„Gdy ogląda wiadomości ze świata, gdy widzi, ile okrucieństwa ludzie wyrządzają sobie nawzajem, odczuwa niemal fizyczne cierpienie. I właśnie z tego cierpienia biorą się jego filmy.”

„W „Piwnicy pod Baranami” występowali świetni ludzie, którzy jednak często nie cierpieli się nawzajem.”

„Nie można dyskutować z cierpieniem fizycznym.”

„Miałam dziewięć lat i właśnie byłam w Graceland, kiedy to się stało. Na początku czułam się bardzo zagubiona. Cierpiałam, ale oglądałam też jak świat cierpi. Ludzi zabierali do szpitala, tak byli wstrząśnięci śmiercią Elvisa. Dla mnie to było surrealistyczne doświadczenie. Mama martwiła się o mnie i zabrała mnie na miesiąc do Europy, jak najdalej od prasy i wiadomości.”

„Młody indyk to nie dziecko, ale ból odczuwa podobnie. Nigdy nie słyszałem, by ktokolwiek, czy to weterynarz, czy pracownik, czy ktoś z zarządu ubojni, twierdził, że zwierzęta nie cierpią. Na ile cierpienia możemy się godzić? To jest właśnie pytanie, które każdy powinien sam sobie zadać. Ile cierpienia zwierząt może kosztować produkcja żywności?”

„Gdy ludzie widzą brutalne sceny w filmie – czują dystans, który narzuca ekran. W teatrze oglądają żywe ludzkie ciało. Teatr oddziałuje silniej. A czy pozytywnie, czy negatywnie – zależy od naszego nastawienia. Są ludzie, którzy odczuwają przyjemność oglądając cudze cierpienie. To ich podnieca. Generalnie jednak sztuka czy filmy pornograficzne nie wyzwalają patologicznych zachowań. Takie są wyniki badań.”

„Czasem idę do kina, ale te dzisiejsze rzeczy nie podobają mi się. Co to za potrzeba, by ludzie cierpieli i oglądali okropności, jakby nie wystarczyło cierpieć w życiu.”

„Cierpienie musi być rozważone, rozpatrzone, inaczej się go nie odczuwa.”

„Ludzie, którzy są naprawdę źli, którzy wyrządzają zło i sprawiają cierpienie innym, nigdy nie czują się winni, nigdy nie mają najmniejszych wyrzutów sumienia.”

„Filmy mówione? Możecie napisać, że ich nie cierpię. One zniweczą najstarszą sztukę świata, sztukę pantomimy. One unicestwią wielkie piękno milczenia.”