„Jakże często odczuwałem, że instynkt przewyższa we mnie zdolności umysłu i poprzedza cały kunszt mojego rzemiosła.”

„Śmierć jest moim rzemiosłem.”

„Przez całe życie instynkt nakazywał mi zaniechać wszystkiego, do czego nie miałem zdolności.”

„Jakże słaby jest nasz umysł i jakże szybko mąci się i płoszy, gdy tylko zaskoczy nas jakiś niezrozumiały, drobny fakt!”

„Bo dlaczego właściwie człowiek ma tylko odczuwać, a nie myśleć, lub odwrotnie, dlaczego zdolność odczuwania ma oznaczać zanik zdolności rozumowania i odwrotnie, dlaczego człowiek ma być albo wzruszonym debilem, albo kalkulującą kłodą? Dlaczego ma, kiedy – po pierwsze – nie może?”

„Wszak można kochać prawdziwie wówczas, gdy kobieta przewyższa nas pięknością, temperamentem, umysłem, siłą woli – jednym słowem, gdy zdolna jest do największego despotyzmu.”

„Podobnie, jak zdolność odczuwania obecna jest w całym ciele,
Tak niewiedza obecna jest we wszystkich dolegliwych emocjach.”

„Tak wiele uwagi poświęcamy swemu umysłowi, że tracimy kontakt ze źródłem prawdziwej wiedzy, z naszym instynktem.”

„Myślisz, że ludzie powinni odczuwać taką gorycz i samotność, jakie ja odczuwałem podczas moich ostatnich śmiertelnych lat? Nie wydaje mi się. Jak wszystkie stworzenia, także człowiek został stworzony po to, by żyć pełnią życia. Cała reszta to duchowa i fizyczna katastrofa. O tym jednym jestem przekonany.”

„Wszechświat jest moim umysłem, a umysł – wszechświatem.”