„Oto w cerkwi staruszka zgarbiona
Knoty świeczkom gasnącym przycina,
A jednak – to świątynia Salomona,
Wyzłocona cała
I niczyja.”

„Pismo Święte mówiąc o czasach ostatecznych wzmiankuje niejednokrotnie o świątyni jerozolimskiej, co wskazywać może, iż zostanie ona ponownie odbudowana. (…) Gdy więc nadejdzie dzień, w którym usłyszymy, że na miejscu dawnej świątyni Salomona rozpoczęto budowę nowej świątyni, będzie to bardzo wymowne świadectwo, iż „czas się już przybliżył”. Gdy zaś budowa ta zostanie ukończona i złożona zostanie w niej pierwsza ofiara, będzie to świadectwem bardzo bliskiego końca. Ale wielu chrześcijan w pewnością zlekceważy ów tak znaczący i wypełniony wówczas prodrom.”

„Umieć pamiętać i umieć zapominać – oto cała sztuka.”

„Oto właśnie cały człowiek, winę nogi zwala na but.”

„Wesołe jest życie staruszka.”

„Mam cztery dwudziestki. Tak mówią Francuzi, a ja to sobie przejąłem, bo „osiemdziesiątka” kojarzy się ze staruszkiem.”

„Dobrze spełniać to co ode mnie zależy, a dobrze znosić to, co ode mnie nie zależy – oto jest cała doskonałość i źródło prawdziwego szczęścia na świecie.”

„(…) staruszkowie, jak wiadomo, są przygłusi. A jeśli nawet nie są, to zwykle tacy się robią, gdy słyszą coś, czego nie chcą słyszeć.”

„Żyć, do tego wszyscy są gotowi. Ale stać się panem swojej śmierci – oto cała trudność.”

„Wiśnie były wyborne, a Gerda głodna, więc jadła, uśmiechając się z zadowoleniem, gdy staruszka złotym grzebieniem czesała jej złote włosy. Czesała je długo, w dziwnym blasku czerwonych i niebieskich szybek, a Gerda zapomniała o Kaju, babce i rodzicach, bo grzebień był zaczarowany, staruszka zaś była wróżką.”