Cytaty na temat dzban (10 cytatów) | Cytaty sławnych ludzi

„Czym nasiąknie świeży dzban, tym długo pachnie.”

Horacy (-65–-8 p. n. e.) rzymski poeta liryczny

Quo semel est imbuta recens, servabit odorem testa diu. (łac.)
pol. odpowiednik: czym skorupka za młodu nasiąknie, tym na starość trąci.
Listy
Źródło: I, 2, 69–70

„Nie mąćmy wody:
może gdzieś w dole gołąb ją pije
lub w odległym zakątku sikorka myje skrzydła
lub gdzieś w wiosce dzban się napełnia.”

Sohrab Sepehri (1928–1980)

Źródło: Woda, tłum. Albert Kwiatkowski; cyt. za literaturaperska.com http://www.literaturaperska.com/sepehri/sepehri3.html

O piciu , O wodzie , Odległy

„Cóż, trzeba było uciec się do przemocy. Trzasnąłem najbliżej stojącą w twarz, drugą cisnąłem ma łóżko. Jakże żałowałem, że nie mam solidnej rózgi z wierzbowych witek! Kostuch okazał się lepszym mediatorem ode mnie. Wyszarpnął zza pasa krzywą szablę, uderzył nią w srebrny dzban, przecinając go na pół, i huknął:
– Milczeć, bo zarżnę was wszystkie, małe kurwiszony!”

Jacek Piekara (1965) polski pisarz

Łowcy dusz
Źródło: s. 236

„(…) Pamiętam mojego najmłodszego brata. Krzyczał cięgiem, nieraz cały dzień i pół nocy, aż kiedyś ojciec nasz w desperacji, nie mogąc już tego znieść, wyrwał go matce i wyrzucił przez okno. – Zaśmiał się cicho na to wspomnienie. – Krzywdy wydrzyjmordzie nie uczynił, bo okno w naszej chałupie jest nad ziemią, a pod nim gęste łopiany rosną. Tyla z tego było, że matka ojcu gliniany dzban z miejsca na łbie rozbiła w złości, a gówniarz jak wrzeszczał, tak wrzeszczał – i za oknem, i jakem go przyniósł z powrotem.”

Rafał Dębski (1969) polski pisarz fantasy

Wilkozacy. Wilcze prawo (2010)

O matce , O wspomnieniach

„wszystkiemu co umarło – twarde drewno
wszystkiemu co umarło – sadzonki
twarde drewno poza zielenią
dzban rozbity u źródła”

Eva Ström (1947)

przekład: Roman Kaźmierski
Źródło: Twarde drewno

„On miał szklane oko, a ja wodoszczelny zegarek,
Więc mogliśmy czarować i uchodzić za magów
U okolicznych hinduskich wieśniaków.
Otaczali nas kołem, a myśmy wołali o wiadro,
Albo dzban jaki, wypełniony wodą.
I kiedy przynosili, Franek Herzog
Wyczyniał hokus pokus, wyjmował lewe oko
I ciskał je do wiadra, gdzie się nie rozpływało.
A potem je wyjmował i robiąc abra-kadabra
Wkładał je w swój oczodół, wśród powszechnego podziwu.
Potem ja zdejmowałem swój wodoszczelny zegarek,
Dar Rubinsteina, który się kochał w matce,
I puszczałem go w obieg, żeby słuchali, że cyka.
A kiedy wracał do mnie, wrzucałem go do wody,
I trochę odczekawszy, wołając abra-kadabra,
Wyjmowałem go gestem maga i znów puszczałem w obieg,
Żeby sami sprawdzili, że dalej, jak nigdy nic, cyka.”

Bogdan Czaykowski (1932–2007)

Źródło: Przypowieść

O matce , O wodzie , Kochać się

„Dokąd pędzisz bracie mój w labiryncie gwiazd?
Chcesz powstrzymać czasu bieg naciskając gaz?
Czy w twym domu czeka gdzie ciepłej strawy dzban
Przygotowany w świetle dnia przez kobiecą dłoń?”

Andrzej Zieliński (muzyk) (1944) polski muzyk, członek grupy Skaldowie

Źródło: Nocni jeźdźcy

O domu , O czasie , O czekaniu

„Odkąd zacząłem malować, miałem jakieś wewnętrzne przekonanie, że w malarstwie akademickim, realistycznym, tkwi kłamstwo, że wszystko, co widzą moje oczy, to dzban, który dopiero po rozbiciu pokazuje swoją zawartość.”

Jakub Ziółkowski (1980)

Źródło: culture.pl http://www.culture.pl/pl/culture/artykuly/os_ziolkowski_jakub_julian

O kłamstwie , O malarstwie

„Kujawy, Kujawy!Dzban przaśny dzieciństwa,W skrach bułana WisłaI twój szept, mój Boże.”

Zygmunt Dmochowski (1931–2013) polski poeta

Źródło: Kujawy mój świat moje życie

O życiu , O Bogu , O świecie , O dzieciństwie

„Nie dla nas winnic modry stok
I winnic wdzięk, i winnic sok,
A dla nas pylny owsa łan
I karczmarz Żyd, i wódki dzban.”

Jarosław Iwaszkiewicz (1894–1980) polski poeta i pisarz

Źródło: Księga dnia i księga nocy. Księga nocy, XXXIII, 1929