„(…) jeńcy wojenni tańczyli razem ze zwycięzcami, po czym (…) obracano ich w koło, kierując w buchający ogień, i ciskano na rozżarzone węgle, półprzytomnych wyciągano i wyrywano bijące jeszcze serca, by ofiarować je bogom.”

„Pijcie zdrowie kościotrupów,
Weselne ognie zatlijcie,
A w koło ognistych słupów
Śpiewajcie, tańczcie i pijcie!”

„Jeśli chcemy ofiarować siebie Bogu, musimy oddać wszystko, co mamy i czym jesteśmy.”

„Bez żadnego powiewu
usłuchaj mnie!
Serce, obracaj się.
Serce, obracaj się.”

„Możliwe jest także, że kawałek węgla położony na ogień nie będzie się palił…”

„Dwa bijące serca to jeszcze nie miłość.”

„Dla bibliofila każda myśl o ogniu jest jak marzenie, które obraca się w popiół.”

„Szwadron dognałem, kiedy już był wpadł do wąwozu i już był zabrał pierwsze piętro armat i pędził dalej (…) bez żadnego porządku wojennego (…). Wszyscy pędzili wśród ogromnego ognia tak kartaczowego z przodu, jak i lewej, i prawej strony wąwozu i samego jego szczytu z ręcznej broni przez piechotę na nas w tę cieśninę ciskanego (…).”

„Obejdę świat dookoła, a może zabiję bijące mnie serce – kalejdoskoskie.”

„I opanował go rodzaj rozczulenia, prosta, a nabożna sympatia do własnego serca, do bijącego ludzkiego serca…”