać się na morze jak najrychlej. To jest moja namiastka pistoletu i kuli. Katon z filozoficzną oracją rzuca się na ostrze swego miecza; ja spokojnie siadam na okręt. Nie ma w tym nic zdumiewającego. Gdyby tylko zdawano sobie z tego sprawę, okazałoby się, że niemal wszyscy ludzie, każdy na swój sposób, w takiej czy innej chwili, żywią wobec oceanu niemal te same co ja uczucia.”

Herman Melville książka Moby Dick

Moby-Dick or, The Whale

O morzu , O ludziach , O duszy , O czasie

„O Violetcie Villas można nieskończenie. Podejrzewam przecież, że czytelnik wyrobił już sobie własne zdanie o tej tygrysicy. Albo ją kocha, albo go ona śmieszy. Nie pragnę odmieniać tych sądów. Nie pragnę nawet ujawniać, do której grupy sam się zaliczam. Natomiast historyczna ścisłość wymaga, iżby opisać dwukrotny pobyt artystki w zespole Syreny. Znaczył on wiele dla tego teatru, acz nie bałbym się stwierdzenia, że i samej artystce też dopomógł.”

Witold Filler (1931–2009) pisarz polski, dziennikarz, aktor

Teatr Syrena. Gwiazdy, premiery, kulisy (1991)
Źródło: s. 88.

Kochać się