„Zaskrzypiały otwierane drzwiczki i Edward mocno mnie przytulił. W pierwszy odruchu chciałam go odepchnąć, bo niewielka cząstką mnie – niewielka, ale z minuty na minutę coraz bardziej się awanturująca – pragnęła przytulać się do kogoś zupełnie innego. I tak do bólu dołączyły świeże wyrzuty sumienia.”

„Zawsze pragnąłem sprawiać ból innym i chciałem, by inni sprawiali mi ból. Zawsze podobały mi się takie cierpienia. Pragnienie bólu to to, co ceniłem najbardziej.”

„A ten krótki postój, który nazywamy życiem i którym tak się strasznie martwimy, to nic innego jak tylko niewielka weekendowa odsiadka w pudle w porównaniu z tym, co przyjdzie wraz ze śmiercią.”

„Nie ma większej kary od wyrzutów sumienia.”

„Wyrzuty sumienia to opium dla głupców.”

„Nie miej wyrzutów sumienia. Nie można nietkniętym przejść przez życie. I nikt nie powinien tego pragnąć. Zebrane obrażenia stanowią miarę zarówno naszych szaleństw, jak i osiągnięć.”

„Szczęście jest przyjemnością wolną od wyrzutów sumienia.”

„Nie odczuwam wyrzutów sumienia. Jedynie tęsknotę za ojczyzną.”

„Wyrzuty sumienia w miłości to oznaki jej końca.”

„Wyrzuty sumienia to echo głosu nadwerężonej cnoty.”