„Księżyc, pucułowata, oszukańcza bestia, wyglądał już zza frontu, co stoi na szosie do Dubna, pusty, szczera ruina, gdzie tylko lisy i sowy mieszkają, a w głębokich podziemiach czort na pewno sprawiłby tryzny po swojej ciotce świni, gdyby nie to, że nie lubi on, podlec, duszy sołdackiej.”

„Zza lasów, zza czarnych chmur pokazał się rąbek księżyca, czerwony, krwawy, straszny jak wyłupione oko, z którego się sączy posoka.”

„Świnia jak człowiek, nie lubi, kiedy z niej wariata robić, nic tylko nim teraz dzieci straszyć.”

„Front: sytuacja z duszą na ramieniu.”

„Szczerzy przyjaciele są tylko ci, którzy mają jedną wspólną kieszeń – pustą.”

„Tylko takie domy, w których już długo ktoś mieszkał, mają swoją duszę. Są prawdziwymi ­domami.”

„Każdy jest świnią na taki kaliber, na jaki go stać!…”

„Nic bardziej nie przyczynia się do ruiny dusz niż bezbożni, słabi lub niedouczeni duchowni.”

„Bo najsmutniejsza, bracie, strata, wśród wszystkich ruin tego świata: dusz popielisko.”

„Jak się ktoś urodził człowiekiem, to łatwiej mu jest być człowiekiem, niż stać się świnią.”