Cytaty o rodzinie i dzieciach

„Dzieci bardziej niż inni potrzebują mieć zupełną pewność, że są kochane przez tych, którzy mówią, że je kochają.”

„Atmosferę w rodzinie wciąż jeszcze tworzy matka. To ona jest w domu menedżerem.”

„Kolejna rzecz która mnie wkurza. To wieczne jęczenie w mediach na temat dzieci, tak jakby wszystko się dookoła nich obracało. „Pomóżcie dzieciom, co z dziećmi, ratujcie dzieci” – wiecie, co ja na to? Jebać dzieci! Wiem co sobie myślicie – „Jezu, on chyba nie zamierza atakować dzieci?”. Owszem, zamierza!”

„Słusznie nazywamy ziemię matką, skoro depczemy ją, a ona nie przestaje rodzić.”

„Usuwanie ciąży przy zagrożeniu życia płodu jest niedopuszczalne, również karanie dziecka śmiercią za krzywdę wyrządzoną jego matce jest niewłaściwe.”

„A jakaż to rodzina, chyba diabła?”

„Generalnie (…) wyznaję zasadę, że to, co dajesz innym, prędzej czy później do ciebie wróci. Jeżeli człowiek podstawi komuś nogę, to po jakimś czasie zły uczynek zemści się na nim w ten czy inny sposób. I odwrotnie: dobry uczynek procentuje. Tego uczę swoje dzieci: jeśli zrobisz coś dobrego, to będzie dobrze. Jeśli zrobisz coś złego, to będzie źle.”

„Kiedy dzieci mają rok, to tak jakbyś spędzał czas z miniaturowym pijaczyną. Musisz je cały czas podtrzymywać. Wpadają na rzeczy. Śmieją się i płaczą. Sikają. Wymiotują.”

„Wyobraź sobie, że nie masz niczego w dłoniach oprócz swego losu. Siedzisz na progu łona swej matki i zabijasz czas, albo czas zabija ciebie. Siedzisz tam wyśpiewując doksologię rzeczy niepojętych. Na zewnątrz, na zawsze na zewnątrz.”

„Powiedz Fidelowi, że moja klęska nie oznacza końca rewolucji. Powiedz Aleidzie, żeby o wszystkim zapomniała, wyszła za mąż, była szczęśliwa i dbała o naukę dzieci. Poproś żołnierzy, żeby strzelali celnie.”

„Mamo, ty i tata należycie do pokolenia przestraszonych. Was już przestraszyli, a mnie jeszcze nie zdążyli. Ja się ich nie boję. Nie będę żył na kolanach. Umrę stojąc.”

„Taki był powód zerwania z moją dziewczyną: ona chciała mieć dzieci, a ja… no cóż… ona chciała mieć dzieci. (…)
Akt narodzin… To koszmar. Sprowadz… Ja nigdy bym nie sprowadził dziecka na tą pierdoloną planetę.”

„Przyszłość narodu nie tyle w rękach polityków, ile w rękach matek spoczywa.”

„Oj, na niebo wyszły chmurki!
Z górki, dzieci, na pazurki,
Bo nuż deszczyk ten majowy
kapu-kapu-kap, na głowy?”

„Chciałbym wierzyć, że „my” to coś więcej
Niż upadki, klęski i szpetne blizny.
Dom często to klatka, jedyną kobietą,
Która kocha okazała się matka.”

„Do środka Kościoła wdarli się duchowni, którzy opanowali Kościół wykorzystując pozycje, które zagarnęli dla siebie w Kościele, rozpowszechniają błędy. Ale czy my jesteśmy zobowiązani przyjmować błędy, dlatego że przychodzą one od nas drogą urzędową? Nie bardziej niż musimy być posłuszni rodzicom, którzy są zhańbieni i żądają od nas, abyśmy też postępowali haniebnie. Tak samo nie możemy być posłuszni tym, którzy wymagają od nas, abyśmy wyrzekli się naszej wiary, abyśmy porzucili naszą Tradycję. O tym nie ma mowy!”

„Ona nie może znieść błędu. Ona jest przeciwko wszelkim herezjom. Ona jest z natury również przeciwko wszystkiemu, co przeciwstawia się prawdzie. Ona jest przeciwko wszystkiemu, co przeczy świętości, przeciwko wszystkim grzechom, jakie tylko mogą istnieć, nawet najdrobniejszym. (…) Garrigou-Lagrange nazywa ją „Matką Bożą od Nienawiści”, ponieważ nienawidzi błędnej nauki i odczuwa nienawiść do grzechu. Leży to w Jej naturze, nie może znieść błędu i grzechu, albowiem błąd i grzech to dzieła szatana, który przyniósł je na świat! Wiecie, że Ona została stworzona po to, aby podeptać głowę węża, aby zniszczyć szatana i jego plemię. Zjednoczmy się więc z Najświętszą Maryją Panną, pozostańmy mocno z Nią związani, a Ona uchroni nas zarówno przed błędem jak i przed grzechem, i zachowa nas w prawdzie i świętości.”

„ja byłem dzieckiem i ona była dzieckiem,
w królestwie nad morzem,
ale kochaliśmy miłością, która była czymś więcej niż miłością —
Ja i moja Annabel Lee —”

„O Korczaku wiedzą wszyscy, prawda? Korczak był bohaterem, bo poszedł z dziećmi dobrowolnie na śmierć.
A Pola Lifszyc, która poszła ze swoją matką. Kto wie o Poli Lifszyc?”