„(…) zanadto wąchał kwiaty duszą, a nie nosem, zanadto wierzył w piękność cnoty i brzydotę grzechu.”
Pornografia
Witold Gombrowicz 125
pisarz polski 1904–1969Podobne cytaty

fragment zapisków z rekolekcji 1 stycznia 1933.
Wariant: Piękność Boża, piękność błyska mi w duszy i rani, i porywa, i męczy, a tu: ani ująć, ani objąć, ani zobaczyć nie można, takie te Boże reflektory ukryte, a ciskające rozmaite światła. Ta piękność niepojęta Boga, to głód straszliwy, to puszcza bezludna. [fragment zapisków z rekolekcji 1 stycznia 1933. ]
Źródło: o. Joachim Roman Bar, o. Władysław Kluz, Polscy święci. Służebnica Boża Bernardyna Jabłońska, t. 11, op. cit., s. 241.

fragment zapisków z rekolekcji 27 grudnia 1932.
Wariant: Uderzyła mnie silnie piękność Boża i rwała moją duszę tam, w światy nieznane – ciągło jak magnes, rwało, wyrywało tam gdzieś… ach piękność, piękność Boga. [fragment zapisków z rekolekcji 27 grudnia 1932. ]
Źródło: o. Joachim Roman Bar, o. Władysław Kluz, Polscy święci. Służebnica Boża Bernardyna Jabłońska, t. 11, op. cit., s. 240.

„Samotność jest jak ogród, w którym dusza usycha, a kwiaty przestają pachnieć.”
A gdyby to była prawda…

„Piękność jest jedyną rzeczą, która potrafi karmić ludzkie dusze.”
Źródło: Erich Schaake, Kobiety dyktatorów, wyd. Videograf II, Katowice 2004, tłum. Roman Niedballa, s. 79.

Źródło: Tragikomedya prawdy [w:] Pisma II. Obrazki powieściowe, G. Gebethner i Spółka, 1896.