„W każdym indywidualnym doświadczeniu mieścić się może tyleż samo najprawdziwszej mądrości, co i najzwyklejszej głupoty.”

„Głupota (…) w niczym nie jest gorsza od mądrości i w niczym się od niej nie różni.”

„Dar mądrości jest po to,
by zrównoważyć głupotę.
Tylko nie wiadomo, gdzie jest
środek ciężkości.”

„Nasze doświadczenie składa się bardziej z utraconych iluzji niż z nabytej mądrości.”

„Dobry Bóg ustanowił granice ludzkiej mądrości, nie zakreślił natomiast granic jej głupocie – a to nie jest uczciwe.”

„Doświadczenie powiększa naszą mądrość, nie zmniejsza jednak naszej głupoty.”

„Wiemy, że z jabłka zerwanego z drzewa mądrości narodziło się zło. Nie wiemy jednak czy z jabłka zerwanego z drzewa głupoty narodzić się może dobro.”

„Jego „głupota” polega na tym, że nieskazitelność była w nim tak samo niewzruszona jak wiara w sprawiedliwość.”

„Każdy zły nie tyle jest zły – co głupi, bo najgłupszą głupotą jest niepojęcie, że szczytem mądrości jest dobro; póki ludzie tego się nie nauczą – póty na ziemi będzie piekło!”

„Dla mnie naród to zbiorowość jednostek, z ich indywidualnymi cierpieniami i doświadczeniami. Problem współodpowiedzialności za tzw. naród to umiejętność dostrzegania indywidualnego człowieka w całej ludzkiej zbiorowości, niekoniecznie w konkretnej wspólnocie językowej. Tak rozumuje Gustaw-Konrad.”