„Pieśń moja pozbawiła ją ozdób.Brak u niej dumy ze stroju czy upiększeń.Ozdoby popsułyby tylko nasz związek;Znalazły by się między tobą i mną, ich brzęczenie zagłuszyłoby twoje szepty.Moja próżność poety umiera ze wstydu na twój widok.O mistrzu poeto, siadam u twych stóp.Pozwól mi jedynie uczynić swe życie prostym i szczerym,Jak flet trzcinowy napełniony muzyką dla ciebie.” Rabindranath Tagore książka Pieśni ofiarne Źródło: Gitanjali, Song II
