Cytaty na temat rozdrażnienie (8 cytatów)

„Zauważyłem, jak zręcznie Wałęsa daje sobie radę z tym niesfornym zgromadzeniem. Kiedy tylko spór staje się nazbyt gwałtowny i słychać rozdrażnione głosy, przywołuje duchy Legionów Dąbrowskiego i intonuje „Jeszcze Polska…”. Spór zamiera w chwili, gdy wszyscy wstają. „Marsz, marsz Dąbrowski, z ziemi włoskiej do Polski…” i w trakcie tej niezawodnej katharsis dach niemal unosi się w powietrze, a wszystkie niesnaski pierzchają.
„Za twoim przewodem złączym się z narodem…” – śpiewają to o Dąbrowskim, czy o Wałęsie? Czysto polska magia. Wiadomo, że wielki magik przywołał ją świadomie, by nie rzec, cynicznie. Jednak kiedy śpiewa sam ulega przemianie. Nie jest już zadziornym małym elektrykiem w niedopasowanych spodniach, sprytnym mówcą z wieloma ludzkimi słabościami, jego autorytet nie jest już oparty na umiejętności zastosowania kolokwializmu i ciętej riposty.
Stoi teraz wyprostowany, z głową przechyloną do tyłu, jak drewniana figura spod dłuta któregoś z rzeźbiarzy ziemi dobrzyńskiej, gdzie Wałęsa się urodził. Staje się wizerunkiem, nie człowiekiem.”

Timothy Garton Ash (1955)

Źródło: Polska rewolucja. „Solidarność” 1980–1982

O śpiewie

„Zeszłego czwartku poznałem sławnego poetę Mickiewicza. Nie można mieć w obejściu więcej zarazem wdzięku i dzikości, uderza szczególnie wysokim nastrojem duchowym. Zdaje mi się trochę mistyk. Młodo wygląda i jest pełen prostoty, co w naszym wieku nie jest rzeczą zwykłą. Rozdrażniony jest przeciw Francji. Ale mój Boże! Któryż Polak w obecnej chwili mógłby nie być rozdrażnionym.”

Edgar Quinet (1803–1875) francuski filozof, mesjanista

zanotowane po spotkaniu towarzyskim w gronie polskiej emigracji w dniu 21 grudnia 1837
Źródło: Marek Piechota, Jacek Lyszczyna, Słownik Mickiewiczowski, wyd. Książnica, Katowice, 2000, ISBN 8371323166, s. 86.

O Bogu , O wieku

„Przyczyny tragedii poznańskiej i głębokiego niezadowolenia całej klasy robotniczej tkwią u nas w kierownictwie partii, w rządzie. Materiał palny zbierał się całe lata. Sześcioletni plan gospodarczy, reklamowany w przeszłości z wielkim rozmachem, jako nowy etap wysokiego wzrostu stopy życiowej, zawiódł nadzieje szerokich mas pracujących. Żonglerka cyframi, która wykazała 27-procentową zwyżkę płac realnych w sześciolatce, nie udała się. Rozdrażniła tylko bardziej ludzi. Trzeba było wycofać się z pozycji zajętej przez kiepskich statystyków.”

Władysław Gomułka (1905–1982) polski polityk komunistyczny, I sekretarz KC PZPR

przemówienie na VIII Plenum KC PZPR, 21 października 1956.
Źródło: Filip Czekała, Miasto spłynęło krwią. Władza ludowa litości nie miała, tvn24.pl http://www.tvn24.pl/magazyn-tvn24/miasto-splynelo-krwia-wladza-ludowa-litosci-nie-miala,45,1020, 27 czerwca 2016

O ludziach , O czekaniu , O przeszłości

„Wielki naród w stanie namiętnego rozdrażnienia zdolny jest jedynie do wielkich masakr.”

Antoine de Rivarol (1753–1801)

„Gdy Pawła Nikołajewicza nic w pokoju nie wprawiało w rozdrażnienie, gdy gnębiący go smutek zmniejszał się do zwykłych ludzkich rozmiarów – generał stawał sobie przy oknie i patrząc na park nucił cicho, a głos miał miły: „Uśnij serce, niech sen tu zagości. Nie budź mnie ani tego co było…” I bądź tu mądry! – mógł być najmilszym gościem w każdym salonie! A ileż zbiorowych mogił więźniarskich zostawił wzdłuż torów, które budował!”

Aleksander Sołżenicyn (1918–2008) rosyjski prozaik, noblista

Archipelag Gułag

O smutku , O pokoju , O snach , Serce

„Jestem rozdrażniona, mam chęć szorować kamieniem po szybie (…).”

Agnieszka Osiecka (1936–1997) polska poetka, autorka tekstów piosenek

Cytaty z tekstów literackich, Biała bluzka (1988)

„Wierzę w taki wymiar sztuki, który zakłada odpowiedzialność traktowaną jako odpowiedzialność za spotkanie z drugim człowiekiem. Z szacunkiem traktujemy widza. Czekamy na niego, nawet jeśli się spóźnia czy przychodzi rozdrażniony. Jeśli widzę, że ktoś biegnie, zdejmuje płaszcz w pośpiechu, mówię, żeby się uspokoił, wypił herbatę. Po to, by przed spektaklem miał chwilę ciszy i kontemplacji.”

Andrzej Dziuk (1954)

Źródło: Monika Mokrzycka-Pokora, „Kaleidoscope” 2003, nr 4, cyt. za: Teatr im. Stanisława Ignacego Witkiewicza w Zakopanem, culture.pl, wrzesień 2003 http://www.culture.pl/teatry-i-grupy-teatralne/-/eo_event_asset_publisher/sh2A/content/teatr-im-stanislawa-ignacego-witkiewicza-w-zakopanem

O czekaniu , O herbacie

„Chcę, aby przestano podsuwać Friedzie tę chustkę, którą zadusiła swoje dziecko.
Kocur wzniósł ślepia ku niebu, westchnął donośnie, ale nic nie powiedział, może dlatego, że przypomniał sobie o swoim pokiereszowanym uchu.
-Ponieważ – uśmiechnąwszy się, zaczął mówić Woland – możliwość wzięcia przez panią łapówki od tej idiotki Friedy jest oczywiście najzupełniej wykluczona – nie dałoby się to przecież pogodzić z pani królewską godnością – doprawdy nie wiem, co mam począć. Mam chyba tylko jedno wyjście – zaopatrzyć się w szmaty i pozatykać nimi wszystkie szpary w ścianach mej sypialni.
-Najzupełniej się z tobą zgadzam, messer – wmieszał się do rozmowy kocu – właśnie szmatami! - I rozdrażniony kot trzasnął łapą w stół.
-Mówię o miłosierdziu – wyjaśnił swoje słowa Woland, nie spuszczając z Małgorzaty płomiennego oka. - Niekiedy najzupełniej nieoczekiwanie i zdradliwie wciska się ono w najmniejsze szczeliny. Dlatego właśnie mówiłem o szmatach…”

Michaił Bułhakow książka Mistrz i Małgorzata

The Master and Margarita

O dzieciach , O kotach