„Biorę narkotyki, ale nigdy więcej nie mów, że one niszczą mój wizerunek.”

„Chłopiec już nigdy więcej nie płakał i nigdy nie zapomniał tego, czego się nauczył: że kochać to niszczyć i że być kochanym to znaczy zostać zniszczonym.”

„Nigdy nie byłam w sytuacji, w której odmówiłabym roli, ponieważ ta kłóciłaby się z moją religią, wizerunkiem czy czymkolwiek innym. Czegoś takiego w ogóle nie biorę pod uwagę. Jeśli nie chciałam brać w czymś udziału, to na pewno nie z powodów światopoglądowych. Natomiast absolutnie nie zatańczę na lodzie i nie zaśpiewam. To leży poza moim charakterem. Tymczasem roli, ze względu na poglądy, mam nadzieję, że nigdy nie odmówię.”

„Tylko ten co się bawi, niszczy swawolnie. Ja nie bawiłem się nigdy, pracowałem na moim bębenku, a jeśli chodzi o mój głos, to był on najpierw narzędziem samoobrony.”

„To straszne, jak politycy niszczą żywy język, który staje się w ich ustach ciągiem frazesów, sprofanowaną mową. Tak więc pisarz może pomóc oczyścić język ze wszystkich stereotypów, które niszczą myśl.”

„Mów śmiało, bo jak powiesz, skończysz z tym i już cię nie będzie więcej trapiło.”

„Pozwól też, że dam ci radę płynącą ze szczerego serca: nigdy więcej nie mów, że jesteś nic niewarta. Bo znaczymy tylko tyle, na ile potrafimy wycenić się we własnych oczach.”

„Nigdy nie mów prawdy ludziom, którzy na nią nie zasługują.”

„Im więcej się bierze, tym większe ma się kłopoty, im większe ma się kłopoty, tym więcej się bierze – koło się zamyka.”

„„Serce jest jak ojciec, więc czy nie Bogu podobne?”
„Tak jest” – odparł – „lecz, synu, więcej nic nie mów.”