„Bądź uroczy dla swoich wrogów – nic ich bardziej nie złości.”

„Zawsze przebaczaj swoim wrogom: nic nie zdoła bardziej ich rozzłościć.”

„Rewolucja nie pożre swoich dzieci, pożre natomiast swoich wrogów, choćby ukrywali się oni pod najbardziej nieprzeniknioną maską.”

„Stefan był uroczy, dobry i rycerski, ale przerażająco słaby. Nie panował ani nad swoimi przyjaciółmi, ani nad wrogami. Nie miał serca do wojaczki i w krytycznych momentach podejmował błędne decyzje. Kłopotów przysparzali mu nie tylko potężni baronowie, ale także wspaniała Matylda, która będąc córką Henryka I miała pełne prawo do korony.”

„Aby poznać swojego wroga, musisz stać się swoim wrogiem.”

„Irytowanie się na moją niesprawność byłoby stratą czasu. Ludzie nie mają czasu dla kogoś, kto się zawsze złości lub narzeka. Trzeba iść ze swym życiem do przodu, i myślę, że udawało mi się to nieźle.”

„Jeśli chcesz mieć wrogów, bądź lepszy od swoich przyjaciół. Lecz jeśli chcesz mieć przyjaciół, pozwól, aby przyjaciele byli lepsi od ciebie.”

„Przekonania są bardziej niebezpiecznymi wrogami prawdy, niż kłamstwa.”

„Zaprosił na kolację gość
Uroczą Michalinkę,
Bo nie mógł się napatrzeć dość
Na jej uroczą minkę.
Ze złością rzekła Miła: „Nie!
pan mnie masz za kokotę,
Ja w życiu nic nie cenię tak (…)
Ach tak, jak moją cnotę!”
Gdzie na nic wulkan wrzących czuć,
Tam puszczaj w ruch gotówkę,
Więc rzekł jej: „Fochy głupie rzuć,
Ja dam ci stufrankówkę!” (…)
Nazajutrz do Zmigrydra mknie
Z samego zaraz ranka,
Zakupi mnóstwo – to się wie,
Wysoki jest kurs franka.
Lecz ach, tu Miłę trafił szlag,
Iluzja prysła złota,
Bo stufrankówka była tak (…)
Prawdziwa… jak jej cnota!…”

„Nic nie jest bardziej fałszywe, niż bogactwo. To nieprzyjazny towarzysz. To wewnętrzny wróg.”