Cytaty na temat jacht (13 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„(…) w ubiegłym roku spędzałem święta, to było gdzieś za równikiem, święta Bożego Narodzenia i zadzwonił Krzysztof Wakuliński z Kubą Strzyczkowskim do mnie zza stołu wigilijnego i odśpiewali kolędę. I to jest też takie miłe i niesamowite, że ktoś o tobie pamięta i że ci ludzie dołączyli do tego stołu, który jednak wcale nie jest taki pusty na tym moim jachcie, bo tutaj są ze mną ci najbliżsi i te święta, które trwały u mnie bardzo krótko, bo coś tam musiałem z żaglami robić i się gdzieś tam sprężać, to jednak były bardzo fajne.”

Roman Paszke (1951) żeglarz polski

Źródło: wywiad Kamili Dreckiej, Prawdę mówiąc, TVP Info, 24 listopada 2012

O ludziach

„Wojna jest złem, sytuacją dantejską. Wojnę wywołują siwi impotenci, którym już nie staje. (…) I właśnie taka jest sytuacja Władimira Władimirowicza Putina. Ma wszystko – władzę, kobiety, jachty i pałace – ale spojrzał w dół i zobaczył, że mu nie staje. Niestety, z tym nic nie da się zrobić, kołka sobie przecież tam nie wbije.”

Tymon Tymański (1968) polski kompozytor, instrumentalista, poeta, prozaik

Źródło: Wolę polskie gówno w polu niźli fiołki w Neapolu, „Gazeta Wyborcza” nr 249, 25–26 października 2014.

O kobietach , O wojnie

„Do istot, które kochałem bardziej niż bardzo zaliczam „Dar Przemyśla” (…) Żyję z połową duszy, ta druga połowa leży na wraku lub we wraku „Daru Przemyśla” na kubańskiej plaży, gdzie (…) został on bezmyślnie, nonszalancko, jak własność państwowa, rozbity na progu rafowym 80 metrów od suchego lądu, przy doskonałym wietrze ENE 4°B i idealnej widzialności. Wygląda to tak, przy innym spojrzeniu na sprawę, jakby ten jacht nie mógł żyć beze mnie, jakby połowa mojej duszy zadomowiona w nim zrewoltowała się, brzydziła się dotykiem steru jachtu tych rąk, które wydarły go moim. Często wydaje mi się, że ten jacht popełnił samobójstwo (…) przy wraku została połowa mojej duszy, a ta druga, zdumiona nieszczęściem tamtej, nie może się pozbierać do dzisiaj. Nikt nie postawił pomnika czy choćby kamienia przy wraku, czas zdrapał nazwę z burty, nikt tutaj nie uronił jednej łzy, bo dla wszystkich w Przemyskim OZŻ jacht był przedmiotem, a nie istotą, jak dla mnie; ten jacht rodził się na moich oczach, z moich marzeń i nadziei, i nim został zwodowany był już otoczony moim gorącym uczuciem. Niech te słowa będą hołdem dla jachtu w każdą rocznicę jego zagłady, już nieważne czy w wyniku samobójstwa, czy morderstwa. Niech te słowa zastąpią mu kamień przygrobowy z opisem jego czynów. Wspomnienie o „Darze Przemyśla” zakończę marszem żałobnym z III Symfonii „Eroica” Beethovena i westchnieniem: Okręcie mój kochany, rozumiem to, że nie mogłeś żyć beze mnie, ale nie rozumiem tego, jak ja mogę bez ciebie żyć.”

Henryk Jaskuła (1923) żeglarz polski

Pożegnanie jachtu „Dar Przemyśla” wygłoszone w polonijnym Yacht Clubie im. Josepha Korzeniowskiego w Chicago
Źródło: Przemyślanin – Przemyski Niezależny Serwis Historyczno-Informacyjny

O nieszczęściu , O emocjach , O duszy , O samobójstwie

„Mój kumpel z Wielkiej Brytanii, który jest gejem, przyjechał odwiedzić mnie na południu Francji. Byliśmy razem na przepięknym jachcie i świetnie się bawiliśmy. Chcieliśmy nawet zrzucić z siebie ubrania i ponurkować, a następnego dnia w gazetach ukazały się doniesienia o mojej nowej miłości i pretensjach jego faceta rzekomo obrzucającego mnie obelgami w stylu – „Ty dziwko! Zabrałaś mojego chłopaka!””

Catherine Zeta-Jones (1969) aktorka walijska

Chłopak

„Ramfis, pełniący najwyższe funkcje w armii dominikańskiej, przybył do Stanów, by studiować w szkole sztabu generalnego. Spędzał jednak swój czas głównie w Hollywood, otoczony atmosferą nieustannych skandali, lub na pokładzie swego jachtu z osiemdziesięcioosobową załogą i własną orkiestrą jazzową. Do głośniejszych romansów Ramfisa należała zażyła znajomość ze znaną aktorką Kim Novak i Zsa Zsa Gabor, która otrzymała od niego specjalnie zamówiony model mercedesa oraz futro szynszylowe wartości osiemnastu tysięcy dolarów. Tak hojne podarunki dla licznych przyjaciółek nie należały do wyjątków i ogółem, w czasie swego pobytu w Stanach, młody Rafael Trujillo stracił ponad milion dolarów. Komisja egzaminacyjna wyższej szkoły sztabu generalnego nie wydała Ramfisowi dyplomu ukończenia akademii. Rozgniewany tym dyktator mianował go generałem-pułkownikiem, a więc pierwszym marszałkiem armii, po którym to stopni następny jest tytuł generalissimusa. Ramfis dziedziczy po ojcu majątek obliczany na miliard dolarów.”

Ramfis Trujillo (1929–1969)

O czasie

„Wezmę pejzaż podawany z rąk do rąk,
Dobrze znany każdy rąbek, każdy kąt,
Kawiarniane morza zdarzeń,
Czarno-białe jachty marzeń,
I jaskółek szybki, pewny lot.

Lecz czy złożę te odpryski, drobne szkła,
W obraz, który znów ożyje pełnią dnia?
Inna świata dziś uroda,
Inną twarz odbija woda,
Ty nie jesteś sobą, ani ja.”

Janusz Kondratowicz (1940–2014) polski poeta, satyryk

Źródło: piosenka Tak blisko nas z repertuaru Anny Jantar

O wodzie , Obraz

„Nie rozumiem ekonomii. Nie potrafię na przykład zrozumieć obiegu pieniądza. Ani tego, skąd ta cała radosna szczęśliwość wzrostu PKB. Po co komuś czwarty jacht albo piąty dom? Bo że ktoś chce mieć jacht, no to jeszcze jakoś zrozumiem. Ale kolejny? I na jakiej zasadzie nieustanne kupowanie ma napędzać gospodarkę? (…) Codziennie umiera 26 tysięcy ludzi z głodu. A jednocześnie żywności produkuje się coraz więcej, tylko po to, aby bogaci mogli więcej i więcej wyrzucać. Bogaci – czyli również my. System zjada własny ogon. Globalne koncerny puchną ponad miarę i zyskują nieprawdopodobną władzę.”

Janina Ochojska (1955) polska działaczka charytatywna

Źródło: rozmowa Grzegorza Sroczyńskiego, Janina Ochojska. Czy jesteś dobrym człowiekiem?, „Duży Format”, wyborcza.pl, 7 sierpnia 2014 http://wyborcza.pl/duzyformat/1,139945,16438335,Janina_Ochojska__Czy_jestes_dobrym_czlowiekiem_.html

O głodzie , O ludziach , O domu

„Jeżeli Włosi nie obdarzą mnie zaufaniem, to wsiądę na przepiękny jacht, popłynę na Tahiti i będę dziękował losowi, że oszczędził mi tej odpowiedzialności.”

Silvio Berlusconi (1936) włoski polityk

O zaufaniu

„Pamiętam atmosferę pierwszych spotkań z Lulą. (…) Zaczęliśmy od Bolsa Familia – zasiłków rodzinnych. Wcześniej wypłacały je różne instytucje. A właściwie nie wypłacały, bo nie docierały do 60 mln tych, którzy żyli poza systemem: bez pracy, dokumentów, ich dzieci nie chodziły do szkoły. Postanowiliśmy, że damy im pieniądze na karcie magnetycznej. Zamiast tradycyjnej drogi od rządu federalnego, przez prowincje, do gmin, gdzie na każdym etapie kasę trzeba zaksięgować, część wyparuje, a na końcu zasiłek dostanie cioteczna siostra burmistrza. Karta wymusza też zmianę cywilizacyjną. Można się nią posłużyć w bankomacie, ale żeby ją aktywować, trzeba posłać dzieci do szkoły i zaszczepić. Z czarnej dziury wyłoniły się miliony uczniów i pacjentów. Przeciwnicy i media lamentowali, że biedni i tak wszystko przepiją. Ale stopniowo nawet prawica zrozumiała, że fala aktywności jest jak morski przypływ – podnosi i czółna biedaków, i najbogatsze jachty. Jeśli biedak dostanie 120 dolarów, to coś kupi i już się kręci lokalny biznes.”

Ladislau Dowbor (1941)

Źródło: rozmowa Alicji i Piotra Pacewiczów, Szalony świat wymyka się z rąk, „Gazeta Wyborcza”, 11–12 sierpnia 2012.

O pieniądzach , O dzieciach , O świecie , O biznesie

„Jaskółka czarny sztylet, wydarty z piersi wiatru,
Nagła smutku kotwica, z niewidzialnego jachtu,
Katedra ją złowiła w sklepienia sieć wysoką (…)”

Kazimierz Szemioth (1933–1985)

Źródło: „Jaskółka uwięziona”, piosenka z rep. Stana Borysa

„Wiesz jakie jest życie – powiedział. – Stoisz na ruchomych schodach, które jadą w dół. Na początku wszyscy ci powtarzają, że musisz dotrzeć na górę. Tam czeka na ciebie wielki garnek ze złotem, a jeśli do niego nie dojedziesz, poniesiesz klęskę. No więc próbujesz, ale ci się nie udaje. Więc czujesz się fatalnie. I próbujesz jeszcze bardziej. Nadak ci się nie udaje. Czujesz się jeszcze gorzej. Potem niektórzy wciąż się starają. Inni dają za wygraną, pozwalają się zwieźć z powrotem na dół. I tak bez końca. Tak to wygląda. Życie. Aha, i nawiasem mówiąc, należysz do tych, którzy ciągle starają się bardziej. – Odchylił się na krześle. – A wiesz, co jest w tym najśmieszniejsze? – Skupił na mnie spojrzenie ciemnych oczu. – Że nie ma żadnego garnka ze złotem. Nigdy nie było i nie będzie. To tylko złudzenie. Pokazują ci zdjęcia gwiazd filmowych idących na rozdanie Oscarów i miliarderów na pokładach jachtów, żebyś myślała, że oni znaleźli ten garnek złota, ale gdybyś z nimi porozmawiała, być może usłyszałabyć prawdę. Część z nich nadal wbiega po ruchomych schodach.”

John Marsden (1950) Pisarz australijski

Kontynuacja Kroniki Ellie, Kroniki Ellie: Wojna się skończyła, walka wciąż trwa

O życiu , O górach , O myślach , O czekaniu

„Z Łodzią związane jest całe moje dorosłe życie od chwili, gdy jako chłopiec z prowincji w wieku 18 lat zostałem przyjęty na Wydział Elektryczny PŁ. Tutaj przeszedłem wszystkie szczeble kariery naukowej, od asystenta stażysty do profesora zwyczajnego. Tutaj też odkryłem największą pozazawodową pasję mojego życia – żeglarstwo. Brałem udział w dalekomorskich i oceanicznych rejsach akademickich – m. in. w wyprawie studentów i pracowników wyższych uczelni łódzkich, uhonorowanej w 1986 r. nagrodą Rejs Roku za przepłynięcie Atlantyku w skrajnie trudnych warunkach na jachcie s/y Stomil.”

Dominik Sankowski (1946)

Źródło: Łódź może być miastem przyszłości, dzienniklodzki.pl, 2 listopada 2010 http://www.dzienniklodzki.pl/blogiwyborcze/dominiksankowski/327328,lodz-moze-byc-miastem-przyszlosci,id,t.html

O życiu , O wieku , O przyszłości

„Musi pani zrozumieć, że ten jacht jest prezentem, który ja sam podarowałem Alii, ale natychmiast wydam rozporządzenie, żeby sprowadzono następny jacht ze Stanów Zjednoczonych. Proponuję nazwać go Amitié”

Husajn ibn Talal (1935–1999)

przyjaźń
podczas wizyty Nicolae Ceaușescu i Eleny Ceaușescu w czerwcu w 1975 w zatoce Akaba na Morzu Czerwonym, gdy Elena domagała się podarowania jej jachtu.
Źródło: Diane Ducret, Kobiety dyktatorów, tłum. Maria Rostworowska, Wydawnictwo Znak, Kraków 2012, ISBN 9788324018840, s. 266.

O kobietach , O przyjaźni