„Wiersz to bardzo czułe miejsce.”

„Prawie pół wieku wytrwałego pisania wierszy (i opowiadań), kilkanaście zbiorków. Żadnych nagród, na szczęście. W dodatku wiele lat nieobecności na rynku wydawniczym. Ostatni zbiorek nowych wierszy, Jak bajka o wilku, ukazał się na początku lat osiemdziesiątych. Długa choroba (nawracające depresje) sprawiła, że moje „świecenie nieobecnością” uczyniło miejsce dla innych. Takie prawo natury…”

„Piszę co prawda wiersze, ale są to białe wiersze, bez rymu. Zawsze szczerze podziwiam osoby, które mają naturalny dar rymotwórczy, tak że wiersz nie krępuje ich wypowiedzi.”

„Po poecie zostaje często jeden wiersz. Szkoda, że nie wie, który, bo wtedy mógłby sobie darować inne wiersze.”

„Myślę też, że więcej ludzi pozyskałem sobie wierszami niż kazaniami. Język wiersza jest intymniejszy, mówi o przeżyciach, uczuciach, wzruszeniach. Dlatego wiersze są dla ludzi wrażliwych, których nie można lekceważyć.”

„Wolny wiersz –
to logiczne, mądre przemyślenia.
Wolny wiersz –
to pięknie sformułowane marzenia.
Tak mówią sławni, dzisiejsi poeci –
i jeszcze dodają, że tylko grafoman
z rymem wiersze „kleci.””

„Ten pamiętnik, pisany pośpiesznie, odczytałam świeżo z rozwagą i spostrzegłam, że bez najmniejszego z mej strony zamiaru przedstawiłam siebie w każdym wierszu jako istotę tak nieszczęśliwą, jak naprawdę byłam, lecz o wiele milszą, niż jestem. Czyżby to wynikało z tego, że uważamy mężczyzn za mniej czułych na obraz naszych cierpień niż na obraz naszych powabów? I czyżbyśmy sobie obiecywały, że jeszcze łatwiej ich uwieść niż wzruszyć?”

„Tłumaczenie się z tego, że tłumaczy się wiersze również w celu wytłumaczenia innym tłumaczom, iż dla większości tłumaczeń wierszy nie ma wytłumaczenia.”

„Pomysł na wiersz zamknięty, który kulminuje i kończy się jakimś nieodwołalnym przesłaniem, jest mi całkowicie obcy ze względu na to, że wówczas zawsze parafraza, interpretacja, zastępuje wiersz i wiersz staje się jeszcze bardziej niepotrzebny.”

„Wiersz jest arystokracją mowy.”