„Foki noszą garnitur na wysoki połysk.”

„To ma być garnitur? (…) Z komunii panu został?”

„Politycy chodzą w nienagannie skrojonych garniturach, ale to jak je skroili jest naganne.”

„Lepiej, żebyś był tym jedynym w swetrze pośród garniturów, a nie jedynym w garniturze wśród koszul i swetrów.”

„Dobrze jest być rockową gwiazdą. Wchodzisz do restauracji ubrany jak palant, kiedy powinieneś mieć ze sobą garnitur.”

„No cóż… był okres, kiedy kobietom imponowały wstążeczki na mundurze. Przyszedł okres, kiedy imponuje mercedes i komisowy garnitur.”

„Moje nieszczęście polega na tym, że chociaż mam szczupłą, skupioną twarz intelektualisty, wyglądam za młodo na swoje stanowisko. Trudno uwierzyć, że jestem profesorem fizyki na dużym uniwersytecie. Na szczęście włosy mi nieco przedwcześnie posiwiały… Poza tym na terenie uczelni zazwyczaj noszę te żałobne, workowate tweedowe ubrania – etatowy strój uniwersyteckich wykładowców. Te garnitury, okrągłe okulary w metalowej oprawie i kolekcja krawatów w zdechłych odcieniach składają się na obraz typowego profesora.”

„Irytują mnie już od dawna te moje role lirycznych i przystojnych, zagubionych, w wykwintnych garniturach. Chętnie zagrałbym obdartego włóczęgę.”

„Jestem zakochana. Może nie wiem, czym jest poważna, dorosła miłość, chodząca w garniturze i z teczką, podpisująca zobowiązania, kredyty zaufania.”

„Pośrodku życia bywa że śmierć przychodzi:
bierze miarę z człowieka. O tej wizycie
zapomina się, życie trwa. Lecz garnitur
szyje się cichcem.”