Cytaty na temat kelner (12 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Kelner wie, że obrabiają nas w biały dzień.”

Ian Hainsworth

gdy zabrał Susan Mayer do restauracji, a ona szeptem komentowała, że jedzenie jest tam bardzo drogie.
Wypowiedzi Iana
Źródło: sez. III, odc. 2

O jedzeniu

„Kelner: Co to jest!? (wskazuje na psa)
Zdzisław Maklakiewicz: Też nie mamy pojęcia. Siedział tu, jak weszliśmy. Zapytaliśmy się, czy możemy się przysiąść. Pozwolił. A teraz pan poda trzy wódeczki.”

Zdzisław Maklakiewicz (1927–1977) aktor polski

do kelnera, po wejściu z Himilsbachem i jego psem do Kameralnej.

„Kelner na służbie posiada tylko jedną godność, a tą jest nienaganne obsługiwanie gości.”

Bohumil Hrabal (1914–1997) czeski pisarz

Obsługiwałem angielskiego króla
Źródło: s. 65

„Kelner jest człowiekiem, który nosi frak w taki sposób, że się tego nie zauważa. Istnieją natomiast ludzie, którzy gdy tylko włożą frak, wyglądają na kelnerów. Frak nie posiada wiec wartości w żadnym wypadku.”

Karl Kraus (1874–1936)

O ludziach

„Mówię ci, siedzisz przykuty do krzesła.
Latawiec spokoju unosi cię do Patagonii.
Przestałeś udawać siebie. Błazen kelner,
oszukuje kieliszek. Twoja tolerancja nie ma
granic. Jesteś otwarty jak ogród wokół
porzuconego domu. Nie masz już żony, dzieci,
rat. Żadnych straconych lat. Upiory Szekspira
poprzysiadały obok. Wróżą, z rozlanego piwa.
Noc trwa tu do niepamięci. Zaczarowany
dorożkarz, wypożyczony od Gałczyńskiego,
odwozi cię do domu. Znowu jesteś bezpieczny.
Rano anioł, żona. Podaje ci herbatę z aspiryną.
Dzieci nakładają kapcie. Możesz włączyć telewizor.”

Igor Kantorowski (1956) polski poeta i publicysta

Źródło: Wyznanie

O dzieciach , O aniołach , O domu , O herbacie

„Dzisiaj nie jem tylko w miejscach, w których higiena ewidentnie szwankuje. A czasami, jeżeli kelnerka, czy kelner traktuje mnie z buta – potrafię strzelić wykład w stylu: „ponieważ szanuję pani pracę, proszę szanować to, że ja mam czas wolny.””

Adam Nowak (1963) polski wokalista i gitarzysta (Raz, Dwa, Trzy)

Źródło: Arkadiusz Bartosiak, Łukasz Klinke, Adam Nowak, „Playboy” nr 6, 2009, s. 14.

O butach , O czasie

„W ciąży z Matyldą nie jadłam nic słodkiego, za to straszne ilości śledzi i ogórków kiszonych. Natomiast z Weroniką chodziłam do restauracji chińskiej, gdzie w miseczkach podawali olej z chili. Bardzo ostra przyprawa! Kiedy kelner się odwracał, wypijałam duszkiem całą miseczkę i gnałam do drugiego stołu, żeby zamienić miseczki. Dlatego urodziłam dwa niesamowite „smoki.””

Małgorzata Potocka (aktorka) (1953) polska aktorka, reżyserka, producentka filmowa

Moje dziewczyny to drapieżne i wyjątkowo samodzielne indywidualistki.
Źródło: Ciążowe zachcianki Małgorzaty Potockiej http://www.barwyszczescia.pl/wywiady:1483.html

O dziewczynach

„Twardy jest zawód górnika, twardy i wymagający niezwykłego hartu, wykuwający surowość dla siebie i innych, pełen uporczywej, znojnej walki z węglowymi skałami, walki, w której tężeją mięśnie i serca. Twardy jest zawód marynarza, chłostanego przez wichry i uginającego się pod sztormami i twardzi są ludzie morza na chybotliwych deskach pokładu, dla których nieustępliwość i siła muskułów stanowią nieraz o całym życiu. Ale najtwardsi pod słońcem, wszędzie, na wszystkich równoleżnikach i południkach są ludzie przemysłu gastronomicznego. Twardzi są warszawscy kelnerzy, szatniarze, barmani, muzycy z nocnych lokali. Życie ich upływa w nieustannej walce. Wobec pertraktacji z pijanym warszawiakiem praca w kamieniołomach wydaje się fabrykowaniem dziecięcych baloników. Starożytni galernicy uciekliby w popłochu na widok katorżniczej roboty, jaką wykonuje warszawski kelner w sobotnie wieczory, zaraz po pierwszym każdego miesiąca. Toteż kelnerzy ci mają twarde serca, nic nie jest w stanie ich wzruszyć, rozpogodzić, przyjąć sympatią dla świata. Nic – ani uprzejmość, ani ubóstwo, ani młodzieńcza naiwność, ani radość życia. Imponuje i moc, urzeka ich siła i twardość innych, korzą się tylko przed realnymi korzyściami. Gotowi są służyć tym wątpliwym wartościom, nie zdając sobie sprawy, jak bardzo czynią niesłusznie. Usprawiedliwia ich jedno: atmosfera nocnego lokalu, w którym spędzają życie…”

Leopold Tyrmand książka Zły

Zły

O życiu , O ludziach , O sile , O walce

„Latem – choćby nie wiem jak było zimno i deszczowo – przed kawiarniami, restauracjami i barami muszą być stoliki. Islandczycy chyba nie wierzą w to, że mają paskudną pogodę i wmawiają sobie upały. (Wystawy sklepowe są pełne kostiumów kąpielowych i letnich sukienek od stycznia do grudnia). Szanujące klientów knajpy dysponują kocami i parasolkami. Jeśli siadasz na zewnątrz, a jest około 5 stopni, kelner podaje ci koc. Okrywasz się nim i pizza smakuje lepiej. A jak zacznie padać deszcz, dostajesz parasolkę, żeby do piwa nie nalało. No i piździ jak cholera, deszcz fest zacina, a ty siedzisz jak sierota – na plecach filcowy koc, w lewej ręce parasolka, w prawej kufel piwa, a w gębie Marlboro.”

Mirosław Gabryś (1973)

Islandzkie zabawki

O pogodzie

„Rozgrywający jest jak kelner: przynosi to, czego klient sobie życzy. Jedni wolą coca-colę, inni herbatę. Tak jak na boisku: jeden zawodnik woli piłkę niską, a inny wysoką. Lubię mieć też kontrolę nad wieloma rzeczami, a w każdej akcji piłka musi przejść przez ręce rozgrywającego.”

Miguel Ángel Falasca (1973–2019) siatkarz hiszpański

na pytanie, dlaczego wybrał grę na tej pozycji.
Źródło: SuperVolley.pl http://www.supervolley.pl/index.php?option=com_content&view=article&id=4861:miguel-angel-falasca-troch-jak-kelner&catid=16:sylwetki-i-wywiady&Itemid=22

O herbacie

„Płakałem w życiu dwa razy: raz, kiedy umarła mi matka, i drugi, gdy na moich oczach kelner upuścił indyka z truflami do jeziora Como.”

Gioacchino Rossini (1792–1868) włoski kompozytor operowy

Źródło: Janusz Ekiert, Czy wiesz? Zagadki muzyczne, Warszawa 1995, wyd. Alfa, s. 41, 191.

O matce , O płaczu

„Gdzieś w 1933 lub 1934 roku Banach przyniósł do kawiarni Szkockiej gruby zeszyt, abyśmy mogli zapisywać nowe problemy oraz wyniki naszych dyskusji, nadając im bardziej trwałą formę. Książka ta przechowywana była w kawiarni. Kelner przynosił ją na żądanie, a my zapisywaliśmy zadania i komentarze, po czym kelner zabierał ją ceremonialnie do sekretnego schowka. Ów brulion miał później stać się znany jako Księga Szkocka.
Wiele zamieszczonych tam problemów nosi daty sprzed 1935 roku. Były długo dyskutowane przez tych, których nazwiska zostały wpisane do księgi. Żeby można było rozważać „oficjalny” wpis jakiegoś zagadnienia, musiało ono wzbudzić powszechne zainteresowanie. W niektórych przypadkach zadanie rozwiązywano na miejscu, a odpowiedź zapisywano.”

Stanisław Ulam (1909–1984) polski matematyk

Źródło: Przygody matematyka

O książkach , O matematyce