„Jak byłam mała, to, pamiętam, ciągle powtarzałam: Jestem Anna Weronika, co nogami klawo fika. Taka byłam głupiutka od dziecka.”

„Mam takie uczucie, jakby po prostu nie było mi przeznaczone długie życie. Nie jestem taka jak wy wszystkie. Nigdy nie snułam planów na przyszłość, nigdy nie myślałam o zamążpójściu. Zawsze widziałam siebie tylko jako małą, głupiutką, drepczącą po domu Beth, z której jedynie tam był jakiś pożytek. Nigdy nie chciałam odejść z domu i teraz najtrudniejsze jest właśnie to, że muszę was wszystkich opuścić. Nie boję się, ale jestem pewna, że będę za wami tęsknić nawet w Niebie.”

„W czasie II wojny światowej byłam małą dziewczynką i jestem przyzwyczajona do bycia wyzwalaną przez Amerykanów.”

„Byłam takim dzieckiem, że nie wiedziałam ani o swoim nieszczęściu, ani o powodzeniu, ale pamiętam, jak cieszyłam się, widząc przyklękających u moich stóp ludzi, chcących ucałować mi rękę.”

„Zajrzałam do gazety i przeczytałam w niej, że urodziłam małą Annę Marię. Tym razem to Benito zakpił sobie ze mnie, ale sprawił mi także przyjemność: Anna Maria to było imię mojej matki.”

„Byłam niechcianym dzieckiem. Zelma miała zamiar odejść od męża, kiedy okazało się, że jest w ciąży. Ta bardzo młoda wówczas kobieta nie pragnęła kolejnego dziecka. Nawet jako dziewczynka widziałam, że mnie nie kocha. Gdy byłam mała, zastanawiałam się, dlaczego nie okazuje mi miłości, ale zawsze byłam samotnicą, a potem się uniezależniłam i już o to nie dbałam.”

„Mój ojciec strasznie chciał chłopca i dlatego pewnie ja jestem taka eche (gest łokciem).(…) I dlatego ja byłam od dziecka taka żywa, krzycząca, bardzo chłopięca. Nie jestem delikatniuchna, sposób bycia też mam męski. Nigdy nie byłam kokietką typu „puci, puci.””

„… powinna być lewa noga i prawa noga. A ja będę pośrodku.”

„(…) nasza przyszłość będzie taka sama jak przeszłość i grzech, popełniony kiedyś raz, ze wstrętem, będziemy powtarzać po wielokroć - już z przyjemnością.”

„Jeśli nie będziesz nic mówić, nie będą wymagali, żebyś to powtarzał.”