Cytaty na temat gąsienica

„Wyobraź sobie obraz z płytki fotograficznej ciemniejący na papierze od bieli po blade złoto, od bursztynu do sepii. Wyobraź sobie księżyc pęczniejący od nowiu do pełni, przyciągający morskie pływy. Wyobraź sobie motyla wychodzącego z kokonu, rozkładającego skrzydła na słońcu. Czy tęskni za etapem gąsienicy? Czy w ogóle go pamięta?”

„ZiemiaZielona wątroba przeżarta gąsienicamiSep słońca wlecze w dziobie codzienny przypływWszyscy jesteśmy skazani skazujemyCodzienny przypływ śmierciCodzienny przypływ pamięciWięc co zrobisz jeżeli nadejdzie data śmierciw tej zachodzącej zieleniGdzie nawet zając straszy jak ruchliwa mina”

„Nie tępcie występku, jeżeli chcecie mieć czarujące kobiety – oto reguła. W przeciwnym wypadku podobni będziecie głupcom, co niszczą gąsienice, przepadając za motylami.”

„Rozumiałem już. Umiera gąsienica, kiedy zmienia się w poczwarkę. Umiera roślina, kiedy zawiązuje się ziarno. Każdy, przemieniając się, odczuwa smutek i niepokój. Wszystko w nim staje się zbędne. Każdy, przemieniając się, jest jak pełen żalu cmentarz.”

„Ale jemu przyszły do głowy idee, których by
nie wymyślono na harwardzkim uniwersytecie:
świadomość myszy marszczy się jak gąsienica,
strzyżone białe włosy chmury to właśnie śnieg,
krzywo przyszyty guzik do płaszcza wieczności to księżyc,
kropla potu na wąsach Boga to Pacyfik.”

„To jest tych kilka sekund, kiedy wybudzamy się ze snu, ale nie jesteśmy jeszcze całkowicie świadomi. Przez tych kilka sekund jesteśmy czymś bardziej prymitywnym, niż będziemy po obudzeniu. Spaliśmy właśnie snem naszych… przodków i jakaś cząstka ich samych oraz ich świata nadal w nas tkwi. Przez tych kilka chwil jesteśmy nieukształtowani, niecywilizowani. Nie jesteśmy tymi ludźmi, których znamy, ale stworzeniami pozostającymi w większej harmonii z drzewami niż z klawiaturą komputera. Jesteśmy nienazwani, bezimienni, naturalni, zawieszeni między tym, co było, a tym, co będzie, kijanką poprzedzającą żabę, gąsienicą poprzedzającą motyla. Jesteśmy, przez kilka krótkich chwil, niczym i wszystkim, czym możemy być. A potem (…) a potem – no cóż – otwieramy oczy i zaczynamy dzień, i stajemy się sobą.”

„Dopiero gdy przestanie być gąsienicą może stać się motylem. Na tym właśnie polega ten paradoks. Nie możemy wypruć z siebie bycia gąsienicą. Cała droga przebiega stopniowo i jest procesem nad którym nie mamy kontroli.”

„Gdy kupuje się kawałek ziemi, aby uprawiać kapustę i jabłka, trzeba go najpierw osuszyć; w ten sposób zabijamy istoty żyjące w wodzie. Później będziemy musieli zabić wszystkie gąsienice itd., gdyż inaczej zjedzą one nasze uprawy. Gdybyśmy chcieli, kierując się racjami moralnymi, uniknąć całego tego zabijania, musielibyśmy ostatecznie zabić samych siebie, aby tylko pozostawić przy życiu te wszystkie stworzenia, które nie mają najmniejszego pojęcia o zasadach moralnych.”