
„Dziękuję Bogu, że jest Rzeszów, cudowne polskie miasto.”
Źródło: Wojciech Kilar, biografia http://wojciechkilar.pl/biografia-1
słowa skierowane do współpracownika, Józsefa Antalla (dyrektora departamentu w węgierskim MSW i pełnomocnika ds. uchodźców z Polski), którego mimo tortur nie wydał gestapo.
Źródło: Grażyna Kuźnik, Tak dziękowała Polska, „Polska Dziennik Zachodni”, 19 lutego 2010.
„Dziękuję Bogu, że jest Rzeszów, cudowne polskie miasto.”
Źródło: Wojciech Kilar, biografia http://wojciechkilar.pl/biografia-1
Pierwsze słowa po polsku, skierowane do pielgrzymów obecnych na audiencji generalnej, na placu św. Piotra, 27 kwietnia 2005.
o konwencji PO.
Źródło: gazeta.pl http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/7,114883,24403398,biedron-krytykuje-po-i-przypomina-pilniczek-dla-kobiet-robert.html?utm_source=facebook.com&utm_medium=SM&utm_campaign=FB_Gazeta&fbclid=IwAR2aRgtDey0w6rFB7Kuz8Z_M-nHpnqFZnIwFrjiX6BTBSa2K70R0mHTeM38, 26 stycznia 2019 r.
przemówienie generała de Gaulle'a wygłoszone w języku polskim w Polsce w 1967 roku, które zostało nagrane przez Telewizję Polską. W czasie jego wizyty Francja (jako pierwszy kraj Europy Zachodniej) oficjalnie uznała nową zachodnią granicę Polski a więc polskie Ziemie Odzyskane.
Źródło: Polskie Radio Historia http://www.polskieradio.pl/39/156/Artykul/678704,Polska-wiwatuje-na-czesc-Charles%E2%80%99a-de-Gaulle%E2%80%99a, polskieradio.pl, 6 września 2012.
„Dziękuję, nie piję. Dziękuję, nie palę.”
gdy zaproponowano, zgodnie z tradycją, rum, a następnie papierosa jak ostatnią przyjemność przed egzekucją.
25 lutego 1922
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 283.
„Dziękuję za uwagę i dziękuję PSL-owi za przeszkadzanie.”
Źródło: Wystąpienie na posiedzeniu Sejmu, 20 września 2006 http://orka2.sejm.gov.pl/Debata5.nsf/851e81387c160e4fc125745f00379393/5c3f6a61b6adebabc12574650045656f?OpenDocument
ostatnie słowa (zapytany, czy chce powiedzieć jakieś ostatnie słowa).
Źródło: Isabelle Bricard, Leksykon śmierci wielkich ludzi, tłum. Anita i Krzysztof Staroniowie, Wydawnictwo Książka i Wiedza, Warszawa 1998, ISBN 8305129713, s. 226.
„Ławrientij Beria: Ona jeszcze żyje.
Wiaczesław Mołotow: Dziękuję, towarzyszu, dziękuję…”
przez cztery lata przy okazji zebrań biura, plenów KC i narad w gronie najbliższych współpracowników generalissimusa Józefa Stalina Beria zbliżał się do Mołotowa z powyższymi słowami, na które Mołotow reagował wyżej wymienionym zdaniem
O Polinie Żemczużynie
Źródło: Ludwik Stomma, Tadeusz Dominik, Kobiet czar…, Wydawnictwo Książkowe Twój Styl, Warszawa 2000, ISBN 8371631537, s. 246.