„Poezja zakorzeniona jest w Absolucie. Jest liturgią, a nie „sztuką językowej ewokacji”, jak chce prof. Sawicki (…).”

„(…) dosłowność interpretacji znaku językowego prowadzi w języku literatury (zwłaszcza poezji) do wnioskowania ze struktury znaku o strukturze desygnatu.”

„Poezja to mówiące malarstwo, a malarstwo – milcząca poezja.”

„Malarstwo jest milczącą poezją, a poezja – mówiącym malarstwem.”

„Wielka Poezja będąc wielką i będąc poezją nie może nie zachwycać nas, a więc zachwyca!”

„Liturgia zaczęła się kruszyć i popadać w bylejakość.”

„Trzeba pisać. Żeby zarobić na chleb. I na podróż do Patagonii. Albo na Alaskę. (…) O czym pisać? O wszystkim. O poezji zatem więc. Bo wszystko jest poezją, każdy jest poetą. (…) Wszystko jest poezją, a najmniej poezją jest napisany wiersz; każdy jest poetą, a najmniej poetą jest piszący wiersze.”

„Przez lata byłem impregnowany na wysoką nutę, na mowę odświętną w poezji, a teraz zyskuję przekonanie, że patos jest w poezji uprawomocniony.”

„Polacy są poetami w polityce, a politykami w poezji.”

„Przyglądając się dzisiejszemu Kościołowi (kler-liturgia-teologia) tradycyjny katolik najpierw się oburza, potem trwoży, a w końcu wybucha śmiechem.”