Cytaty na temat peron (14 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Znowu ludzie na peronie,
twoje włosy, moje dłonie
i wahanie, jak powitać cię…”

Elżbieta Zechenter-Spławińska (1935)

Źródło: Dom, który czeka

O ludziach , O domu , O czekaniu

„Stoi na stacji lokomotywa,
ciężka, ogromna i pot z niej spływa.
Co to za stacja, wie nawet krowa,
czytaj uważnie: „Peron Włoszczowa.””

Jerzy Kryszak (1950) aktor polski

Źródło: Kabareton, Sopot Top Trendy 2007

O czytaniu

„Czy to był dobry pomysł wypełniać pustkę kobietą
jak ramę w opuszczonym oknie pociągu nie wiedząc
czy jest się na peronie czy w wagonie Ani nawet kto odjeżdża a kto
zostaje skoro pociąg skończył bieg na pierwszej stacji
A samolot kończy lot A statek co kończy?”

Bohdan Zadura (1945) poeta polski, krytyk literacki, tłumacz

Źródło: Ostatni sztych?

O kobietach

„Kolejarze podnieśli mnie więc do góry i próbowali przepchnąć przez drzwi. Wózek się zaklinował… Wisiałem w powietrzu czerwony ze wstydu i nerwów. Pociąg nie ruszał. Pasażerowie nerwowo biegali dookoła i pytali, co się dzieje. Każdy przecież jedzie do stolicy na umówione spotkanie, musi coś załatwić, nie może się spóźnić. (…) Zastanawiam się, ile osób na wózkach znalazło się w takiej sytuacji jak ja. Ile musiały znieść upokorzenia, bo kupiły bilet i chciały gdzieś dotrzeć. Ja dojechałem, bo jestem posłem. Gdybym nie miał mandatu, pewnie zostałbym na peronie i czekał na pociąg z szerszymi drzwiami.”

Marek Plura (1970) polski polityk

Źródło: Niepełnosprawny poseł zaklinowany w pociągu, wyborcza.pl, 3 lipca 2008 http://wyborcza.pl/1,76842,5420156,Niepelnosprawny_posel_zaklinowany_w_pociagu.html#ixzz15B2G4PtZ

O czekaniu

„Tymczasem peron pustoszał z głosów
– obcego szumu.
I nie zastałem już na nim
twoich, uwielbianych przez wiatr
i wszystkie dziesięć palców, włosów,
Tory – jeszcze ciepłe – prężyły się
i wyciągały, coraz bardziej odległe;
a mój cień kładł się na nich,
nieruchomy, jak milcząca plama
wzlotów i upadków, coraz cięższych.
Nie, umiałem pomóc mu
zrobić kroku w tył.”

Robert Adamczak (1963)

Źródło: Bilet w jedną stronę

Odległy

„Pamiętam, że kiedyś, po jakiejś mało udanej próbie, powiedziałam do studentów: „Widzicie – ja się staram. Mam zajęcia w Łodzi, ale do was przyjeżdżam. I kiedy wy lekceważycie moje prośby, jest mi przykro”. A jeden ze studentów, taki zbuntowany, mówi: „Pani dobrze mówić, bo pani zarabia”. A ja na to: „A ty już masz co sprzedać? Ja pracuję tu po to, żebyś ty też zarabiał”. Kilka lat później wysiadam na stacji w Białymstoku. Piąta rano i na peronie stoi właśnie ten chłopak. „Pani profesor – mówi – chciałem panią prosić, żeby nie mieszkała pani w hotelu, tylko u mojej rodziny. Wszyscy będą szczęśliwi”. Musiałam z żalem odmówić, ale rozmawialiśmy przez chwilę. Opowiadał, że przygotowując się do roli zawsze najpierw próbuje sobie wyobrazić, co by mu radziła profesor Kwiatkowska.”

Irena Kwiatkowska (1912–2011) aktorka polska

Źródło: „Rzeczpospolita”, 17 listopada 2001 http://www.teatry.art.pl/!rozmowy/ikwiatkowska.htm

Chłopak

„Jest mi wstyd, gdy idziemy w jakąś hucpę typu peron we Włoszczowej. Za takie akcje zapłaciliśmy podczas wyborów w miastach. Ludzie się z nas śmieją.”

Paweł Poncyljusz (1969) polski polityk

Źródło: „Gazeta Wyborcza”, 29 października 2007

O ludziach

„Kolejna rzeźba: dziewczynka z warszawskiego getta. Z transportu wysiadła z ostatnim bochenkiem chleba, który przyciskała do piersi, jakby w obawie, że ktoś go zabierze. Jej ciało okrywały szmaty, na głowie miała kolorową chustkę. Miała duże, sarnie oczy, a na wychudzonych i czerwonych od mrozu nogach równie czerwone buty na wysokich obcasach. W tych czerwonych butach została sama na peronie. Patrzyła na odjeżdżające wagony.”

Samuel Willenberg (1923–2016)

O butach

„Na małej stacji w wiosce Poronin,
Gdy pociąg stanął wśród zgrzytu szyn,
Wysiadł z wagonu ojciec, a po nim
Raźno wyskoczył na peron syn.

Wyszli na drogę. Wesoło idą.
Wartko, radośnie płynie im czas,
Gdy podziwiają wspaniały widok:
Góry i chmury, strumień i las.

Ożywczy strumyk chłodził im mile,
Przez kładkę przeszli na drugi brzeg.
Ojciec przystanął, pomyślał chwilę
Spojrzał na syna i tak mu rzekł:

„Tu, po tych dróżkach, dawno już temu
Za moich młodych dziecinnych lat
Chodził na spacer człowiek, któremu
Nową epokę zawdzięcza świat.

Wiesz, o kim mówię?” „Wiem, o Leninie.
Czy Lenin tutaj mieszkał, tu żył?”
„Tak, na tej ziemi, tu, w Poroninie
Przed żandarmami cara się krył.

Nim rewolucja wstrząsnęła światem,
Zanim się carski zawalił tron,
Lenin dwukrotnie mieszkał tu latem,
Tu swe zwycięstwa obmyślał on.

Tu przemyśliwał nad tym jak skruszyć
W ojczyźnie swojej ucisku rząd…
Tutaj przyjmował proletariuszy
I swe wskazania dawał im stąd”.”

Janusz Minkiewicz (1914–1981) pisarz polski, satyryk

Źródło: Lenin w Poroninie

O świecie , O czasie , O ojczyźnie

„Zobaczyłem Natalię już na peronie i powiedziałem do mojego taty: „To jest moja przyszła żona”. Na jego pytanie: „A kto to jest?” odparłem, że jeszcze nie wiem. Spotkałem się z Natalią jeszcze tego samego wieczoru w Krakowie, w kultowym miejscu, nieistniejącym dziś pubie „Łaźnia”. Pobraliśmy się pięć lat później, w lipcu 2003 roku, a w listopadzie 2004 roku urodzili się Zuzia i Antek.”

Krzysztof Pluskota (1978) polski aktor, artysta kabaretowy

Źródło: Izabela Górnicka-Zdziech, Z szaleństwem nam do twarzy, „Magazyn Familia”, 26 lutego 2010 http://www.magazynfamilia.pl/artykuly/Z_szalenstwem_nam_do_twarzy,2610,91.html

O szaleństwie , Pytanie

„Oficerowie argentyńscy jeździli uczyć się do szkół wojskowych Trzeciej Rzeszy, naziści przyjeżdżali dzielić się wiedzą i doświadczeniem do Argentyny. Argentyńscy wojskowi byli zafascynowani nazistami. Wywiady obu krajów ściśle współpracowały. Po wojnie Peron, o którym wiadomo, że admirował przede wszystkim Mussoliniego, był wybawicielem uciekających z Europy prominentów Trzeciej Rzeszy. Zbiegli naziści osiedlali się również w innych krajach – Brazylii, Chile, Paragwaju i Urugwaju, ale to Peron był tym jedynym przywódcą państwowym, który nie tylko tolerował ich obecność, lecz także osobiście się z nimi spotykał. Krótko przed śmiercią wyznał, że proces w Norymberdze był hańbą.”

Uki Goñi (1953)

Źródło: The Real Odessa, Granta Books, London-New York 2002.

O śmierci , O wojnie

„Stan kolei jest ciężką porażką PO i ciężką porażką ministra Grabarczyka. Tusk doszedł do wniosku, że chce dalej pracować z Grabarczykiem. Polityka jest grą zespołową. Kaca nie mam po głosowaniu nad wotum nieufności, kaca mam jak rozmawiam z pasażerami na peronach.”

Jarosław Gowin (1961) publicysta, senator VI kadencji

komentarz po głosowaniu nad wotum nieufności dla Cezarego Grabarczyka.
Źródło: onet.pl, 6 stycznia 2011 http://wiadomosci.onet.pl/kraj/gowin-stan-kolei-jest-ciezka-porazka-platformy,1,4098377,wiadomosc.html

„Wszyscy XX-wieczni autokraci, poczynając od Mussoliniego i Atatürka, który wyłonił się z gruzów otomańskiego imperium, po Stalina Hitlera i Mao Tse-Tunga, naśladowali Bonapartego – prekursora i wzorca współczesnych tyranów. W ich ślady poszli pomniejsi despoci – Sukarno w Indonezji, Ho Chi Minh i Pol Pot w Indochinach, Naser i Saddam na Bliskim Wschodzie, Peron i Castro w Ameryce Łacińskiej, Kadafi, Bokassa i Idi Amin w Afryce. Wszystkie te ponure postacie dopuszczające się najstraszliwszych bestialstw, począwszy od ludobójstwa, a skończywszy na ludożerstwie, były w gruncie rzeczy groteskową parodią korsykańskiego mistrza.”

Paul Johnson (1928) dziennikarz i historyk angielski

Bohaterowie (2007)
Źródło: Bohaterowie, wyd. Świat Książki, Warszawa 2009, s. 312, tłum. Anna i Jacek Maziarscy.

O książkach , O świecie

„Chcę ci wyznać tajemnicę Czas jest tobą
Czas jest kobietą Jest osobą
Pochlebioną gdy się pada na kolana
U jej stóp czas jak suknia rozpinana
Czas jak nie kończąca się włosów fala
Rozczesywana bez końca
Czas jak lustro co się w oddechu rozjaśnia i zmącą
O świcie kiedy się budzę czas jak ty śpiąca czas jak ty
Jak nóż przebijający mi gardło Ach czy nazwę nareszcie
Tę udrękę czasu który nie odpływa tę udrękę
Czasu zatrzymanego jak krew w naczyniu krwionośnym
To gorsze niż pragnienie nigdy nie spełnione niż nienasycenie
Oczu kiedy przechodzisz przez pokój i drżę z obawy
By nie prysło urzeczenie
To jeszcze gorsze niż przeczuwać cię obcą
W ucieczce
Z myślami gdzie indziej z innym już stuleciem w duszy
Mój Boże jakie ciężkie są słowa I tak być musi
Moja miłości ponad rozkoszami miłości nieprzystępna dziś dla zagrożeń
Bijąca w mojej skroni mój pulsujący zegarze
Kiedy wstrzymujesz oddech duszę się
W moim tętnie waha się i przystaje twój krok

Chcę ci wyznać tajemnicę Każde słowo
Na mych wargach jest nędzarką która żebrze
Utrapieniem dla twych dłoni czymś co gaśnie pod twym wzrokiem
Więc powtarzam że cię kocham bo mnie zwodzi
Kryształ frazy nie dość jasny by zawisnąć na twej szyi
Wybacz mowę pospolitą Ona jest
Czystą wodą która przykro syczy w ogniu
Chcę ci wyznać tajemnicę Nie potrafię
Opowiedzieć ci o czasie który ciebie przypomina
I o tobie nie potrafię ja jedynie tak udaję
Jak ci którzy bardzo długo stoją na peronie dworca
I machają jeszcze dłonią choć pociągi odjechały
Aż im słabnie przegub ręki pod ciężarem nowej łzy

Chcę ci wyznać tajemnicę Ja się boję
Ciebie tego co wieczorem każe podejść ci do okien
Twoich gestów i słów jakich nie wymawia się zazwyczaj
Powolnego i szybkiego czasu boję się i ciebie
Chcę ci wyznać tajemnicę Zamknij drzwi
Łatwiej umrzeć jest niż kochać i dlatego
Życie moje znieść umiałem
Moja miłości”

Louis Aragon (1897–1982) francuski pisarz

O łzach , O życiu , O kobietach , O Bogu